Há, now you're soaked

Een waterratje had zijn veilige holletje verlaten tussen het riet bij de rivier, tevens de grens met Riverclan. Het beestje snuffelde wat rond, duidelijk opzoek naar iets eetbaars, insecten, besjes of zaadjes. Mistspark had er echter voor gezorgd dat dit beestje niet zijn lucky day had, vandaag. De grijze young warrior zonk in een jachthouding, waarna ze begon te sluipen in de richting van het beestje. Sorry, knul. Maar dit is je laatste dag, dacht ze, voordat ze sprong. Ze sloeg haar klauwen op het beestje en drukte het tegen de grond. "Dank u, Starclan," murmelde ze heel zachtjes, Starclan zou het wel horen, waarna ze haar tanden in het beestje boorde. Tevreden stond ze op en trippelde verder langs de rivier. Ze drong door een nauw stuk riet, waar ze weer uit sprong en zo tegen iets of iemand aan botste. Nog net voor ze kon kijken wie of wat het was hoorde ze een plons. Wat het ook was, het was even onder water gedompeld. Oops.

Open: Yolo~

Spinpaw stapte langs de grens van de riverclan. Hij rook een geur van een kat en ging erop af. Hij stond aan de zijde van de rivier zodat hij zijn tegenstander erin kon gooien. Zijn vacht ging weer omlaag. Geur van een thunderclankat. Spinpaw wou net uit de sprieten stappen toen er een gewicht tegen hem botste. Spinpaw verloor zijn evenwicht en viel in het water. Hij kroop langs de kant er terug uit. De vacht ging heen en weer. Een beetje droger. Hij had per ongeluk de kat nat gemaakt met het uitschudden. "Haha sorry." zei hij wat speels.

Mistspark zag al snel dat het een apprentice was, hij was gevallen in het water en was ook kopje onder gegaan. "Oh, gaat het?" Vroeg ze geschrokken toen Spinpaw, de apprentice die het bleek te zijn, het water uitsprong. Hij schudde zijn vacht uit, wat Mistspark ook weer nat maakte. Ze deed een stapje naar achteren, maar keek nog steeds bezorgd naar de apprentice. "Gaat het?" Vroeg ze nog een keer, wat rustiger. "Haha sorry," zei de jonge apprentice wat speels. "Geeft niet. Ik moet sorry zeggen, ik duwde je het water in," miauwde ze met een vriendelijke, schuldbewuste uitdrukking op haar gezicht.

Spinpaw knikte naar de poes. Blijkbaar had ze hem niet zien knikken, want ze vroeg het nog eens. De stem herkende hij van ergens. Het was Mistpark. "Een frisse duik mag wel eens." miauwde hij naar de poes. Met een brede glimlach.

'

Mistspark zag Spinpaw knikken en ze glimlachte. "Goed," murmelde ze. Ze zwaaide met haar staart. "Zullen we maar terug gaan naar het kamp? Straks vat je nog kou," miauwde ze, licht bezorgd. "Een frisse duik mag wel eens." Nu fronste de grijze poes. "Wat ben je, een Riverclan kat?" Vroeg ze met een vieze uitdrukking op haar gelaat. "Ik zie mezelf echt niet zwemmen, hoor," grinnikte ze.

Spinpaw vond het eigenlijk wel grappig dat een kattin zich zo'n zorgen konden maken. Spinpaw heeft eigenlijk leren zwemmen door een rivier clankat. Dat zal hij niet moeten zeggen. De poes vond zijn opmerking niet leuk precies. Hij stapte naast de poes. "Waarom mogen wij niet gewoon een beetje nat worden? wat als het super warm word?" Hij wachtte op een antwoord. Maar Spin begon al terug. "Wat al we allemaal dorst krijgen en het mos opgedroogd is?" vroeg hij allemaal op een nieuwsgierige toon aan de kattin. Ooit zullen zij ook eens in het water ogen kruipen. Wat is er zo erg aan? Vroeg hij zich zelf.