First training Ghostpaw

Onderwerp: First training Ghostpaw do 26 mei 2011 - 19:55

Zwarte gespierde poten bleven na een korte tijd stappen stil staan en een zwarte kater zette zich rustig op de grond. Ravenfur had zich neergezet op de oeven van het kleine meertje , kunstig zijn pluizige zwarte staart om mijn poten gekruld. Eigenlijk was hij iets te vroeg maar hij had niet meer kunnen wachten om te komen, hij had hier met ghospaw afgesproken voor zijn eerste training. Eindelijk had Ravenfur een appretice toegewezen gekregen , en de tijd was gekomen voor zijn eerste training. Ravenfur was op van de zenuwen , dit was zijn eerste leerling en hij moest bewijzen dat hij het waard was om warriors in opleiding te trainen. Ravenfur had deze training goed voorbereid, hij wou niets fout doen en wou alles wat hij wist doorgeven aan Ghostpaw. Even likte hij nerveus langs zijn poot en strak bleef hij kijken naar het punt waar de apprentice vast over enkele minuten zou verschijnen . Hij had bewust deze plek gekozen voor hun eerste training, het was hier vrij rustig maar toch wemelde het hier van de prooi.

~Ghostpaw~

Ghostpaw knipperde vluchtig met zijn ogen. Meteen schoten zijn ogen weer open, hij realiseerde wat er aan de hand was. Vandaag was zijn eerste training! Een brede grijns verscheen op zijn gezicht. Hij had er echt zin in. Nog nooit had hij een training gehad van Heartless. Dat hij al iets met Ravenfur had afgesproken vond hij al geweldig, en de training was nog niet eens begonnen. Hij sprong overeind, en haastte zich direct naar de uitgang van de Apprentices Den. Hij wist precies waar hij moest zijn, bij de meertjes, aan de oever van het allerkleinste meer. Hij vroeg zich af wat Ravenfur voor hem had bedacht. Hij wist dat hij de eerste Apprentice van Ravenfur zou zijn, maar dat zou zijn verwachtingen er niet minder op maken. Hij was er sterk van overtuigd dat Ravenfur hem alles zou leren wat hij wist, en dat zou genoeg zijn om een goede Warrior te worden. Zo snel als Ghostpaw kon, droegen zijn zwartgekleurde poten hem richting de meren. Dezelfde plek als waar hij Darkpaw had ontmoet. Nou ja, nu heette ze natuurlijk Darkflower. Zij was al een Warrior geworden. Hij vond het eigenlijk niet erg dat hij nog een Apprentice was, hij had nog genoeg te leren, en dat wist hij zelf ook wel. Hij minderde vaart toen hij een donkere gedaante bij een klein meertje zag staan. Dat was Ravenfur. Hij hield halt en ging grijnzend voor zijn nieuwe mentor zitten. "Hé," begroette hij Ravenfur. Hij kon amper wachten tot de training zou beginnen. Hij had veel te leren, en Ravenfur zou die taak op zich nemen. "Wat gaan we vandaag doen?" vroeg hij. Hij keek om zich heen. De meren, een geschikte plek voor een training.

Eindelijk kwam een zwarte gedaante opdoemen vanuit de verte, en ravenfur zag hoe Ghostpaw op hem af kwam gelopen. "He , Wat gaan we vandaag doen ?" vroeg hij opgewonden en hijnkwam bij ravenfur zitten. Vanbinnen was ravenfur op van de zenuwen maar toch bleef hij kalm, hij wou geen slechte indruk maken. "Ik weet niet wat heartless wel of niet met jou heeft gedaan maar het lijkt me het beste om vanaf het begin te beginnen."Mauwde hij vriendelijk,"Laten we beginnen met even het teritorium door te gaan ". Ravenfur srong op en begon al meteen te lopen ,"kom je ?"mauwde hij nog snel achter zich aan en daarne liep hij verder.

