I'm here to join [Lítill]

Al een paar uur was hij terug in het kamp. In die tijd had hij helemaal niks nuttigs gedaan. Draco had besloten dat hij wel wat rust had verdiend na al zijn 'uitjes'. Hij was pas net wakker en bestudeerde nu het kamp, zonder echt naar iets op zoek te zijn. Gapend kwam hij overeind toen een maar al te bekende kater het kamp in liep. Natuurlijk was Stone van plan de Elite te joinen en blijkbaar was de uitgekozen datum vandaag. Met een grijns op zijn gezicht keek hij toe hoe de apprentice opzoek ging naar Lítill. Pas toen hun kleine leider een vraag stelde liep hij naar voren. 'Omdat ik hem met veel moeite hier heen heb gehaald.' Zijn houding was ietwat respectvol richting de leider, maar zodra hij niet keek wierp Draco een grijns richting zijn vriend. Zonder geluid te maken miauwde hij 'leuk om je weer te zien', de grijze kater moest het maar begrijpen. Daarna keek hij weer naar de leider en wachtte tot een van beide reactie zou geven.

-Toestemming om te posten.

Hij wist gewoon dat Stone het fijn vond dat hij er bij stond en Draco zelf ook. Wat hij zou gaan doen als het mis ging was een goede vraag... maar het idee was prettig. 'Ik praat alleen maar met katten die goed genoeg zijn voor de Elite.' Was zijn antwoord op de sarcastische opmerking van de leider. Het was een groot leugen, maar dat wist Lítill niet. Hij gaf een knikje naar Stone dat hij zichzelf maar moest voorstellen. Daarna zette hij een stap achteruit zodat ze konden doen wat ze wilden. Al bleef hij waakzaam toekijken.

Ongeduldig wachtte hij af tot zijn vriend zich had voorgesteld. Hij merkte dat lítill zijn kant op keek en keek terug. Hij volgde het bevel van de kleine kater op en stapte naar voren. De instructies waren duidelijk en hij ging klaar staan. Lítill wist vast niet dat ze la eerder tegen elkaar gevochten hadden. Toen had Stonepaw zich heek goed verweerd, Dracdo vertrouwde erop dat hij het nu weer zou doen. Met zijn nagels uitgeklapt keek hij naar de grijze kater. Een klein knikje uit zijn richting was het teken dat zijn vriend eerst moest aanvallen. Waakzaam wachtte hij af zodat hij zich meteen zou kunnen verweren als dat nodig was. Inhouden ging hij zich zeker niet, de witte kater wist wel beter dan dat.

Al was het niet al te prettig, de grijze kater vocht goed. Tijd om zijn vriend hiermee te complimenteren had hij echter niet. Al het kleintse gebrek aan aandacht zou zijn leider waarschijnlijk al zien als expres slap zijn.Er druipte al bloed van zijn gezicht af en zijn rug begon nu pijn te doen. Een paar katten keken toe naar het gebeuren. Draco zou ze eens wat laten zien, al moest het niet ten koste van Stone zijn. Grommend haalde hij uit naar het gewicht op zijn rug, om meteen daarna over de grond te rollen en weer overeind te springen. Stone moest hem nu wel loslaten.

Hij voelde Stone's tanden in zijn schouder boren. Hij kon zijn poot niet tegenhouden toen hij richting het gezicht van Stone sloeg met uitgeklapte nagels. Inhouden deed hij echt niet. Zodra de grijze kater hem omver duwde kwam hij weer overeind en beet Stone is zijn oor. Natuurlijk deed hij wel zijn best om er geen stuk af te scheuren. Dat had iemand bij hem al een keer gedaan. Al zou het zijn grijze vriend best goed staan. Even ging zijn blik naar lítill, wanneer mochten ze hiermee stoppen?

Met een eenvoudige beweging ontweek hij Stone's klauwen. De grijze kater mocht nog wel wat harder vechten. Zijn klauwen boorde hij zonder er over na te denken opnieuw in de grijze kat. Even wierp hij een blik op de leider voor hij Stone tegen de grond aandrukte. Dit was net een van hun spelletjes maar dan serieuzer. Niet heel moeilijk.

Hij ging snel achteruit om de nagels van Stone te ontwijken. Hij liep maar een paar krassen op die er nauwelijks toededen. Hij sprong naar achter en gaf zichzelf even de ruimte voor hij weer naar voren schoot. Met een aanval van rechts probeerde hij de kater onderuit te halen om vervolgens zijn buik open te halen. Draco ging weer achteruit en keek uitdagend naar de kater.