(Cyber + spt) Frailty

× I'm okey. I promise

Haar blik bleef op haar poten gericht waar het bloed nog van af droop. Langzaam kwam ze tot beweging terwijl ze het gebied wat ooit als haar thuis aanvoelde achter zich liet. Het leek niet de beste oplossing, om haar thuis te verlaten. Maar van haar beslissing had ze geen spijt. Het bloed liet een spoor achter zich terwijl ze de plek al rennend verliet. De maan was halfvol vannacht. Het leek zo lang geleden dat alles nog goed was. Een grom ontsnapte haar bek bij de gedachte aan de verraders wie haar de clan uit gezet hadden. Grommend keek ze meteen op nadat een schaduw over haar heen viel. Haar zwarte ogen in die van de zwart-witte kater priemend die stom genoeg de geur van haar familie met zich meedroeg. Als ze wou kon ze hem zo inmaken, maar in plaats daarvan bleef ze dreigend en grommend op haar plek staan. Hij zou haar niets doen. Toch niet in deze situatie.

I'm not okey.
Kill me. Believe me. x

Cyber keek kil naar de zwarte poes, ze had een merkwaardige witte snor. Zijn al even kille groene ogen keken haar aan, de aanwezigheid van bloed was niet te ontkennen. De poes gromde kwaad naar hem, het bleek erop dat ze hier niet zomaar was. "Eruit gesmeten?" siste hij half dreigend, half voorzichtig. De meeste katten werden niet zomaar uit hun clan gesmeten, zeker het bloed deed al wat alarmbellen rinkelen.

× I'm okey. I promise

De kater maakte geen aanstalten om nog dichterbij te komen. De druk op haar schouders nam daarbij af maar geen seconde liet ze haar verdedigingshouding zakken. Haar oren legden zich plat in haar nek toen de rogue haar toesprak. Meer dan een grom kreeg de kater niet. Ze was in het voordeel door de duisternis die over haar zwarte lijf heen viel. Maar eveneens was de kater dat ook met de hopen sneeuw die hier en daar nog verspreid lagen. Geïrriteerd sloeg haar staart heen en weer. Zonder enige waarschuwing schoot de poes vooruit waarbij ze de kater met haar klauwen in zijn keel tegen de grond pinde. Hij mocht dan nog de beste ziel zijn, maar tot slot was hij niet meer dan een vuile rogue voor haar.

Schoolpost ;3

I'm not okey.
Kill me. Believe me. x

Toen de poes op hem afsprong had hij het wel deels zien aankomen, hij wist dat er iets loos met deze poes was. Cyber had zijn spieren al opgespannen en zijn klauwen uitgeslagen, maar de klap die de poes met zich meebracht overompelde hem en hij viel op zijn rug. Damn buik omhoog, dat was te riskant met deze psychopaat. Ha psychopaat, ze zou een goede rogue zijn. Als ze alleen durfde zijn althans, want een rogue leven was heel wat loner dan dat van een clankat -uch-. Anders had je natuurlijk nog de bloodclan, de clan van de aanstellerige kittypets die bang zijn van alleen zijn en dus gewoon in een clan van honderd katten leven. Als hij kon had hij de poes nu een grom gegeven maar de druk op zijn keel was daarvoor te groot. Maar integendeel begon Cyber te krabben in diens buik en draaide zijn schouders zo dat het hem lukte zijn tanden in haar poot te zetten. Diep voelde hij zijn tanden in de poot zinken en proefde grijzend het bloed, maar lang liet hij het niet duren. Want zijn keel brande en was levensgevaarlijk bloot. Cyber duwde de poes van zich weg en deed een sissend en met zijn kilste ogen een stap achteruit. In een gevecht had hij wel zin.