Ondanks de kalme uitstraling van Ravenfur, bleef Ghostpaw enthousiast. Dit was zijn eerste training die hij van een Warrior zou krijgen, en hij keek er echt naar uit. Zijn staart stond hoog geheven, en ging rustig heen en weer. Hij vroeg zich vurig af wat ze gingen doen. Hij keek naar de meertjes. Af en toe zag hij een muisje voorbij razen, een kraai langs vliegen, en soms meende hij zelf een vis te zien zwemmen. Hij gokte dat ze zijn jaagtechnieken zouden gaan verbeteren. Ze waren nou niet opperbest, maar dat was vooral omdat hij zichzelf alles had moeten leren. Er was hier genoeg prooi, dus als de jacht een keer mislukte, was het niet eens zo'n probleem. In bijna elk bosje zat wel een nieuw muisje verstopt, en in bijna elke boom zat wel weer nieuw gevogelte verstopt. "Ik weet niet wat Heartless wel of niet met jou heeft gedaan maar het lijkt me het beste om vanaf het begin te beginnen. Laten we beginnen met even het teritorium door te gaan," miauwde Ravenfur op een vriendelijke toon. Ghostpaw knikte even. Mooi zo, Heartless had hem tot nu toe nog niets geleerd, dus het zou allemaal op Ravenfur aankomen. Het was maar goed dat ze weer vanaf het begin zouden beginnen. Hij grijnsde breed, en keek nog even hoe Ravenfur een eindje vooruit begon te lopen om hem de weg te wijzen. "Kom je?" miauwde de zwartgekleurde kater nog. Ghostpaw knikte en liep snel achter zijn kersverse, nieuwe mentor aan.

Ravenfur probeerde zijn tempo wat te verminderen voor de leerling maar tot zijn genoegen kon de leerling een goed tempo aanhouden. Maar goed dat ravenfur precies wist welke plaatsen hij vooral moest overlopen met zijn leerling. Dus al snel zette ravenfur koers naar hat donderpad, en na een korte tijd rook hij de verschrikkelijke dampen al. Toen ze waren aangekomen bleef ravenfur op een veilige afstand van het donderpad afzitten, en even ging er een trilling door de grond toen er een monster voorbij denderde. "Ik hoef je niet te vertellen dat je moet oppassen voor het donderpad . Toch wil ik je nog is extra waarschuwen, er zijn al veel krijgers gesneuveld op dat pad" mauwde hij serieus. Maar dit was ook een serieus onderwerp want ravenfur weet nog hoe hij als ravenpaw toen nog zo een van zijn medeleerlingen had verloren.

Ghostpaw bracht zijn roetzwarte poten in beweging, en ging in een looppas achter zijn nieuwe mentor aan. Zijn groengele ogen keken rustig om zich heen, terwijl hij klakkeloos achter Ravenfur aanliep. Hij merkte dat Ravenfur het tempo wat minderde, maar Ghostpaw liep gewoon door. Hij kon het tempo prima bijhouden. Aan de richting die ze opgingen, probeerde Ghostpaw te raden wat hun eerste bestemming van vandaag zou zijn. Eerst had hij nog geen idee, maar toen hij merkte dat ze de grenzen van het gebied naderden, wist hij dat ze dichtbij het Thunderpath zouden komen. De verschrikkelijke dampen trokken de gitzwarte neus van Ghostpaw binnen. Ravenfur stopte op een veilige afstand van het Thunderpath, en Ghostpaw volgde gehoorzaam het voorbeeld van zijn mentor. Hij voelde de grond onder zijn poten trillen, toen de IJzeren Slang langs hen heen denderde. Ghostpaw keek het ding met grote ogen na, hij had geen idee wat het was. Iets als dat had hij nog nooit met eigen ogen gezien, hij had er enkel van gehoord. Het ding was gigantisch, en er kwam rook uit. Ook was het ding razendsnel, voordat Ghostpaw een grondige blik op het gevaarte kon leggen, was het alweer voorbij gegaan. "Ik hoef je niet te vertellen dat je moet oppassen voor het donderpad. Toch wil ik je nog is extra waarschuwen, er zijn al veel krijgers gesneuveld op dat pad," vertelde Ravenfur op een serieuze toon. Ghostpaw knikte gehoorzaam, nog steeds verbaasd over wat er zojuist langs hen kwam. "Zal ik doen," beloofde Ghostpaw met een knik. Het was een dood die Ghostpaw niemand zou toewensen.

