No place like home ❀ {SPT}

Shania
There's a day when our courage collapses, and our friends turn and leave us behind.

» Met een muis tussen haar kaken geklemd en een redelijk tevreden blik sprintte de slanke poes door de weilanden. Het hoge, nog niet gemaaide gras kietelde haar onderbuik. Ze kende deze weilanden als geen ander. Dit was dan ook de plek waar ze al bijna haar hele leven verbleef. Ze kende elk paard, elke kuil en alle plekken waar prooi te vinden was. Na alle tegenslagen die ze de afgelopen periode had meegemaakt was dat wel een fijne gedachte.
Met de muis nog in haar mond sprong ze met een sierlijke boog een van de hekken in het weiland op. Het hek had een platte oppervlakje, dus je kon er best comfortabel op liggen. Tevreden nam ze een hap van haar net gevangen prooi waarna ze een vreemde geur opmerkte. Ugh, bezoek.

Haar staart stond sierlijk overeind toen de rode pers door haar territorium liep. Ze was van plan de grenzen te bezoeken. Voor je het wist had je weer nieuwe buren, onaardig of aardig. Het was goed om dingen te weten. Het gebied dat naast de hare lag leek leeg te zijn. Wat was er gebeurd met die oude mopperkont die daar al manen leefde? Een naar idee kwam op in het hoofd van Omen en ze schudde deze gedachte snel van zich af. Hij zal vast wel verhuist zijn, nam ze zichzelf voor. Een goeie reden voor haar om haar territorium is uit te breiden.  
Met een twinkeling in haar ogen krabde ze op een steen, waarmee ze klauw markeringen aanbracht. Dit gebied was weer een stuk anders dan haar eigen. Haar territorium had meer bos, terwijl dit gebied veel vlakker was. Het leek meer op een heiland, maar her en der waren toch nog wat bomen te vinden, die mooie schaduwen op de grond wierpen. De pers kon wel aan dit gebied wennen.
Toch kwam ook dit gebied aan een einde en nieuwsgierig staarde ze naar haar nieuwe buurland, waar duidelijk wel iemand was. Een klein beetje hoop borrelde in haar op toen ze een verse geur rook. Misschien kon ze haar nieuwe buurkat wel ontmoeten? Hopelijk was het een aardig iemand. "Hallo?" Miauwde ze dus ook, in haar stem was een spoor van enthousiasme te vinden.

Een eindje verderop klonk een onbekende stem. Tot haar verbazing klonk het vriendelijk en een tikkeltje enthousiast. Ze had verwacht een oude chagrijn tegen te komen, waarom wist ze ook niet precies. Ze begon al wat meer te ontspannen en ontmoette al snel de ogen van een langharige poes. Ze had amberkleurige ogen, een bruin-achtige vacht en een schattige, platte snuit. "Hey daar," miauwde Shania vriendelijk terug. Zou deze poes soms naast haar wonen? Gezellig. Wie weet ontstond er nog een leuke vriendschap tussen de twee buurtjes.

Haar ogen scanden haar omgeving en ze zag de andere rogue - een poes zo te zien - die een vriendelijke uitdrukking had. Mooi, dan hadden ze waarschijnlijk geen ruzie over strikte regels, grenzen of iets in die richting. "Hey daar," Miauwde de witte tabby terug en Omen knikte glimlachend naar de ander.
"Hoi!" Miauwde ze opnieuw en grijnsde kort. "Dus, ik ben je nieuwe buurvrouw." Deelde ze mee, maar dat was natuurlijk allang duidelijk.