Just a new day

Onderwerp: Just a new day za 24 dec 2011 - 15:13

Twee gele ogen gingen open. Langzaam kijken ze de vertrouwde omgeving van de apprentice den rond. Meerdere katten lagen hier te slapen, maar hijzelf was blijkbaar als een van de eerste wakker. De kleine oranje kater stond op, wankelde even nog slaapdronken op zijn pootjes en schudde zijn korte oranje vacht uit. Gelukkig was zijn vacht wel al dikker geworden, zo kon hij bladkaal tenminste overleven zonder het stervenskoud te hebben. Nog half slapend keek hij om zich heen naar de andere apprentices en schoot er handig en snel tussendoor.
Eenmaal buiten streelde een kille wind zijn gezicht en een huivering ging door zijn lichaam heen. Het was koud! Nou ja, goed in beweging blijven dan hielt je het wel uit. Dat wist hij nou inmiddels wel. Dus trippelde Lostpaw in alle rust door het kamp heen. Thunderclan was al vroeg actief bezig, zo leek het tenminste. Alle katten hadden wel iets te doen. Zelf zou hij ook nog wat gaan jagen, maar niet nu. Nu zou hij de kou alleen maar gebruiken om wakker te worden. En dat lukte wel. Langzaamaan dreef de mist uit zijn kop weg en kon hij weer helder nadenken. Hij boog zich naar voren toe en gaf zijn witte borst een likje. Net toen hij weg wilde lopen, op weg naar de uitgang van het kamp, kwam een geur hem tegemoet. Zijn bekje ging iets open en hij draaide zich om. Achter hem stond een poes, iets ouder dan hem. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Goedemorgen Strawberry," zei hij vriendelijk tegen de warrior die voor hem stond.

[&Strawberry, later mogen andere komen als ze willen]

"I stare deep down into the eyes of my nightmares, as they come to life.
I feel my heart beat right out of my chest, and I think I might be losing the fight.
I might be losing it."
【L O S T P A T H】

Onderwerp: Re: Just a new day za 24 dec 2011 - 15:21

Als een automatisme kwam er een gaap uit Strawberry's bek rollen toen ze zich in een rustige beweging uitstrekte. Het was nog vroeg in de ochtend, en eigenlijk had ze nog wel willen, en kunnen slapen. Maar een onhandige warrior was op haar staart gaan staan toen hij de den uit liep, en sinds dat moment was ze klaar wakker geweest. Nog eventjes gaf ze een likje over haar gekwetste staart. Het klopte nog wel een beetje, maar het was niks ernstigs, ze zou het wel redden. Een nieuwe gaap ontsnapte uit haar mond. Ze moest maar eens gaan staan, van dat zitten kreeg ze het koud. Haar blauwe blik gleed eventjes over het kamp heen, zoekende naar iets wat haar aandacht trok. Daar, dat trok haar aandacht, een rossig gekleurde apprentice die naar de uitgang van het kamp liep. Wat was die dan van plan? Ze hield haar kopje eventjes scheef, en trippelde daarna naar de apprentice toe. Eventjes hield ze halt, een vossenlengte van de apprentice af, en ze opende haar mond om iets te zeggen. Maar de apprentice draaide zich al om, hij had haar blijkbaar al opgemerkt. Goedkeurend glimlachte Strawberry, de apprentice had duidelijk goede zintuigen. Nu ze hem goed kon zien, kon ze ook de naam van de apprentice wel oplepelen. Lostpaw. "Goedemorgen Strawberry," Begroette Lostpaw haar. Strawberry boog haar kopje iets als een begroeting, samengaande met de woorden, "Goedemorgen Lostpaw," Ze glimlachte vriendelijk naar hem, "Wat ga jij dan buiten het kamp doen zo vroeg?" Opnieuw hield ze haar kop eventjes vragend scheef.

