~Listen dear, only listen~

Onderwerp: ~Listen dear, only listen~ vr 6 maa 2015 - 14:50

De blauwe ogen van de crèmekleurige poes waren gesloten. Ze had haar staart losjes om haar middel geslagen en haar oren gespitst. Ze genoot van de zon op haar vacht en het geluid van vogels. Op haar netvlies zag ze haar kittens, de warriors waar ze zo ontzettend trots op was. Underwater en Creamyfrost waren samen aan het jagen en ze leken plezier te hebben. Soms wilde ze dat ze dat beeld altijd kreeg en niet de verdriet en de pijn die het vaakst over haar jongste zoon heen lagen. Haar Creamyfrost maakte zich veel te veel zorgen, maar ook met hem zou het allemaal wel goed komen. Haar zus zou wel op ze letten al wist ze dat ze minder tijd zou hebben voor ze nou Starclan besloten had dat zij de Riverclan moest leiden. Toch was ze er niet gespannen over, zo was ze niet. Ze zag alles van de positieve kant en zorgen maakte ze zich maar zelden. Ze deed haar ogen weer open terwijl de wazige blik eruit verdween. Haar vacht glinsterde in het zonlicht toen ze opstond en even haar vacht schudde. Ze bewoog haar oren en er ontstond een warme glimlach om haar lippen. Ze kon Dreamheart wel eens op gaan zoeken.

[First Dreamheart]

Met langzame passen liep de eeuwige queen door haar ogen waren zacht en warm. Met langzame passen liep ze verder. Het gras tegen haar zachte vacht strelend en ze sloot haar oogjes. Een glimlach lag op haar lippen. Ze was hier nu al een tijd. Lang 'leefde' ze al in de grasvelden en ze was er gewend aan geraakt. Toch deed elk leven dat zich voegde bij Starclan haar nog altijd zowel mentaal als lichamelijk pijn. Ze voelde de pijn van alle warriors die zich bij hen voegde. Maar ook voelde ze de trots van alle nieuwe levens, alle leaders die opstonden en een nieuw leven begonnen. Waaronder Butterstar. De nieuwe leader van Riverclan. In Dreamhearts leven had ze Butterbell toen nog vertrouwd met een va nde grootste geheimen die Dreamheart ooit had gedragen. Tot haar spijt was het nooit goed aangekomen bij Butterstar en vroeg ze zich af of de jonge leader haar ooit eigenlijk vergeven had. Zacht zuchtte ze en likte over haar pootje voor ze opkeek. In het scheinsel van de maan herkende ze de creme kleurige pels van een bekende kat hier in Starclan. Lovefeather, de zuster van Butterstar. Ze was hier al een lange tijd en Dream kon zich niet meer herinneren wie van de twee eerder in Starclan was gekomen. Nee alleen de fijne herinneringen waren overgebleven. Alle pijn en angst vergeten en verdwenen dus er was haast geen mogelijkheid om te bedenken wie van de twee Queens eerder in Starclan was gekomen. "Lovefeather, goede dag." Haar stem was warm en ze knikte zachtjes naar haar met gesloten ogen.

I'm comming home I'm comming home
tell the world I'm comming home

Ze glimlachte toen Dreamheart blijkbaar haar gedachtegang had gevolgd. Ze kwam al naar haar toe lopen, wat betekende dat ze haar niet op hoefde te zoeken. Dat scheelde weer. Ze ging zitten en wachtte totdat de ander poes bij haar kwam. Ze knikte haar respectvol toe met een warme glimlach rond haar lippen. “Hallo Dreamheart.” Glimlachte ze. “Er is veel veranderd in de Riverclan niet?” Vroeg ze terwijl ze even haar oren bewoog. “Hoe gaat het met jou en Crookedstar?” Vervolgde ze vriendelijk. Ze mocht Dreamheart graag en hun gesprekken bezorgde haar altijd een goed gevoel. Ze zag haar als een goede vriendin en naar haar mening was dat wederzijds. “Heb jij Whisperwind trouwens al gesproken?” Het was niet vreemd dat ze iemand belaagde met vragen, dat deed ze altijd. Ze was nieuwsgierig en geïnteresseerd in anderen en dat verborg ze niet, dat had ze nooit gedaan.

Een warme zachte glimlach lag op haar lippen terwijl de calico poes naar Lovefeather keek. Ze was een mooie poes om aan te zien en ja, het verwantschap met Butterstar was duidelijk zichtbaar in haar uiterlijk en innerlijk. Het hielp haar herinneren aan Snowcrystal haar geliefde zuster die ze tot op de dag van vandaag miste en nog altijd in de gate hielt. Haar, haar kittens en Dreams eigen kittens die weer kittens hadden gekregen. De tijd was allemaal zo snel gegaan. Iets dat Dream trots en verdrietig maakte tegelijk. Zachtjes zuchtte ze en keek op naar Lovefeather met een warme glimlach. "Het gaat geweldig tussen mij en Crookedstar. Ik ben blij dat hij de rust in Starclan heeft gevonden die hij lang geleden verloren is. En scheinbaar is hij heel blij dat ik er ook ben, nog altijd hebben sommige het er over dat hij geen woord wou spreken of zijn ogen wou openen voor dat ik er was.." het liet haar even haar kopje schudden en ze zuchtte. De woorden van Lovefeather lieten haar echter haar kopje schuin houden en ze knikte langzaam. "Ja ik heb haar opgezocht. Ik weet nu zeker dat ze een goede medicine cat zal zijn voor Riverclan." Zachtjes glimlachte ze en keek omlaag. "Het is nu alleen nog wachten tot Honeypaw weer beter word.."

