{ The cavern

De kitten telde nog maar 2 weken en nu al had hij een merkbaar karakter. Hij kroop sneller weg van zijn moeder en zusjes, zette zijn vacht op zodra hij vreemde opmerkte en kon een verdomd goed klagend geluid maken. Hij liet zichzelf merken. En ook nu weer kon hij iets uit de eeuwige drukte van de nursery halen; een vreemde. Er kwamen dagelijks katten af en aan, hij lag immers in het nest van de Deputy. Maar de stappen die hij nu hoorde waren kleiner. Fel piepte hij, als een waarschuwing.

{ Eerste post Echokit

LEOPARDSPIRIT

Het was grappig dat zelfs de deputy in de nursery lag. Verrassend, vooral. Maar nuttig, heel nuttig. Tenminste voor Echokit. Ze kon haar kans nu grijpen; hij lag recht voor haar pootjes. Nou ja, het kostte nog een paar stappen, maar dan kon ze eindelijk vragen of ze misschien vervroegd apprentice mocht worden. Tja; ze was er nou eenmaal gewoon klaar voor, dat kon niemand ontkennen. Ze stapte dus zelfverzekerd op het nest af, maar iets hield haar tegen. Toen ze dichterbij was gelopen piepte iets waarschuwend naar haar. Een kleine lichte kitten, met een iets donkerder tabby patroon. De piep die hij uit had gestoten was fel, maar niet heel angstaanjagend, gezien de afmetingen van de kitten. De blauwogige kit keek er sceptisch naar. "Wat is er?" vroeg ze vervolgens, niet echt geïnteresseerd.

De rode kitten had al heel de ochtend stil gelegen. Hij was eerder wakker geworden dan het zonlicht en zijn familie waardoor alles leek stil te staan. Geen zwak schijnsel door zijn gesloten oogjes, geen gewoel van zijn twee zusters. Zelfs hun actieve moeder lag dan stil op haar ademhaling na. Zodra hij blijk van leven had gegeven kreeg hij of een trap, of werd hij gesmoord door de Deputy. Maar hey, voor een kitten telde de regels van dag en nacht nog niet. Dus trapte hij even hard terug, hapte hij met een tandloze beet en piepte fel wanneer iets hem niet aanstond. Het was al een duidelijk klein karaktertje. Maar ook had hij geleerd vreemde op te merken, en hiervan waren er veel. Ze kwamen naar hem en zijn siblings kijken of bezochten hun moeder. Ze roken anders, niet naar zijn mama, en maakte veel geluid met hun bewegingen. Zo ook de nieuwe vreemde, hij herkende een melkgeur in haar maar verder ook niet veel. Taal en woorden betekende niks voor de kitten maar de toon drong zeker door. Vijandig probeerde hij te sissen, iets wat op een vervormde piep leek en duwde zijn achterwerk in de richting van de vreemde.

LEOPARDSPIRIT