Stamps
Just a new day PS18GM0

Onderwerp: Re: Just a new day za 24 dec 2011 - 15:35

Zijn gele ogen gleden over het lichaam van de warrior. Uiteindelijk bleven ze steken in de helderblauwe ogen die hem aankeken. Lostpaw had er altijd een hekel aan gehad dat hij kleiner was dan andere apprentices van zijn leeftijd. Hij wist hoe het kwam, maar toch bleef het vervelend. Als laatste geboren worden en dan ook nog eens minder kans hebben om het te overleven. Dat was nooit leuk. Toch was hij een sterk katertje en had zichzelf staande gehouden.
Zonder dat de jonge kater het door had, was hij naar de grond gaan staren, alsof hij Strawberry niet aan wilde en durfde kijken. Niet dat dat waar was. Hij vond het heerlijk om met iemand te kunnen praten. De laatste tijd was hij wat stilletje geweest en had niet veel contact gezocht met andere katten. Maar dat was ook zijn eigen schuld geweest. Met een zucht keek hij weer op en bedacht zich net pas dat Strawberry hem een vraag had gevraagd. "Wat ga jij dan buiten het kamp doen zo vroeg?" Ze had gelijk, het was wel heel erg vroeg op de dag. Maar hij had geen trek om wat te gaan eten. Dus dan maar wat gaan jagen, meer had 'ie immers toch niet te doen. Er waren niet veel apprentices of warriors waar hij goed mee kom opschieten en echt vrienden had hij niet. Lostpaw haalde zijn schouders op. "Ik was van plan om te gaan jagen. Heb niet veel anders te doen," miauwde hij zachtjes. Niemand hoefde te weten dat hij zich eenzaam voelde. Niemand mocht weten dat hij zich eenzaam voelde. AL deed het nog zo veel pijn.

"I stare deep down into the eyes of my nightmares, as they come to life.
I feel my heart beat right out of my chest, and I think I might be losing the fight.
I might be losing it."
【L O S T P A T H】

Onderwerp: Re: Just a new day za 24 dec 2011 - 15:44

Nieuwsgierig nam Strawberry Lostpaw in zich op. Ze had eigenlijk nog nooit met de jonge apprentice gesproken. Hij was een beetje klein van stuk. Maar ja, dat was zijzelf ook. Lotsgenoten? Het gebeurde nog wel eens dat katten van een andere clan haar ervoor aanzagen dat ze nog steeds apprentice was. Dat was altijd een beetje gênant geweest, maar goed, je leerde er mee leven, of niet dan? Ze schudde haar gladde, zachte vacht uit en zette deze iets op tegen de kou. Haar vacht moest nog wat meer kou bestendig worden, want ze had het flink koud. Ze wou net Lostpaw's schouder geruststellend aanraken, omdat hij naar de grond keek, maar toen keek hij weer op. Naja, ook goed?
Nog steeds bleef het stil, alsof Lostpaw over haar vraag na aan het denken was. Geduldig wachtte Strawberry af. Ze krulde haar staart om haar voorpoten heen en keek hem nieuwsgierig aan. Wat zou een apprentice zo vroeg alleen ging doen? Zover ze wist bleven de apprentices graag bij elkaar lol maken, dus wat was Lostpaw nu aan het doen? "Ik was van plan om te gaan jagen. Heb niet veel anders te doen," Miauwde Lostpaw zachtjes. Strawberry glimlachte voorzichtig, "Behoefte aan gezelschap tijdens het jagen?" Miauwde ze vriendelijk, "Ik heb zelf ook geen zin om in het kamp te blijven hangen, dat voelt zo... Niet nuttig," Een beetje beschaamde grinnik kwam uit haar mond, "Soms heb ik nog steeds het gevoel dat ik een apprentice ben die zich moet bewijzen," Verontschuldigde ze zich, met een onschuldige glimlach.

