New name, new knowledge [Sparrowfeather]

Actief, zoals altijd, sprong de kitten de Nursery uit. Er was nu geen Queen meer die haar kon tegenhouden om dingen te gaan verkennen. Ze was amper net de den uit toen ze terug bijna door haar pootjes zakte. Gelukkig herpakte ze zich snel en sprong snel terug verder, voordat iemand het zelfs maar gezien had. Nu ze bijna 4 moons werd, kon ze haar evenwichtsprobleem niet meer op het 'kitten zijn' steken. Er waren een paar Queens die haar op sommige momenten zelfs goed in de gaten hielden, maar Lizard had altijd wel een excuus klaar om hen van het tegendeel te bewijzen. Ze zou zich door niets of niemand laten tegenhouden om apprentice te worden. Haar oogjes richtte zich op de den van de Medicine cat. Ze had gisteren opgevangen dat Sparrowpaw zijn hoger rang had ontvangen van Starclan. "Sparrow, Sparrow," piepte ze enkel om hem te roepen, aangezien ze zijn nieuwe naam nog niet kende. Ze hadden het haar al wel gezegd, maar het was haar al snel ontgaan. Ze bleef vlak voor de ingang van zijn den staan en richtte haar oortjes nieuwsgierig naar voren. "Hoe voelt dat nu, nu je je nieuwe naam hebt gekregen?" Mauwde ze direct nieuwsgierig en draaide even terplekke rond, waarna ze zich terug naar de den richtte. De geuren vertelde haar dat hij in de den zat, dus hij kon niet anders dan daar zijn. Toch? Bij het ronddraaien zakte ze kort door haar pootje. Als reactie daarom zette de kitten zich gewoon neer, alsof er niets aan de hand was. "Wat was je naam nu ook alweer? Sparrowf..?" Ze wilde een poging wagen, maar hield zich uiteindelijk in. Ze wilde het niet fout raden.

"Sparrowfeather," Lizard keek opgewekt naar de kater die nu voor haar stond en richtte haar oortjes nieuwsgierig naar voren toen de kater verder ging. "Het voelt goed, dat moet ik toegeven," De kitten kon zelf ook niet wachten op het moment dat zij apprentice was. Dan kon ze eindelijk op haar eigen poten staan, of toch een poging wagen en dan kon ze zichzelf bewijzen naar haar vader toe. Haar moeder en Whitelion kamen dan wel niet goed overeen, maar Lizard was nooit afgeweken van haar vaders zijde. Ze moest en zou zich ook aan hem bewijzen, al moest ze daarvoor regels voor overtreden. "Hoe gaat het met jou, Lizardkit?" Even hield de kitten haar kopje schuin, nadenkend over Sparrow's vraag. Op zich ging het goed met haar, maar er waren toch enkele aspecten die het tegendeel bewezen. Ze wacht onder andere elke ochtend op haar moeder, die nooit meer zou terug komen. Ze wist wel dat ze nooit zou terug komen, maar wilde het gewoon niet toegeven. Maar dat was waarschijnlijk onbelangrijk. Ze haalde even haar schouders op en richtte haar blik terug op de Medicine cat. "Het gaat wel," mauwde ze vervolgens als antwoord. "Al is de Queen die nu voor me zorgt veel te bezorgd. Ik mag amper 5staartlengtes van de Nursery weg." zei ze wat geïrriteerd en draaide haar kopje even in de richting van de Nursery, om te zien of er geen Queen op de uitkijk stond. Toch wist ze steeds weg te glippen, zoals nu. Als Whitelion langs kwam had ze veel meer vrijheid, aangezien ze dan onder zijn bescherming zat. Niemand had iets op hem te zeggen. Het was jammer genoeg al even geleden dat hij langs was gekomen. Hij had het de laatste tijd te druk met Lionroar, al snapte ze niet helemaal hoe het tussen hem en de deputy zat. HIj, Everstar en Lionroar waren nu al een hele dag weg, niemand die hen nog had gezien sinds Whitelion de deputy het kamp in had gesleurd.