Lonely like- (Butterstar)

Onderwerp: Lonely like- (Butterstar) vr 17 apr 2015 - 15:29

De bruine, zwartgespikelde poes zat zachtjes in het gras te wiegen. De wind sneed hard door haar vacht, terwijl ze naar haar poten zat te staren. Ze wist toch dat er niemand haar kwam vergezellen.
Misschien was ze toch een beetje eenzaam, en deed ze veel dingen alleen. Eten bijvoorbeeld. Vele leerlingen aten samentongend... Maar zij at altijd alleen.
Een onverwacht geluid deed haar ineenkrimpen en ze drukte zich plat tegen de grond. Twee hartslagen bleef het onaangenaam stil, maar toen hoorde ze het weer. Een giechelend, schaterend geluid.
Na een tiental seconden durfde ze zich een blik over het hoge gras te laten werpen. Twee leerlingen wandelenden dartelend achter hun mentor aan.
Had zij maar een mentor. Iemand die ze echt kon vertrouwen. Leatherpaw zakte weer ineen, met toegeknepen ogen, niet alleen van fustratie, maar ook van vragen. Hoe heetten die Apprentice's ook a weer?
Leatherpaw voelde de herinneringen aan de leerlingen wegvagen, zoals gewoonlijk. Herrinneren hield ze nooit lang vol.... Alle gedachten vaagden op bepaalde ogenblikken... Gewoon weg.
Een tweede geluid, van een krakend takje deed haar opkijken. Een geur drong in haar neus, de bruine pas draaide zich om en zag... Butterstar?
Onmiddellijk keek de leerling nerveus en ontmoette de ogen van haar leider. Ze boog haar hoofd diep, zenuwachtig.

- Voor Butterstar
-Leatherpaw is een soort van dement Razz

Butterstar
"There was no storm, no fury. There was some new quiet in her, but it didn’t shrink or wilt her. Rather, it seemed to enlarge her. She was no mere weapon as she was trained to be, but a woman in full command of her power, unbowed and unbroken

Newleaf.. Ze hadden de forse kou achter zich gelaten en het leek er op dat Riverclan een goede tijd tegemoed zou kunnen gaan. Maar Butterstar kon er nog altijd niet zeker van zijn. Er was nog teveel twijfel. Er was nog te weinig prooi en ze hadden elke mogelijke krachtbron nodig die er was. Daarnaast kwam de dag steeds dichter bij dat ze haar eerste zoon verloren was en langzaam maar zeker leek het alsof hij dichter en dichter bij kwam. Was hij naar haar op zoek? Naar zijn wraak.. Ze wist dat het nieuws hem nu wel had moeten bereiken dus ze verwachtte niets anders. Al met al zat ze diep in de wereld van haar eigen gedachtes en twijfels terwijl ze door het territorium liep. Ze had dingen te reglen. De dassen zaten hen op de hielen in haar hoofd en Thunderclan zou binnenkort maar wat graag de sunningrocks weer terug willen. Hun wil voor territorium samen gevoed met haat maakte ze gevaarlijk.. Heel gevaarlijk. Zacht zuchtte ze maat trok even met haar oren. Ze hoorde jonge katten van hun clan. Vermaakt door het idee zakte ze door haar poten en sloop naar voren door de bosjes kijkend naar de twee apprentices die samen wat prooi deelde naast wat ze net nog meer gevangen hadden. Haar kopje viel echter op een apprentice die zich een beetje vreemd gedraagde. Butter vershoof haar poten waardoor een takje kraakte en een tevreden glimlach wist haar lippen meteen te sieren. De kat kon in ieder geval goed horen. Met een gaap kwam ze omhoog en stapte naar de apprentice toe die haar kopje boog. "Leatherpaw sinds wanneer ben ik de koningin?" Mompelde ze lachend en ging zitten voor de kitten. "Ontspan."

and that was a dangerous thing

Table Code © The Amazing CHIP!

