When the ice melts

Het was rustig in het woud. Zelfs de zwartgeblakerde bomen begonnen al kleine groene blaadjes te krijgen, als teken dat de kracht van de lente zelfs hier doorbrak. In een paar seizoenen zou hier misschien wel weer een volledig bos staan. Nu waren de sporen van de verwoesting die de brand had gedaan echter nog duidelijk te zien. Bij een hoopje bladeren, bevoorbeeld, lagen wat half verbrande botten. Misschien was iets daar wel gestorven in de vlammen? Een moment later werd de opstelling echter verstoord door de voorpoten van een jonge, bruine apprentice die een heuveltje af kwam springen en precies op de botten neerkwam, die vervolgens wegrolden totdat ze werden tegengehouden door de wortels van een jonge zilverberk. Sprucepaw van RiverClan keek met gespitste oren omhoog, zijn blauwgroene ogen wijd open en alert. Een grijze muis bungelde tussen zijn kaken, hij had een goede jacht gehad hier. De jonge kater draaide een rondje rond de zilverberk en ging toen op een stukje jong mos zitten dat tussen een paar wortels was gegroeid. Hij begroef de muis naast zich zodat hij het straks kon meenemen naar kamp, en strekte zijn poten uit. Vandaag was een goede dag.

[eerste post voor snowwhite]

Lichte zon scheen door de bloesemblaadjes die aan de bomen hingen in de vroege lente. Gras was groener dan Snowwhite gezien had in een lange tijd, want de brand had veel verwoest en Leafbare en Leaffall zijn zwaar geweest. Het bos begon echter te herstellen en over kwamen blaadjes en knopjes tevoorschijn. Snowwhite trippelde over de lege vlaktes, afgewisseld met een stel zwartgeblakerde bomen. Bij elke stap die ze zette voelde ze zich krachtiger. Vaak heeft ze als leerling bij de oudsten gezeten, en die vertelden haar het verhaal van SkyClan. Het was echt gebeurd, dat wist ze zeker. Ze wist ook dat de jonge leider van ThunderClan, Silverstar, een lid was geweest van de verjaagde Clan. 
Door haar fascinatie voor deze Clan had ze erg veel respect voor hem en de andere overlevenden, die net als de leider naar andere Clans waren gevlucht. Er liepen vast en zeker ook wat oud-SkyClan leden rond in haar eigen kamp van RiverClan. De jonge, zwart-witte poes keek om zich heen. Ze verwonderde zich erover dat hier bijna nooit iemand kwam. Het zou haar toch wel een vrij populair gebied lijken. Wie wil nou niet het oude territorium bezoeken? Zij vond dat erg interessant. Maar ja, waarschijnlijk was ze een van de weinigen. De andere katten waren veel drukker met andere dingen dan zij was. Ze moest en zal achter nog meer dingen komen. Speurend keek ze om zich heen. Toen viel haar blik op een schaduw in het woud. Een bruine vacht rolde over de grond, waarbij hij in een stel stenen terechtkwam die ook wegrolden. Een aanval! Snowwhite had geen tijd om na te denken, ze zette haar vacht op en een luide grauw kwam uit haar mond. 'Mraaauuww!!!' Klaar voor de aanval wilde ze net naar de kater springen, maar toen rook ze zijn geur pas en kwam ze glijdend tot stilstand. Een Riverclanner, oh, wat was dat dom van haar. De kat was nog niet zo oud en ook niet heel erg groot, zag ze. Zou hij geschrokken zijn? 'Oh, sorry!' riep ze verontschuldigend. Snel trippelde ze naar de kater, die al op een stuk mos was gaan zitten. Zou ze naast hem mogen zitten? De poes herkende hem wel, het was Sprucepaw, een RiverClan apprentice. 'Hallo, Spruce' miauwde ze. Ze ging naast hem zitten, ja, toch. 'Wat doe jij hier, in dit oude woud, als ik vragen mag?' Ze probeerde zo beleefd mogelijk te zijn, maar toch was ze een beetje onrustig van binnen. Deze kat had haar toevallig wel van haar kennisspoor afgehaald!

OOC:  ik moet er weer even in komen, posten met Snow XD misschien niet de beste post dus whoopsie