The Night

Haar mentor had haar er op uit gestuurd. Ze mocht alleen jagen, als ze maar niet te ver van het kamp afdwaalde. Dit was voor haar eigen veiligheid, was haar verteld. Het zilveren poesje zelf vond het natuurlijk mousecrap, maar ze had er naar te luisteren. Regels zijn regels en Lucidpaw was nou éénmaal het soort poesje dat van status hield. Dan wel een goede status, natuurlijk.
Goed in jagen was het jonge poesje nog niet, ze was nog maar net apprentice en had nauwelijks haar trainingen gehad. Het aantal trainingen dat ze had gehad, was op één poot te tellen, niet veel dus. Vechten had ze al helemaal nog niet gehad en durfde ze dus ook nog niet.
Rustig trippelde Lucidpaw langzaam steeds verder van het kamp af, tot ze pootstapjes hoorde. Haar neus was niet optimaal, dus goed reuken kon ze niet, laat staan geuren goed onderscheiden. Wel was ze gaan oefenen op hoe katten liepen, of daar verschil in was op te merken. Maar zo ver was ze nog niet, dit was dus ook nog niet van toepassing "Hé? Wie is daar?" Klonk haar liefelijke stem. Mocht het een onaangenaam iemand zijn, had ze nog niet meteen de vos op z'n teentjes getrapt.

"Jouw ergste nachtmerrie!" Geschrokken hapte Lucidpaw naar adem toen de kater voor haar was verschenen en dat had gezegd. Angstig met haar oren naar achteren geklapt deinsde ze naar achteren. Dit was ook een Bloodclanner, ze kon het zien aan zijn houding, daar had ze haar slechte neus niet voor nodig. Toen de kater ook nog eens naar haar kop uit haalde en haar wang open haalde slaakte ze een kreetje. "Auw! Hou op!" Klonk haar angstige stem. De kater leek daar niks van aan te trekken en sloeg nog een keer naar haar kop. Dit keer ontweek ze zijn aanval. De kater leek haar tegen de grond te willen pinnen, maar Lucidpaw kwam vrij. Met een ruk draaide Lucidpaw zich om en begon te rennen. Ze kon niet vechten, dat durfde ze niet. Ze moest van deze kater af zien te komen. Haar poten raakte de grond snel, ze was ook snel, ze hoopte dat de kater gewoon niet achter haar aan ging. Hier geen moeite in ging steken.

Jammer genoeg stak de kater wel moeite in zijn vlucht poging en ging hij achter haar na. Lucidpaw kreeg het gevoel dat ze haar poten onder haar lijf vandaan rende toen de kater hem probeerde te grijpen. Toen werd ze onderuit gehaald en klapte ze hard tegen de grond aan. De klappen die de kater toen uitdeelde voelde ze niet, omdat de klap tegen de grond de overhand nam. Echter hield het snel op, want een andere kat haalde de Bloodclanner van haar af. Naar adem snakkend kwam Lucidpaw overeind en zag dat het Creamyfrost was die de kat van haar af had geduwd. "Kijk uit!" Riep ze toen de kater met uitgeslagen klauwen op Creamyfrost afsprong. Als aan de grond genageld bleef ze staan waar ze stond en keek ze angstig toe. Ze kon niks, terwijl ze zoveel wou. Panthergrowl moest haar zeker wat lessen gaan geven op het gebied van vechten.

Haar angstgeur spoot waarschijnlijk van haar af als een fontein. “Ben je verbannen uit de ThunderClan Bonepaw.” Oh dus het was echt een kater die vroeger een Thunderclanner was geweest. Lucidpaw zelf had er nauwelijks iets van mee gekregen omdat zijzelf waarschijnlijk toen nog geen apprentice was. "Dus toen dacht je laat ik mij aansluiten bij de BloodClan en het RiverClan territorium binnen dringen om nog meer katten te vermoorden, is het niet?” Vroeg Creamyfrost vervolgens. De Riverclan warrior leek duidelijk deze kat al te kennen en flink te haten ook. “Lucidpaw ga naar het kamp en waarschuw de Clan dat er een BloodClanner in ons territorium rondloopt.” Lucidpaw knikte zonder enige aarzeling. Ineens kon ze weer bewegen, ze stond niet meer als aan de grond genageld. Maar net toen ze weg wou rennen kwam de Riverclan deputy inbeeld. Ze glimlachte naar de poes en wist even niet zeker of ze nog naar het kamp moest, de deputy was er inmiddels toch al. Ook bij Futuresong kreeg ze het idee dat deze Bonepaw al zeer bekend is.