I'm done with it all ! [Starling]

Met de pluizige staart van een eekhoorn bijna in haar neus, bewandelde ze de bekende weg terug naar het kamp. Het zou weer een saaie dag worden, maar goed, ze kon altijd nog het argument gebruiken dat ze gejaagd had voor haar clan. Wat slaperig glipte ze over de snakerocks, een afsnijweg, maar haar aandacht werd getrokken door het bewegen van een glibberig iets. Een rilling gleed over haar rug bij het zien van de slang, die zijn aandacht op iets anders had gericht. Met een korte schouderophaal besloot ze verder te gaan, maar rook opeens de sterke geur van Thunderclan, en.. die van de nursery.
Haar groene kijkers werden groot en ze zette haar vacht op, zoveel mogelijk geluid te maken door te blazen en gooide de eekhoorn een eindje verderop. De adder richtte zijn aandacht van de kitten naar de eekhoorn en beet in het beest, gif erin spuitende. Zo snel mogelijk rende Starlingdash naar de kitten toe, greep het poesje bij haar nekvel en vluchtte weg van de slang. Pas nadat ze even gerend had, kwam ze tot stilstand en liet het beestje vallen. "Wat dacht jij wel niet?! Zomaar weglopen uit de nursery, je had wel dood kunnen zijn!" Gromde ze.

De kitten dook in elkaar en Starlingdash slikte haar volgende gegrom weer in. Iets van medelijden verscheen in haar groene kijkers en ze zuchtte zachtjes. Vervolgens duwde ze haar snuit tegen het hoopje vacht. "Kom op," Bromde ze. "We brengen je terug naar je mama, die is vast doodongerust."

Ze zag traantjes in de ogen van de kitten verschijnen en bij de woorden die het kleintje uitsprak boog ze medelevend haar kop. "Rustig maar.." Murmelde ze, zich een beetje schuldig voelende en drukte haar grijze kop kort tegen die van de kitten. "Ik heb ook sinds mijn derde moon geen mama meer gehad, het komt wel goed, oké?" Suste ze de kitten. "Er zijn altijd wel katten bezorgd om je, de clan is een familie."

"Wil jij mijn mama zijn?" Ze fronste en keek wat bezorgd naar de kitten. "Maar kleintje, ik ben geen queen." Mompelde ze, maar ze voelde weer een pijnscheut van medelijden door haar heen gaan toen ze in die betraande kijkers moest kijken.

De grijze poes fronste nog, niet echt wetende wat ze moest doen nu. De kitten was hier naar buiten gegaan, misschien door depressie van het alleen zijn zonder moeder. Een paar oogjes keek haar zielig aan. Starling zuchtte. "Er .. goed." Blies ze uit, geen idee hebbende wat dit wel niet zou betekenen voor haar. "Maar ik ben niet dag en nacht bij je en ik heb geen idee wat jij allemaal nodig hebt." Ze zag dit meer als een plicht naar de clan dan een plicht als moeder.

"Juist ja," Ze bewoog nog een beetje ongemakkelijk, maar neusde de kitten op haar wang. Nee, ze rook nog niet echt vertrouwd, kwam dat ooit wel? "Dan gaan we nu maar, kleintje." Wacht.. "Maar eh, je hebt me je naam niet eens verteld." Glimlachte ze voorzichtig, maar was wel al opgestaan om te vertrekken.