Hello mother || Open

Een zucht verliet mijn lippen terwijl ik over het territorium struinde. Hopend dat ik de geuren van verse prooi op zou vangen, alleen het zat me helaas niet mee vandaag. Als ik en geur rook was deze oud waardoor het geen zin had om er achter aan te gaan. Ik had gewoon naar de rivier moeten gaan om daar te gaan vissen in plaats precies de tegenovergestelde richting in te gaan. Slechte keus Ashbrook, slechte keus.
Ik zuchtte uitermate geïrriteerd toen ik voelde dat er enkele druppels regen naar beneden vielen en landden op mijn zijdezacht pels. Het kon echt niet erger worden vandaag. Net toen ik van plan was om me om te keren drong een vreemde geur mijn neus binnen waardoor ik vrijwel meteen verstijfde. Het zal toch niet?
De onbekende geur leek verdacht veel op de geur van een BloodClan kat, ik had deze zelf nog nooit in het echt geroken maar deze was mij wel al vaak gedetailleerd omschreven. Een frons speelde met mijn wenkbrauwen, ik was pas geleden nog een rogue tegengekomen op het territorium dus ik hoopte met heel mijn hard dat het niet weer een vijandige kat was die uit was op een gevecht.
Twijfelend door alle angstaanjagende verhalen die ik over de beroemde Elite had gehoord trippelde ik op mijn pootkussentjes in de richting waar de sterke vieze geur vandaan kwam.

Zijn gele ogen waren gefixeerd op het water, waar maar weinig beweging in was. Er was geen harde wind en het regende ook niet, wat ervoor zorgde dat het blauwe oppervlak maar weinig gerimpeld werd. Toch was het niet het water waar Panthergrowl naar keek. Nee, hij keek ín het water, hopend op een vis die rond zou zwemmen en die hij kon vangen.
Vissen was niet zijn sterkste punt. Hij was niet geduldig genoeg en gaf het altijd te snel op. Als hij wegliep kwamen dan meestal de vissen, waardoor de grijze kater het steeds minder vaak doen wilde. Maar nu zat hij er al heel lang. Zo lang dat zijn achterwerk er pijn van deed - en dat beloofde niet veel goeds. Met een zachte grom keek hij op toen hij een geluidje hoorde, wat een schaduw in het water wierp. Fijn, nu had hij helemaal geen kans meer om iets te vangen.

Geïrriteerd kwam hij overeind, en snoof de lucht. Het was kouder geworden dan eerst en het begon ook harder te waaien. Deze wind bracht enkele regendruppels mee, tot grote ergernis van Panther. Had hij hiervoor zo lang zitten wachten?
De lucht rook hetzelfde als altijd, behalve dan dat er een hele duidelijke bloodclangeur aanwezig was. Details. Met een vijandige glim in zijn ogen kwam de kater overeind en snoof opnieuw aan de lucht. Het kwam van links, of zoiets, en met een zucht liep hij op de geur af.
Uit het niets zag hij Ashbrook verschijnen - hij had haar niets eens geroken, zo geconcentreerd op de bloodclangeur was hij. Nou ja, jammer dan, poezen stonden toch niet bovenaan zijn lijstje van concentratie op het moment.
Hij knikte naar haar, maar niet erg vriendelijk, hij wás niet vriendelijk. De grote kater vervolgde zijn weg naar de bloodclanner samen met Ash en toen hij de kater zag, moest hij zich inhouden om niet te lachen. Het zag er echt uit als een scharminkeltje, zeg.
"En wat moet dat hier?" Gromde hij laag, waarbij hij doelde op het feit dat deze bloodclankater duidelijk alleen was en hun met zijn tweeën. Toch voelde hij een zekere angst in zijn buik - hoe kon hij ook anders dan bang zijn door alle verhalen die hij gehoord had?