Stamps
Just a new day PS18GM0

Onderwerp: Re: Just a new day za 24 dec 2011 - 16:02

Het leek wel alsof die blauwe ogen in zijn vacht branden. Bijna zou hij zijn gezicht afwenden om er voor te zorgen dat hij niet in die starende blauwe ogen hoefde te kijken. Maar hij hielt zich kalm, ondanks dat hij van binnen trilde van de zenuwen, om onbekende redenen. Waarschijnlijk zou 't haar al zijn opgevallen dat hij niet veel meet de andere apprentices blijf en meer buiten dan binnen het kamp verbleef. Jagen was een van de lievelings dingen van Lostpaw. Even zijn gedachten verzetten en niet aan de eenzaamheid denken. Zijn zussen zag hij bijna niet meer, al wilde hij Morningpaw sowieso niet graag zien. Zij had meestal de neiging om hem te treiteren met zijn lengten. Maar het had wel zo z'n voordelen. De jonge kater was snel en goed in bochten maken. Er waren maar weinig apprentices die hem bij konden houden. Sommige riepen daarom naar hem dat hij geen Thunderclan, maar een Windclan kat was. Toch wilde hij er niets van weten. Redfur was nou eenmaal zijn moeder, en dat wist hij. Morningpaw en Moonpaw waren zijn zussen. Het kon niet anders. Lostpaw schudde even zijn kop en keek Strawberry weer aan, met iets wat op een glimlach moest lijken. "Behoefte aan gezelschap tijdens het jagen?" Zijn gele oogjes begonnen te glimmen. "Echt?" miauwde hij wat ongelovig. Was er serieus iemand die gewoon aanbod om met hem mee te gaan jagen? "Ik heb zelf ook geen zin om in het kamp te blijven hangen, dat voelt zo... Niet nuttig," Hij grinnikte eventjes. Ja, dat gevoel herkende hij wel. "Soms heb ik nog steeds het gevoel dat ik een apprentice ben die zich moet bewijzen," Lostpaw keek even weg. "Soms vraag ik me af of ik ooit warrior zal worden." Meer dan een mompeling was het niet. "Maar ik zou het leuk vinden als je wilt komen jagen," zei hij daarna maar, om de stemming toch nog iets op te vrolijken.

"I stare deep down into the eyes of my nightmares, as they come to life.
I feel my heart beat right out of my chest, and I think I might be losing the fight.
I might be losing it."
【L O S T P A T H】

Onderwerp: Re: Just a new day za 24 dec 2011 - 16:07

Nieuwsgierig glommen Strawberry's luchtblauwe ogen terwijl ze Lostpaw weer aan keek. Hij leek op te vrolijken van haar vraag of ze mee mocht tijdens zijn jachtpartij. Nou, dat was in ieder geval al mooi meegenomen! Ze glimlachte vrolijk en wachtte nu enkel nog op reactie. "Echt?" kwam de ongelovige reactie. Plagerig stak Strawberry haar tong eventjes uit. "Nee, ik ben een type dat altijd liegt en dus niet te vertrouwen is, nou goed?" Miauwde ze plagerig, "Natuurlijk echt," Ze grinnikte eventjes en kwam omhoog uit haar zittende positie.
Maar over bewijzen beginnen was duidelijk niet zo'n goed plan van der. Ze legde haar oren ietwat achteruit toen ze zag dat Lostpaw daar weer wat minder vrolijk van werd. Oeps.. Dat was niet de bedoeling. Tactloze opmerking, dom van der. Ze draaide haar oren iets achteruit. "Soms vraag ik me af of ik ooit warrior zal worden." Mompelde Lostpaw zachtjes, bijna onverstaanbaar. Maar Strawberry had goede oren en had het wel degelijk verstaan. Ze tikte zijn schouder aan met haar staartpunt, "Kop op, niet zo pessimistisch," Miauwde ze naar hem, "Natuurlijk zul je een warrior worden, kijk eens hoe goed je me daar straks hoorde uit komen, je hebt scherpe zintuigen Lostpaw, en ik weet zeker dat je snel een warrior wordt," Miauwde ze met een vrolijke glimlach. "Maar ik zou het leuk vinden als je wilt komen jagen," Miauwde Lostpaw daarna. Strawberry liep langs hem in de richting van de kamp uitgang, "Nou, laten we dan maar gaan," Miauwde ze vrolijk, "Kom je?" Ze wenkte hem rustig met haar staart, wachtende tot hij er ook aan kwam.

