| | I have nobody. [&CINDERPAW*] | |
| Freedje 72 Actief
| |
| Onderwerp: I have nobody. [&CINDERPAW*] ma 25 mei 2015 - 9:25 | |
| Het was koud. En donker. En dan had hij het niet over de plek waar hij was. Nee, hier was het warm en licht. Maar in zijn hart was het koud en donker. Dat was eigenlijk al zo sinds zijn vader een halve maan geleden overleden was. Hij had iets aan zijn hart, hadden ze hem gezegd, maar hij wist wel beter. Zijn vader was op onderzoek uitgegaan in het territorium en was vermoord. Ook al was hij een zeer jonge kitten en onderschatten ze hem nogal qua besef van omgeving, hij wist precies wat er was gebeurd. En dat er tegen hem werd gelogen maakte zijn indruk van de ShadowClan niet bepaald beter. Het was dat hij te jong was om het kamp uit te gaan, maar anders zou hij de sporen op zijn gaan zoeken. Na lang zeuren hadden ze hem bij het lijk van zijn vader gelaten. En om dat lijk te zien, zijn vader zo levenloos, had hem agressief en verdrietig tegelijkertijd gemaakt. Hij had zijn neusje in het vacht van zijn vader begraven en had een vreemde, scherpe geur geroken die niks te maken had met de ShadowClan. Wacht maar. Op een dag ging hij uitzoeken welke geur het was. Als hij Apprentice werd, kon hij zijn onderzoek starten. Maar dat duurde nog vijf manen. Vijf lange manen. Hij kreunde geërgerd, stond op en gaf een duw tegen een kitten die tegen hem viel. ‘Kijk uit waar je loopt, wil je,’ snauwde hij agressief. Hij ging naar het kamp zonder aandacht te besteden aan de kattin die hem terugriep. Hij liep, in gedachten verzonken zijnde, naar de uitgang van het kamp toe. |
| | | Caesar Emma II, but Emma2 is fine as well 1195 Actief
| |
| | | | Freedje 72 Actief
| |
| Onderwerp: Re: I have nobody. [&CINDERPAW*] wo 27 mei 2015 - 16:18 | |
| Vinekit stopte even om zijn bekje te openen voor een uitgerekte geeuw toen hij opeens een stem hoorde. Hij dacht eerst dat het niet tegen hem was en wilde verder lopen, maar een poot werd recht voor zijn neus gezet zodat hij niet verder kon lopen. Zijn haren schoten de lucht in, zijn tanden werden ontbloot en hij zakte ineen. Hij was misschien klein, maar hij best gevaarlijk zijn als hij dat wilde. Hij wist zeker dat als hij een Apprentice of een Warrior was, dat hij intimiderend ging overkomen. Hij hoopte net zo’n robuuste kater te worden als zijn vader. Het was nog maar een week geleden dat hij was gestorven, maar Vinekit droomde er elke nacht over. Hij probeerde het gezicht van zijn vader zo goed mogelijk te interpreteren, maar het vervaagde telkens weer een beetje. Hij draaide zijn oortjes toen er hem een vraag werd gesteld en boos keek hij de poes aan. ‘Ik loop hier alleen maar, mag dat niet?’ vroeg hij boos. Toen pas merkte hij waarom ze hem had tegengehouden. Hij bevond zich aan de rand van het kamp. Verlangend keek hij naar buiten. Daarna likte hij zijn haren plat, ging zitten en zette zijn oortjes weer recht terwijl zijn blauwgrijze oogjes ingespannen naar de uitgang van het kamp bleef kijken waar soms katten doorheen kwamen. ‘Ik zal heus niet het kamp verlaten, hoor, wees maar niet bang. Al is de verleiding wel groot met al die dombo’s in de Nursery.’ Dat laatste mompelde hij heel zacht en hij keek haar recht aan, wachtend op wat ze zou zeggen. Waarschijnlijk zou ze hem, om dat laatste wat hij had gezegd, bestraffen. Boeide hem dat veel, zeg! Omdat ik actief ben op 4 andere RPG's en ik aan één verhaal schrijf, zal men mij voornamelijk in het weekend tegenkomen en nauwelijks posten zien door de week. Bedankt voor het begrip! |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |