What do you want? [open]

De kleine zwarte kater bewoog zich schichtig door het hoge gras. Het was nog vroeg in de ochtend. Nu zon nog niet op was kon hij gemakkelijker jagen en was de kans op een succesvolle jacht groter. Ondanks zijn leeftijd was hij in staat geheel voor zich zelf te zorgen. En dat deed Noach dan ook graag , geheel alleen. Hij viste niet naar complimentjes en ergerde zich meer aan de overdreven  medelijden dan dat hij er blij mee was. Hij kon het best redden , dus wat was er dan zo zielig aan? Hij zocht de omgeving af naar twee geuren. Dat van een prooi dier en die van zijn broers en zussen. Hij wist zeker dat ze de zelfde kant uit gelucht waren als hij. En ondanks dat ze het lang niet allemaal gehaald zouden hebben hoopte hij op z'n minst een broer of zus terug te zullen vinden. Na een tijdje rondneuzen ving hij een vreemde geur op. Noach hield halt en zwiepte nerveus met zijn staart. De geur zou van een andere kat zijn. Volwassen en in staat hem iets aan te doen. Je wist immers maar nooit wat andere va plan waren. Noach maakte zich klein hopend niet zichtbaar te zijn in het hoge gras. Maar zijn zwarte vachtkleur hielp hem daar helaas niet echt bij.  

Helaas verraden zijn zwarte vacht hem. De grote bruine poes kwam op hem afgelopen. ''Hé, wat doe jij hier?''Vroeg ze. Noach kwam wat meer tevoorschijn en keek de poes kalm aan. Het was natuurlijk een beetje een vreemd gezicht , zo'n katertje helemaal alleen. Hij begreep wel dat ze verbaasd was. "Jagen net als jij."Antwoordde hij. En gaf een knikje naar de muis die de poes bij zich had. Ze had meer geluk gehad dan hij. Misschien lukte het hem om wat van haar muis te krijgen als hij aardig tegen haar was. Dat zou wel gunstig zijn. Noach ging zitten en sloeg zijn staart om zijn voorpoten. "Maar zo te zien vergaat het jou beter , dat jagen."Zei hij droogjes. En keek naar de dode muis.  

De poes was blijkbaar niet van plan haar muis met hem te zullen delen. In plaats daarvan gaf ze hem tips. ''Zie je die heuvel daar?''Vroeg ze. Noach knikte. ''Ik weet zeker dat daar wel wat konijnen zitten. Als je hard kan rennen.'' Vervolgde de poes. Daar had ze wel gelijk vond hij. Nu alleen nog zien of hij inderdaad hard genoeg zou kunnen rennen. Hij moest het er maar op wagen. ''Ik ben Emerald. Wie ben jij?'' Vroeg de poes hem. Hij keek naar haar op. Dat hield hij even vol om haar gezicht in zijn geheugen op te nemen. Een bruine poes met heldere groene ogen. "Ik ben Noach."Zei hij vrij emotieloos. En keek weer richten zijn blik weer op de heuvel.  

Blijkbaar had Noach het verkeerd begrepen. Hij had gedacht dat ze hem alleen tips zou geven voor het jagen. En de prooi zelf zou houden. Maar toen hij nog eens verlangend naar de muis keek reageerde de poes er toch op. ''Oh sorry! Zo bedoelde ik het niet. Hier, neem hem maar." Zei ze en schoof de muis in zijn richting. Noach glimlachte. "Dank u." Zei hij tevreden. En begon aan zijn hapje muis. ''Hoe oud ben je eigenlijk? Wie zijn je ouders en siblings?''Vroeg de poes hem. Hij keek op van zijn muis. En bekeek de poes even. Ze had diep groene ogen en een bruine gestreepte vacht. Ze leek wel aardig. Maar toch , waarom zou ze dit allemaal van hem willen weten. Wist zij misschien waar zijn broertjes en zusjes waren? Had ze ze gezien of geroken? "Ik ben al vijf maanden. En ik heb eigenlijk geen idee waar mijn broertjes en zusjes zijn. Maar zeer waarschijnlijk zijn ze wel richting dit gebied gevlucht."Legde hij de poes uit. Meer kon hij er zelf ook niet over zeggen. Het was nu eenmaal zo gegaan en nu moest hij zich zelf maar zien te redden. Gelukkig lukte dit aardig en hij hoopte dat het zijn broertjes en zusjes ook zo goed af ging. "Hoe heet u eigenlijk?"Vroeg hij aan de poes. Dan kon hij haar tenminste bij naam aan spreken. Wel handig , mochten ze elkaar nog eens tegen komen.