I'm comming home I'm comming home
tell the world I'm comming home

Ze vond het fijn om te horen dat alles goed ging met Dreamheart. Ze vond het altijd fijn om te horen dat het goed ging met anderen. Want er was niets belangrijker dan dat om goed in je vel te kunnen zitten en dat was weer belangrijk voor je omgeving. Ze had gewild dat ze dat Underwater en Creamyfrost nog had bij kunnen brengen, maar ze wist niet zeker of dat wat had uitgemaakt. Misschien wel niet, misschien was het dan wel net zo gelopen. “Ik ben blij voor jullie Dreamheart.” Ze spinde even zachtjes, voordat ze naar de rest van Dreamheart haar woorden luisterde. Ze zuchtte zacht en knikte toen langzaam. “Whisperwind zal het zeker goed doen, daar heb ik ook nooit aan getwijfeld. Ze is een geweldige kattin in haar persoonlijkheid maar ook in haar kunnen.” Sprak ze rustig. “Over Honeypaw maak ik mij ook meer zorgen. De band tussen haar en mijn zoon zal haar goed doen, maar ik hoop dat ze er weer helemaal boven op komt. Ik weet het alleen niet.” De lichte aarzeling liet haar oren wiebelen. “We kunnen haar enkel steunen en hopen dat haar wilskracht groot genoeg is en haar lijf het gevecht aankan.” Ze keek even naar boven voordat ze haar vriendin weer aankeek. “De tijd zal het leren, dat zal het altijd.” Er verscheen weer een rustige glimlach om haar lippen.

Een warme glimlach gleed over haar lippen. Ja ze was zeker blij met het hebben van crookedstar zo dicht bij haar. De kater was veel te vroeg gestorven en ze had hem vreselijk gemist in haar leven. ZE had samen met hem hun kittens willen opvoeden iets dat uiteindelijk nieteens mogelijk was geweest voor haar alleen. Ze had haar leven verloren aan Icy de toemalige bloodclanleader en ze had haar kittens vreselijk moeten missen. Maar het terug krijgen van Crookedstar was veel beter dan ze ooit had durven dromen. "En hoe gaat het met jou en Sharpclaw?" Vroeg ze glimlachend en keek haar aan. "Ze is heel bekwaam ja. Riverclan zal haar nodig gaan hebben vrees ik." Fluisterde ze zacht wetend wat een verwoesting de dassen zouden aanrichten. "Ik hoop dat de band tussen Honeypaw en Creamyfrost niet meer word dan het nu is.. Voor allebei de katten is het gezonder om vrienden te blijven." Mompelde ze langzaam en knikte op de woorden van Lovefeather zorgelijk naar beneden blijven kijken.

I'm comming home I'm comming home
tell the world I'm comming home

Ze keek Dreamheart aan toen de andere kattin vroeg hoe het met haar en Sharpclaw ging. “Het gaat wel goed. Al zijn wij beide veranderd in de tussentijd dat we elkaar hebben moeten missen. We hebben elkaar wel weer gevonden, maar het zal nooit meer zo worden als in de Riverclan. Al kunnen we niet zonder elkaar, dat zal altijd wel zo blijven.” Ze werd weer ernstig toen Dreamheart verder praatte. “Ze zullen Whisperwind zeker nodig hebben, net zoals ze Honeypaw eigenlijk nodig hebben. Al heeft de jonge poes dat misschien niet door, ze is veel belangrijker dan dat ze zelf inziet.” Ze zuchtte even zachtjes en trok een frons in haar voorhoofd toen de Riverclan poes begon over de band tussen Honeypaw en haar zoon. “Ik hoop het Dreamheart, ik hoop het.” Maar er klonk een aarzeling in haar stem. “Liefde kun je alleen niet sturen, de liefde stuurt zichzelf.” Het zou inderdaad veel beter zijn als ze gewoon vrienden zouden blijven en vaak als ze naar ze keek werd ze ernstig. Toch zou ze Lovefeather niet zijn als ze op een gegeven moment haar geduld verloor en er niet meer bij stil wilde staan. Haar zoon was verstandig net als Honeypaw en al had ze soms haar twijfels, het zou vast allemaal wel weer los lopen. “Misschien moeten we een keer met Whisperwind of Honeypaw gaan praten.” Vervolgde ze toen.