Be my forever {{+Windcall}}

De kittens waren in de bosjes in de buurt aan het spelen en naarmate ze groter werden, kon de kersverse moeder ze moeilijk in het hol houden. Natuurlijk snapte ze het wel, aangezien zij net hetzelfde was toen ze nog een kleine opdonder was. Zachtjes likte ze haar lippen af en haar buik rommelde lichtjes. Het was moeilijk om op haar kleintjes te passen en jagen te gelijk, maar ze zou haar honger nog wel even aan de kant schuiven zolang haar kittens maar veilig waren. Het gewoel in het struikgewas vertelde haar dat Farai en Meadow nog altijd aan het vechten waren -of misschien waren ze op ontdekking, daar was ze niet meer zeker van. Een herkenbare, diepe geur drong haar neus binnen en haar blauwe ogen begonnen te blonken. Windcall, hij was in de buurt. Toch rook er ook iets anders aan hem, alsof de losse geur van Windclan er niet meer echt was. Had hij iets dom gedaan? Of had Everstar iets dom gedaan? Want in dat geval zou ze die mousebrain is gaan vertellen wat voor geweldige kater en warrior de grote kater was. "Windcall?" Haar toon klonk lichtelijk bezorgd en de nieuwsgierigheid knaagde aan haar.

{{+Windcall}}

Daar kwam hij dan, met een konijn in zijn bek stapte hij de struiken uit. De blauwe ogen van de kattin fonkelde als sterren. Dat hij haar eerst in de steek had gelaten vergat ze liever zo snel mogelijk, het enige wat telde was dat hij hier was, bij haar. Het konijn in zijn bekje liet haar water tanden, maar ze hield zich sterk. Hij drukte zijn neusje tegen de hare en spinnend beantwoorde de zwarte kattin zijn gebaar. "Je ruikt," Ze stak haar neusje even de lucht in, "Anders?" Ze kon het niet benoemen, niet dat er een geur van een andere kattin rond hing. Dat zeker niet! Meer... alsof hij een geur kwijt was. Ze keek hem in zijn prachtige groene ogen. "Moet je iets vertellen?" Ze zocht in zijn ogen naar een teken, een teken dat ze niet ongerust moest zijn. Zijn vraag wuifde ze weg. "Kittens voor." Een glimlach sierde haar gelaat, waarna ze hem een zacht likje over zijn neus gaf, om aan te tonen dat alles oké was.

Een grote grijns hing om zijn lippen toen de zwarte poes begon over zijn geur, de eerste nacht in de 'wildernis' had hem goed gedaan. "Moet je iets vertellen?" De kater haalde zijn schouder op en keek de kattin speels aan. Ze zou er zelf snel genoeg achter komen, maar een handje helpen kon geen kwaad. 'You have a space left in your tree? For a big ginger cat?' Miauwde hij grijnzend. Nu moest ze het toch wel begrijpen? 'Hm, you want to give it to the kits? I don't think they accept me yet.' Een bezorgde blik nam het over op zijn snoet en met groene ogen vol spijt keek hij de kant op van het speelse gemiauw achter de struikjes. Ze hadden een fijn leven hier, en dat stelde hem gerust.

De speelse blik van de kater zei genoeg en geschokt opende ze haar bekje. Natuurlijk vond ze het helemaal geweldig dat de kater echt bij haar ging zijn nu, maar dat hij daarvoor zijn geliefde clan moest opgeven, deed haar meer pijn dan ze wou toegeven. Ze drukte haar zwarte neusje in zijn vacht. "Ik heb altijd plaats voor jou." Toen ging ze weer recht zitten en keek ze streng met haar blauwe ogen in de zijne, zoals ze vaak naar haar kleine monsters keek. "Ben je helemaal gek! Je had je geliefde clan niet moeten opgeven voor ons. Je had gerust bij hun kunnen blijven en af en toe op bezoek komen!" Haar toon schoot omhoog naar mate ze zich meer opwond. "Ik wil je niks afnemen." Fluisterde ze erachter aan. Ze verbeet de tranen, sinds ze haar kittens had, werd ze steeds vaker emotioneel en daar kon ze absoluut niet tegen.

Windcall knorde bij het gevoel van haar vacht vermengd met de zijne, maar al snel keek hij met grote ogen naar de schreeuwende kattin. Hij kon slechts grinniken om haar woorden en drukte zichzelf tegen de poes aan. Zijn kop rustte op haar kop en zijn staart zat gekruld om haar lijf. 'I can't change what I did. I am happy about it, you didn't take anything from me, you gave me everything dear'' Fluisterde hij in haar oor. Eindelijk zou hij hier bij horen, geen gemengde gevoelens meer, gewoon hun.

-Ugh kort