Stamps
Just a new day PS18GM0

Onderwerp: Re: Just a new day za 24 dec 2011 - 16:22

"Nee, ik ben een type dat altijd liegt en dus niet te vertrouwen is, nou goed?" Hij grinnikte. "Nouhou. Niet lief," zei hij nep zielig en keek haar met natte oogjes aan, alsof hij echt op huilen stond uitbarsten. Waarna een grijns op zijn gezicht kwam. Kijk, dit was lang geleden. Dat hij gewoon lol kon maken met andere, zonder dat er werd geklaagd over zijn lengte. Sommige dachten zelfs dat hij niet kon jagen, omdat hij zo klein was. Stelletje eikels. Toch had Lostpaw niet de moed om de pesters tegen te spreken en zich af te weren. Daarin moest hij nog veel leren. "Kop op, niet zo pessimistisch," Hij keek even in de blauwe ogen van de poes. "Natuurlijk zul je een warrior worden, kijk eens hoe goed je me daar straks hoorde uit komen, je hebt scherpe zintuigen Lostpaw, en ik weet zeker dat je snel een warrior wordt," Hij zuchtte eventjes en glimlachte daarna. "Misschien heb je gelijk. Ik ben gewoon bang, omdat ik zo klein ben," Miauwde hij. Het was de eerste keer dat hij het er met andere over had, dat hij bang was om geen warrior te worden vanwege zijn lengte. Dat hij over het hoofd zou worden gezien en tot in de eeuwigheid tot de apprentices zou behoren. Dat was nou niet echt hoe hij zijn leven had voorgesteld. "Nou, laten we dan maar gaan," Hij glimlachte en knikte. Voorzichtig kwam hij overeind en zijn oranje oortjes gingen alle kanten op, zoekend naar verdachte geluiden. Toen hij niets hoorde, draaide hij zich om en liep achter Strawberry aan. "Kom je?" "Kom al," miauwde hij en versnelde zijn pas om sneller bij haar te zijn. Het was misschien niet zijn mentor waar hij mee ging jagen, maar het was even gezellig.

"I stare deep down into the eyes of my nightmares, as they come to life.
I feel my heart beat right out of my chest, and I think I might be losing the fight.
I might be losing it."
【L O S T P A T H】

Onderwerp: Re: Just a new day za 24 dec 2011 - 16:30

Een plagerig grijnsje stond op Strawberry's gezicht terwijl ze Lostpaw aankeek. Hij moest grinniken. Oké! Doel bereikt! "Nouhou. Niet lief," Miauwde Lostpaw, en zijn ogen werden vochtig. Strawberry's ogen sperden zich iets wijder open en haar oren gingen plat in haar nek. "N-nee zo bedoelde ik het niet!" Stamelde ze, terwijl schuldgevoel als een doorn in haar hart stak. Maar plotseling verscheen er weer een grijns op het gezicht van Lostpaw. "Oh jij," verzuchtte ze, toch met een geamuseerde glimlach. Ze schudde haar kop iets bij haar woorden.
"Misschien heb je gelijk. Ik ben gewoon bang, omdat ik zo klein ben," Miauwde Lostpaw. Een beetje bezorgd keek Strawberry om, hoe kwam hij dan weer aan die ideeën? "Tssk, niet zo denken," Miauwde direct, "Ik ben toch ook warrior geworden?" Miauwde ze met een glimlach, "Ik ben ook kleiner dan gemiddeld," Eventjes dacht ze diep na, had ze niet eens een verhaal gehoord over een kleine warrior? "Hebben de elders je nooit het verhaal over Tinyfire verteld?" Vroeg ze vervolgens, haar kop iets scheef houdende terwijl ze het vroeg. Ze wist niet of het waar was, maar de elders hadden haar als apprentice ooit het verhaal verteld dat een zeer kleine warrior alleen een hond had verjaagd! Dus het was wel zeker dat kleine katten ook warriors konden worden. Met een vrolijke glimlach stapte ze de doorntunnel door, het territorium in.