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Leatherpaw, sinds wanneer ben ik de koningin?' vroeg Butterstar lachend. Leatherpaw keek op, een beetje vragend. 'Ontspan.'
De bruine Apprentice keek een beetje verlegen, stond op en schudde haar vacht. Toch kon ze niet helemaal akkoord gaan met wat Butterstar zei. Ze was toch een soort van koningin? Ze was een Clanleadster! Dat was toch iemand waarvoor je kon buigen?
Ze voelde een warme golf van vriendelijkheid bij de poes en voelde zich een stuk beter. Met een rechte rug ging ze rechtop zitten, met een beetje vragende, verlegen blik.
'Hallo Butterstar,' mauwde Leatherpaw met een erende ondertoon. 'Ben je oké? Je kijkt een beetje bedrukt.' De Apprentice wist maar al te goed over wat Butter zich zorgen maakte. De Riverclan had de Sunningrocks terug gekregen, maar daarbij was de Thunderclanleader gesneuveld... Hoe heette hij ook al weer? Flamestar.... Of was het Firestar?
Het scherpe doldwaze gegil van de Apprentices verderop deed haar omkijken. Ze worstelden speels over de grond en Leatherpaw voelde een steek van verdriet, die erger werd toen een mentor zijn leerling pakte en toonde hoe het moest. Ze boog haar kopje een beetje, alsof een klauw door haar hart priemde.

Zag je zo duidelijk dat het niet goed ginf met haar? Echt was het zo makkelijk te zien. Ze beet een opmerking terug en bleef strak naar de apprentice kijken. ''Het gaat prima met mij Leatherpaw. Ik zou eerder moeten vragen hoe het met jou gaat. Met jouw training?" Mompelde ze vragend en likte even de haren op haar eigen borst plat dwingend de gepijnigde blik uit haar ogen te verwijderen.

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

'Het gaat prima met mij, Leatherpaw. Ik zou moeten vragen hoe het gaat met jou. Met jouw training?' mompelde Butterstar zachtjes. Leatherpaw trok ongemakkelijk met haar oren. Hoe kon ze dit uitleggen? Dat ze geen mentor had? En noch training had gehad?
Wel, eh...' begon de bruine Apprentice met een zachte, onzekere stem. 'Ik...' Dit was gewoon gek! Haar Leadster zou tegen haar uitvliegen, haar uitschelden en haar levenslang leerlingtaakjes laten doen, dacht Leatherpaw met toegeknepen ogen, maar ze vervolgde: '...-Ik heb geen mentor... En dus ook geen training. Ik heb nooit echt een mentor gehad... Niet dat ik weet.'
Ze probeerde haar ogen toe te knijpen en vage herinneringen op te halen, maar dat kon ze niet, want ze vaagden weg, alsof de wind ze meepakte. Stil keek de Apprentice voor zich uit.

Butterstar
"There was no storm, no fury. There was some new quiet in her, but it didn’t shrink or wilt her. Rather, it seemed to enlarge her. She was no mere weapon as she was trained to be, but a woman in full command of her power, unbowed and unbroken

Haar woorden verbaaste haar even en ze trok met haar oren. "Heeft Dawnflight je nooit een mentor gegeven? Mompelde ze zacht schuldgevoel begon omhoog te komen terwijl ze even omlaag keek. "Het spijt me dat ik.. Dat over het hoofd gezien heb." Fluisterde ze zachtjes en zuchtte een glimalch op haar lippen werkend. "Ik zal je zo snel mogelijk een mentor geven oke?"

and that was a dangerous thing

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

'Heeft Dawflight je nooit een mentor gegeven?' vroeg Butterstar zachtjes. Leatherpaw schudde haar kop. 'Het spijt me dat ik... Dat ik je over het hoofd gezien heb. Meteen begon de bruine poes haar kopje laag te houden, ten teken dat het goed was. Zelfs leaders konden fouten maken, besloot Leatherpaw snel.
Maar toen Butterstar meldde dat ze een mentor kreeg, vulde een warme kracht de poten en het lijf van de Apprentice. 'Bedankt, Butterstar!' straalde ze en keek haar leadster warm aan. Haar oogjes fonkelden. Butterstar leek een leuke kat, dus het was volkomen zeker dat ze haar belofte zou nakomen.