Ravenfur keek nog even ernstig naar ghostpaw , zommige leerlingen vonden het donderpad spannend , daagde elkaar uit om erop te gaan staan. Maar het donderpad was bittere ernst waar niet mee gespot mocht worden, hopelijk begreep zijn leerling hem. En Ravenfur was dan ook blij met zijn antwoord, "Zal ik doen," beloofde Ghostpaw met een knik. "Goed zo , dan gaan we verder" mauwde ravenfur en hij verdween terug in het woud, blij dat hij van het donderpad weg kon. Als een schim vlogen ze samen door het woud en ravenfur zette koers richting het moeras. Toen ze waren aangekomen ging ravenfur rustig op een stukje grond zitten dat niet zo vochtig was, "Het moeras kan gevaarlijker zijn dan je denkt" begon hij serieus, "vele katten zijn al opgeslokt door de modder en dan gestikt" ging hij verder en hij wachtte hoe zijn leerling zou reageren .

Ghostpaw ving de ernstige blik van Ravenfur op, en wist dat hij het echt serieus meende. Dit was ook niet bepaald een onderwerp dat je voor de grap aansneed. Nee, dit was menens, en Ghostpaw wist dat dondersgoed. Hij liet zijn groenkleurige blik nog eens over de rails van het Thunderpatch gaan. Het was een uiterst dodelijke weg, en hij moest er goed oppassen. De ijzeren rails blonk fel in het zonlicht, zo leken het niet meer dan twee stalen stangen. Dat waren het eigenlijk ook niet. Maar zodra dat ijzeren gevaarte er overheen denderde, was het zoveel meer dan dat. Het was de dood van zoveel katten geweest, en hij wilde niet dat dat ding zijn einde zou betekenen. Er was dus maar één ding dat hij kon doen: Ravenfur's advies opvolgen en zo ver mogelijk bij dat ding uit de buurt blijven. "Goed zo , dan gaan we verder," miauwde Ravenfur op een gegeven moment. Ghostpaw knikte, en zette weer een pasje in om achter Ravenfur aan te lopen. Zijn staart ging langzaam heen en weer, tot zover vond hij zijn allereerste training prima. Ze begonnen bij het begin, en langzaamaan zou Ravenfur Ghostpaw alles leren wat hij zou moeten weten. Ze gingen weer terug het woud in, en naar enkele tientallen van meters, wist Ghostpaw dat ze koers hadden gezet naar het moeras. Hij vertraagde zijn pas, en uiteindelijk stond hij stil. Zijn mentor ging zitten, maar Ghostpaw bleef bij hem staan. Hij keek om zich heen, en observeerde de drassige grond met nauwkeurige blik. "Het moeras kan gevaarlijker zijn dan je denkt," vertelde Ravenfur hem. "Vele katten zijn al opgeslokt door de modder en dan gestikt." Ghostpaw's ogen werden een stuk groter. Als je het zo bekeek, was het Clangebied nog niet eens zo veilig als hij als kitten had gedacht. Ghostpaw knikte naar Ravenfur, als teken dat hij het begreep. "Ik zal goed oppassen," zei hij met een serieuze blik op zijn gezicht. Het laatste wat hij wilde is een dood door verdrinking een een drassige modderpoel.

( het donderpad is toch een autoweg ? geen treinspoor ;q )

Ghostpaw knikte, "Ik zal goed oppassen," zei hij met een serieuze blik. Ravenfur knikte , hij had de ogen van Ghostpaw groter zien worden maar dat was terecht, niets is erger dan stikken in de modder, het laatste wat je ziet is een bruine drassige brij en de met de moddersmaak in je mond vertrk je naar starclan. Je clangenoten zouden je mischien zelfs niet vinden en denken dat je hen hebt verlaten of veraden. "Oke ? Dan gaan we verder" mauwde Ravenfur en hij zette zich af van de grond en begon nu te rennen , iets snelle dan daarnet want nu moeten ze een lange afstand afleggen voor ze bij hun volgende punt kwamen. Na een kwartuur lopen waren ze eindelijk aangekomen op het laatste punt: de kraaienplaats.De stank van rottend vlees kwam zijn neus ginnengewaaid en ravenfur probeerde het snel te negeren . Hij zette zich weer neer voor de uitleg."Dit is de kraaienplaats, neem hier NOOIT iets van mee naar het kamp !" mauwde hij streng ,"Alle dingen die hier liggen krioelen van de ziektes en de insecten" mauwde hij . Hij wauw zijn leerling zo goed mogelijk laten zien hoe gevaarlijk deze plek was, het zou niet de eerste keer zijn dat een leerling een van deze dingen mee naar het kamp sleurd als prooi. Dan komen daar meestal ziektes van die de clan verzwakken en moeilijk te verdrijven zijn.

