This is OUR world, let's discover it!(Meadow)

Opgerold als een kleine zwarte haarbal lag hij lekker warm ingenesteld, nog steeds slapende. Af en toe hoorde je een zacht snurk-achtig geluid dat de stilte enkele seconde doorbrak. Uit het niets voelde hij een harde gepor tegen zijn flank, samen met de stem van zijn zus. "Wakker worden," Het was zacht gefluisterd, maar als nog trok hij met een ruk zijn ogen open en hief hij iets geschrokken zijn hoofd in de lucht, zijn oren naar achteren gedraaid. "Farai, wat doe je," Ietwat geïrriteerd hees hij zijn lichaam omhoog en wierp een blik rond. Hun moeder was nog in diepe slaap en voordat hij het zelf besefte kwam er een brutale grijns op zijn gezicht. Hij begreep waarom zijn zusje hem zo actief wakker maakte, het was tijd om het nest uit te sneaken! "Kom, mam zal het vast niet erg vinden als we éventjes naar buiten gaan,"Fluisterde hij terug met een ondeugende ondertoon in zijn stem. Dit was typisch iets voor haar: zelf het avontuur opzoeken. In dat opzicht kon je de familiegelijkenis goed merken.

Zijn zusje glunderde bij zijn woorden. "Dat was m'n plan, slimpie." Sprak ze zacht uit, waarbij hij plagend met zijn poot tegen haar aan duwde. Al snel kwam ze hem een speelse duw terug en voordat hij ook maar iets terug kon doen stoof de zandkleurige kattin naar buiten toe. Meadow rende met een grijns achter haar aan de donkerte in en hapte speels in haar staart zodra hij haar had ingehaald. "Wooow" Bij haar bewonderende stem keek ook hij op naar de lucht. Tussen de torenhoge bomen heen en het licht bedekte bladerdak zag je tussen alle duisternis kleine, fel lichtgevende fonkelingen. Alles omringde één grote lichtgevende bal, zoiets had hij nog nooit gezien! Zijn cyaan blauwe ogen werden groter toen zijn zusje vroeg wat het waren. "Hmm," Bedenkelijk schraapte hij met zijn voorpoot door het gras heen en keek nogmaals omhoog. "Katten ogen, heeeeel veel katten ogen!" Bracht hij er zelfverzekerd uit. Hij had allang gezien dat Farai's ogen soms lichtgaven in het donker, alsof het reflecteerde. "Ze houden ons in de gaten Rai," Fluisterend boog hij zijn kop naar haar oor toe, als ze hun konden zien dan zouden ze hun misschien ook kunnen horen. Hopelijk zouden ze niks tegen hun moeder vertellen, anders kwamen ze pas echt in de problemen..
"Hey.. Weetje, misschien kunnen we pap opzoeken. Of we kunnen gaan jagen,"Hij zette enkele stappen vooruit en scande de omgeving. Bomen, struikgewas, enkele uitstekende planten. Er was niet veel actief, tenminste niet bij het hol. "Óf de rivier," Hij wierp een blik achterom. Ondertussen wist hij dat zijn vader altijd ergens anders was, veel tijd had hij dan ook nog niet met hem doorgebracht. Helemaal niet zelfs. Eigenlijk wist hij niet eens waar die moest zoeken, dus misschien konden ze iets anders doen.