Stamps
Just a new day PS18GM0

Onderwerp: Re: Just a new day za 24 dec 2011 - 16:47

Lostpaw grinnikte donker toen hij zag dat Strawberry zich schuldig voelde. Dat was niet echt zijn doel geweest, maar het zag er wel leuk uit. Hij grijnsde wat en tikte toen d'r schouder aan. "Sorry," zei hij zachtjes. Maar het leek alsof ze hem wel vergaf, toen ze d'r kop schudde en een geamuseerde glimlach opzetten.
"Tssk, niet zo denken," Miauwde Strawberry direct, "Ik ben toch ook warrior geworden?" Hij keek d'r even aan. "Maar..." begon hij langzaam, maar de poes was hem voor. "Ik ben ook kleiner dan gemiddeld," Even keek hij haar verbaast aan. Dat had hij niet verwacht. Hij wist niet eens dat het mogelijk was. Altijd had hij gedacht dat hij de enige was die kleiner was dan normaal. Dat fleurde hem wel een beetje op. Misschien had hij dan toch iemand gevonden waarmee hij over zijn kwaal kon praten. Misschien kon ze hem ook helpen? Maar dat kwam later wel, nu moest hij zich eerst richten op deze jachtpartij en op het warrior worden. "Hebben de elders je nooit het verhaal over Tinyfire verteld?" Hij dacht eventjes na, terwijl hij de poes achtervolgde naar de rand van het kamp. Ondertussen schudde hij zijn kop. "Nee, nooit van gehoord." Note aan zichzelf, na deze jacht zou hij naar de elders gaan om er naar te vragen. Hij voelde zich tenminste wel al een stuk beter, terwijl ze samen door de doortunnel liepen in de richting van het territorium. "Waar wil je gaan jagen?" vroeg hij rustig, terwijl hij naast de poes ging lopen.

[Nieuw topic, of in dit topic?]

"I stare deep down into the eyes of my nightmares, as they come to life.
I feel my heart beat right out of my chest, and I think I might be losing the fight.
I might be losing it."
【L O S T P A T H】

Onderwerp: Re: Just a new day za 24 dec 2011 - 17:47

Een scheve glimlach verscheen op het gezicht van Strawberry toen Lostpaw luisterde naar haar woorden. Gelukkig, waarschijnlijk had ze dat idee nu uit zijn koppie gepraat. Maar had hij echt nog nooit van het verhaal van Tinyfire gehoord? Het was een erg kleine kater geweest die een stel apprentices gered had van een grote hond, helemaal zelf. Het was altijd een verhaal geweest wat ze leuk had gevonden. "Sheeptail zal het vast wel willen vertellen," Miauwde Strawberry, "Als je wil kan ik het zelfs ook wel vertellen," Miauwde ze vervolgens met pretogen. "Al voel ik me dan wel heel erg oud, net een elder," Miauwde ze er grinnikend achteraan.
Met zelfverzekerde passen stapte Strawberry de doorntunnel door, ze had zichzelf in geen tijden zo zelfverzekerd gevoeld. Meestal was ze nogal onzeker, mede door haar zus en haar nu overleden vader. Maar de omgang met Lostpaw, die zelf niet zo zeker van zijn zaak was, liet haar een nieuw soort verantwoordelijkheid voelen, de verantwoordelijkheid om iemand op te beuren en het feit dat het haar ook lukte, maakte haar zeer gelukkig. "Waar zullen we gaan jagen?" Vroeg Lostpaw haar vervolgens. Strawberry keek over haar schouder heen, "Hoe klinkt hoogsparren? Naaldbomen verliezen hun bladeren niet in bladkaal, dus kun je je beter verstoppen, verder heb je dan ook minder kans om geluid te maken zonder ritselende bladeren onder je poten," Miauwde Strawberry. Ze was altijd van de strategie geweest, en had dit ook al precies uitgedacht.

Stamps
Just a new day PS18GM0