Ghostpaw ving de knik van Ravenfur, als teken dat hij wist dat hij het begreep. Waarschijnlijk gingen ze zo weer naar het volgende gebied. Hij had de gevaren die in zijn eigen gebied huisden eigenlijk nooit zo onder ogen gezien. Voor hetzelfde geld was het hem al een keer overkomen, en had hij zijn eerste training met Ravenfur niet eens meer bij kunnen wonen. En dat alleen door een ongeluk met één of ander monster dat hem doodreed, of omdat hij weg was gezakt in de modder. Een vreselijke dood. Je zakte weg, terwijl je niets kon doen. Langzaam ging je naar onderen, en je kwam niet meer naar boven. Je kop ging naar onderen, en op een gegeven moment zou je niet meer kunnen ademhalen. Je zou kunnen schreeuwen om hulp, wetend dat niemand je dan nog zou horen. Ghostpaw schudde even met zijn kop. Zulke gedachten wilde hij op dit moment niet in zijn kop toelaten. Maar nu wist hij dat hier ShadowClankatten gesneuveld waren. Er lagen waarschijnlijk enkele lichamen van dode katten in die dikke modderpoel, wachtend om verteerd te worden door wat er allemaal wel niet zat daarzo. "Oke? Dan gaan we verder," hoorde hij Ravenfur spreken. Ghostpaw knikte haastig naar zijn mentor. Ravenfur begon te rennen, en Ghostpaw snelde achter hem aan. De misselijkmakende geur van rottend vlees trok opeens zijn neus binnen. De kraaienplaats. "Dit is de kraaienplaats, neem hier NOOIT iets van mee naar het kamp! Alle dingen die hier liggen krioelen van de ziektes en de insecten," miauwde de zwarte kater streng. Ghostpaw knikte weer. "Got it," zei hij met een grijnsje. Hij wilde niet de dupe zijn van één of andere ziekte, laat staan dat hij die ziekte ook nog eens mee zou brengen naar het kamp. Hij zou de hele Clan uitmoorden. Nee, hier bleef hij voortaan uit de buurt.

O_o Nu je het erover hebt; I really don't know xD Als 't een treinspoor is, negeer dan alles wat ik over een treinspoor heb gezicht x3

ik weet het ongeveer zeker dat het een autoweg is hurr want als een kat geraakt word door een trein is hij meteen dood denk ik ;q

Ravenfur keek even naar Ghostpaw om te kijken of hij het begrepen had, hij zou moeten leren wat er allemaal gevaarlijk is aan hun teritorium ookal ziet het er allemaal zo onchuldig uit. Maar tot zijn opluchting hoorde hij dat Ghospaw aandachtig had geluisterd, "Got it," mauwde hij en uit zijn stem bleek dat hij hier liever uit de buurt bleef. "Begrepen ? Dan hebben we alle gevaarlijke plaatsen gezien, ik wil je wel nog even meegeven dat je altijd moet oppassen voor tweebenen, honden, dassen en vossen maar dat spreekty wel voor zich" mauwde Ravenfur "Dan zullen we nu terugkeren naar de meertjes voor je training" en met een zwiep van zijn staart vertrok hij. Snelle poten brachten hen terug naar hun beginplaats en eenmaal daar angekomen ging hij terug zitten wachtend op Ghostpaw

