Unknown enemies &Windcall

Onderwerp: Unknown enemies &Windcall za 9 mei 2015 - 18:28

Vandaag had hij weer eens besloten om Eclipse en diens kittens op te zoeken. Immers voelde hij zich ergens verantoordelijk voor ze, hij had Eclipse namelijk beloofd haar te helpen als ze dat nodig had. Daarom ook dat, ondanks dat hij hongerig was, er een flink konijn tussen zijn kaken zat. Het beest was van een mens geweest, het was waarschijnlijk ontsnapt en was toen recht in zijn poten gelopen. Dom ding, dat kreeg je als je werd opgevoed door domme mensen.
De kater begon al in de buurt te komen, maar er hing nu een vreemde geur die hij niet herkende; dat van een andere kater. Jinx liet het konijn vallen toen hij tot zijn schrik besefte dat dit waarschijnlijk de vader was van de kittens. Geritsel klonk achter hem, het kon niet erger worden. "Wat doe jij hier?"siste hij vijandig tegen de andere kat. Er was geen greintje vriendelijkheid in zijn houding of toon.

is het goed als dit topic zich afspeelt op het moment dat Windcall al een rogue is? ^^
&Windcall

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

Windcall zat nog voor een deel vast in zijn oude clan ritme. Het had hem moeite gekost Everstar te vertellen dat Starclan een ander pad voor hem had neergelegd, maar hier was hij met een dikke muis tussen zijn kaken op weg terug naar zijn geliefde partner. De blijdschap die hij had gevoeld toen hij en Eclipse het goed hadden gemaakt was zo groot dat hij nu, twee weken later, nog steeds iets voelde sprankelen als hij aan de zwarte poes dacht. En dat was precies waarvoor de kater zijn clanleven had opgegeven. "Wat doe jij hier?" Windcall schrok terwijl hij uit zijn gedachten getrokken werd. Met een koude blik keek hij naar de kater die zojuist gesproken had en liet abrupt zijn muis vallen. De geur van Kittypet waaide als een walm in zijn gezicht en Windcall moest zijn best doen niet meteen zijn ogen dicht te drukken van de geur. 'You are asking me? Silly,' Windcall had al van jongs af aan geen respect voor kittypets gehad. Dat werd je gewoon aangeleerd in een clan, deze luie beesten deden niks zelf en wachtte slechts op wat droge brokken. Dat konijn wat in de bek van de zwarte kater hing zorgde er echt niet voor dat de kater opeens respect neer legde voor de kater. Met flinke stappen verdween hij richting de boom wat hij nu zijn thuis noemde en wilde daarbij de kater achter laten. Hij had dan misschien geen respect voor ze, iemand zomaar aan vallen zat niet in zijn karakter. Dat was gewoonweg laf.

Hij is al rogue hoor ^^

Zijn staart zwiepte woest heen en weer, dit clanmormel moest wel de partner van Eclipse zijn geweest, het kon niet anders. Maar wat hij hier deed was de zwarte kater nog een raadsel. 'You are asking me? Silly,'Er was niks van respect in zijn stem te horen, het klonk bijna neerbuigend hoe de kater over hem sprak. Jinx besefte dat dat waarschijnlijk kwam door de geur van mens die aan hem hing, echter werd het de rossige kater niet zo makkelijk vergeven.
De vreemde kater dacht dat hij er mee weg zou komen als hij rustig richting Eclipse haar hol trippelde. Dit had hij echter mis. Jinx sprong voor hem, de weg naar haar hol en kittens blokkerend. "Jij bent haar oude partner, niet? Degene die zijn o-zo geweldige clan boven haar verkoos?"Hij vernauwde zijn ogen. "Vertel me niet dat ze je heeft vergeven"

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

Windcall vernauwde zijn groene ogen zodra de zwarte kater zijn weg blokkeerde. "Jij bent haar oude partner, niet? Degene die zijn o-zo geweldige clan boven haar verkoos?" Nu liet de kater weer de muis vallen en zwiepte zijn staart woest heen en weer, zijn ogen schoten zowat vuur van woede. De huismus had een gevoelige snaar bij hem geraakt. "Vertel me niet dat ze je heeft vergeven" Dit was de druppel, maar Windcall was opgevoed als een nette kat en zorgde ervoor dat zijn woede niet de overhand kreeg in de situatie. Hij ontblootte zijn tanden slechts iets als waarschuwing. 'You fool.' Met deze woorden greep de rosse kater zijn muis weer op en duwde grof de zwarte kater aan de kant om zo zijn pad te vervolgen. Hij zou geen enkel woord meer met die huismus willen wisselen. Ook al knauwde de vraag aan hem, hoe wist hij wie hij was?