Leaving me | OPEN

Ze was nogal ontstemd hierover. Beter pissig. Of gewoon nijdig. Iedereen liet haar maar zitten. Alleen maar omdat ze vier manen jonger was... Of iets meer. Of veel meer. Maar dat maakte niet uit! Ze was veel gegroeid sinds haar gesprekje met Blackkit, nu Blackpaw, die toen had gezegd dat de trainingen veel te zwaar voor haar zouden zijn. Maar dat was twee manen geleden! Ze kon nu echt alles aan! Dus zat ze voor de apprentices den met een snoet als onweer. Haar eigen vorm van protest. Ze wilde die den in, en vervolgens gewoon mee. Mee naar Windclan om ze aan te vallen, en mee met de warriors die met dassen vochten. Ze was het wachten helemaal zat.

Mirrorkit drippelde vrolijk het kamp door. Of eigenlijk verveelde ze zich en rende ze gewoon wat rondjes in het kamp. Uiteindelijk was de kitten al haar energie wel kwijt. Hijgend bleef ze staan om even op adem te komen. Toen ze weer opkeek en van plan was verder te huppelen, viel haar pas een andere kitten op. Ze kende dat poes als Echokit, maar verder kende ze de andere kitten niet goed. Wel kon Mirrorkit afleiden dat Echokit ergens niet zo blij mee was. Nieuwsgierig liep Mirrorkit naar haar toe en stond naast haar stil voor de apprentices den. ''Hallo.'' Kwam er vriendelijk uit. ''Wat doe je?'' Vroeg Mirrorkit weer met een ietwat schuin hoofdje terwijl ze Echokit nieuwsgierig aankeek.

Grappig om te zien was het, dat andere kits totaal geen problemen leken te hebben met het feit dat ze nog geen apprentice waren. Of de tabby die nu op haar afkwam was gewoon in een goede bui. Een klein beetje neerbuigend nam Echo de bruine poes in zich op. Er werd vriendelijk gevraagd wat ze aan ht doen was. Daarop snoof de gevlekte kit. "Ik ben apprentice aan het worden," verklaarde ze triomfantelijk. Haar staartje maakte een korte zwaaibeweging. "En jij? Wat doe jij?"

"Ik ben apprentice aan het worden," Antwoordde de poes triomfantelijk. Mirrorkit keek haar even met grote ogen aan. Apprentice worden? Hoe deed ze dat dan? Ze wilde ook apprentice worden! En jij? Wat doe jij?" Vroeg Echokit vervolgens. ''Niks. Rondjes rennen door het kamp omdat ik me verveel.'' Antwoordde ze. Maar nieuwsgierig wendde ze haar blik naar de gevlekte kitten. ''Maareh... Hoe word je apprentice dan?'' Vroeg ze met een ietwat schuin hoofdje. Misschien moest ze ook voor de apprentices den wachten. Mirrorkit ging naast Echokit zitten terwijl haar blik richting de apprentices den was gericht. Kort keek ze even naar Echokit. ''Moet ik gewoon zo blijven zitten?'' Vroeg ze, de andere jonge poes even kort aankijkend.

Rondjes rennen. Ja man, dat was pas logisch. We vervelen ons, dus laten we die energie lekker gaan verspillen aan rennen. Dan kun je beter apprentice worden, en je energie in je jachthouding stoppen. Maar dát was niet toegestaan. Wat een onzin. De tabby kit vroeg hoe je apprentice werd. Kijk, daar kon Echo wat mee. Al was het niet al te positief. "Hoe je een apprentice wordt?" vroeg ze, en keek opzij, in de groene oogjes van de andere kit. "Daarvoor moet je zes manen zijn. Maar dat vind ik belachelijk. Dus ik voer mijn eigen vorm van protest uit," Ja, met haar vocabulaire was niks mis. Ze wist precies waar ze het over had. "Hulp is altijd welkom. Dus blijf daar maar zitten, ja," sprak ze met een knikje.

''Daarvoor moet je zes manen zijn. Maar dat vind ik belachelijk. Dus ik voer mijn eigen vorm van protest uit," Legde Echokit Mirrorkit uit. De tabby poes knikte kort om te laten zien dat ze het begrepen had. Ze voelde wel ergens een soort respect voor de zwart-witte poes naast zich. Ze wist duidelijk wat ze wil en dat stond Mirrorkit wel aan. ''Je hebt gelijk, als kitten is er niks leuks om te doen. Apprentice zijn is veel leuker.'' Stemde ze in terwijl ze haar blik op de ingang van het kamp hield gericht. Ze wilde zo graag apprentice worden. Je had als kitten dus echt geen moer te doen. Je mocht amper de Nursery uit. En laat staan dat je het kamp uit mocht. Mirrorkit snapte dan ook niet dat de kittens waardevol waren voor de clan, maar als ze het had geweten, dan was ze het er waarschijnlijk nog niet mee eens.
Een diepe zucht verliet haar mond terwijl ze nog steeds naar de ingang van de Apprentices den keek. Hoe lang ging dit duren? Ze hield niet zo van wachten, en ze gaf liever de hoop op als ze toch pas apprentice werd bij 6 moons. Aarzelend keek ze even naar Echokit. ''Hoe lang gaat dit duren?'' Vroeg ze dan uiteindelijk. Ergens had ze er geen zin in en ging ze liever wat rondjes lopen in het kamp of wat slapen. Aan de andere kant wilde ze laten zien dat ze wel geduldig kon zijn en dat ze Echokit niet zomaar in de steek zou laten. Ze wilde de zwart-witte poes niet zo alleen voor de Apprentice den laten staan. ''Misschien moeten we gewoon naar binnen gaan.'' Opperde Mirrorkit op. Misschien was het dan duidelijk dat ze ook niet van plan waren om weg te gaan.