Flut~Flut O_o

Ghostpaw stond alweer op om weg te gaan. De kraaienplaats was op dit moment niet zijn 'place to be'. Sterker nog, na wat Ravenfur hem had verteld, bleef hij er liever uit de buurt. Hij vond het een pluspunt dat zijn mentor hem dit vertelde. Het was wel belangrijk dat je je eigen terrein goed kende, niet alleen de voordelen, maar ook de nadelen ervan. Het zou handig zijn bij gevechten om je territorium te beschermen. Hij kon bepaalde indringers zo het Thunderpath op lokken, of op in het moeras. Ze zouden geen idee hebben wat hen overkwam, en hij zou gemakkelijk winnen. Niet dat dat nou de meest eerlijke manier van vechten was, maar alles voor de Clan, nietwaar? "Begrepen ? Dan hebben we alle gevaarlijke plaatsen gezien, ik wil je wel nog even meegeven dat je altijd moet oppassen voor tweebenen, honden, dassen en vossen maar dat spreekt wel voor zich," concludeerde Ravenfur toen. Ghostpaw knikte gehoorzaam naar zijn mentor. "Dan zullen we nu terugkeren naar de meertjes voor je training," zei Ravenfur, en nog geen seconde later vertrokken ze alweer. Ghostpaw rende snel achter Ravenfur aan, die weer terug leek te gaan naar de meren. Daar zou de èchte training gaan beginnen. Hier zou Ravenfur hem leren jagen, of misschien wel leren vechten. Hij zag Ravenfur zitten, en Ghostpaw nam rustig plaats voor hem. Zijn staart en kop een tikkeltje lager dan die van Ravenfur. "Wat gaan we nu doen?" vroeg Ghostpaw nieuwsgierig.

~ Achja, vergeet/negeer dan alles over een trein ='3

Omg srry voor de laatheid ^FT^

Eenmaal terug bij de meertjes aangekomen drapeerde ravenfur zijn dikke staart even keurig over zijn poten en wachtte tot Ghostpaw zich bij hem voegde. Even later nam Ghostpaw rustig plaats voor hem, "Wat gaan we nu doen?" mauwde hij nieuwsgierig. Even bladerde Ravenfur in zijn gedachten zijn lijstje door en meteen wist hij terug waarme hij verder zou gaan. "We gaan eerst even het woud in nu " mauwde hij en hij zette zich af op zijn achterpoten en begon in de richting van het woud te stappen. "Je moet leren om geuren te herkennen en op te kunnen spooren , zonder je neus kun je n iet jagen" mauwde Ravenfur kalm en hij versnelde zijn pas zodat ze nu eigenlijk al aan het lopen waren. Na een korte tijd lopen waren ze eindelijk aangekomen. Zacht liet ravenfur zich weer neerzakken en gebruikelijk zwaaide hij zijn staart weer keurig over zijn voorpoten. Al altijd had hij dat zo gedaan , hij vond het keuriger en het was een gewoonte geworden. Nu Ghostpaw ook was aangekomen konden ze verdergaan met de training. "Nu vertel me Ghostpaw, Wat ruik je ?" mauwde hij kalm

Hij moest even wachten voordat hij antwoord kreeg van Ravenfur. In die tijd ging hij even rustig zitten, en sloeg hij zijn staart om zijn poten heen. "We gaan eerst even het woud in nu," antwoordde Ravenfur toen, en nog voordat Ghostpaw de woorden tot zich door had laten dringen, was Ravenfur alweer opgestaan en in de richting van het woud aan het stappen. Haastig krabbelde Ghostpaw overeind, en liep met een vlot pasje achter zijn mentor aan. Terwijl ze naar het woud toe liepen, vertelde Ravenfur hem wat ze gingen doen. Hij moest geuren leren herkennen. Hij wist dat dat iets uitermate belangrijks was bij het jagen en het vinden van vijanden. Er verscheen een grijns op zijn gezicht. Jaag,- en vechttechnieken waren dingen die hij maar al te graag wilde leren. Hij wilde weten hoe hij het best zijn prooi kon opsporen, en daarna te vangen. Hij wilde binnenkort eens het bloed proeven van de eerste prooi die hij gevangen zou hebben. Ravenfur versnelde zijn pas een beetje, dus deed Ghostpaw dat ook om zijn mentor bij te houden. Niet veel later stopten Ravenfur en Ghostpaw, en Ravenfur liet zich zakken. Ghostpaw ging voor zijn mentor zitten, en liet zich ook zakken. Zijn staart krulde hij rond zijn poten. Ravenfur vroeg wat hij rook. Ghostpaw nam even de tijd, en probeerde geuren rondom hem op te vangen. Hij rook natuurlijk zijn eigen geur, en die van Ravenfur. Het rook hier sterk naar hun Clan. Maar buiten dat, wat rook hij nog meer? Hij rook een geur die hem wel bekend voor kwam, maar hij kon het niet thuisbrengen. "Buiten onze geuren, ruik ik volgens mij een muis die dichtbij is," mompelde hij. Hij keek twijfelend naar zijn mentor, in de hoop de geur goed opgevangen te hebben.