My new home彡

Het werd avodn tegen de tijd dat hij en Emerald bij het rogue territorium aankwamen. Hij was nu officieel een rogue, nog even wachten en de Clans zouden zijn verhaal in the Great Gathering vertellen. Maar toch voelde Flame wat heimwee, heimwee naar zijn trouwe vrienden om zich heen in de warriors den, heimwee aan de prooi dat ze samen deelden, heimwee aan de hulp tijdens een zij aan zijde gevecht. Maar Flame kreeg dat allemaal van Emerald, ze waren maar met z'n tweetjes maar samen zal het lukken, per slot van rekening kon Emerald hem die RiverClanmove laten zien, hij had weleens gehoord dat zelden RiverClankatten het kunnen en/of kennen. Flame voelde de maan opkomen en de lichtrode stukjes wolken drven omhoog en kleurden zijn donkerrode vacht roze. Hij nieste, zie je, hij moest nooit meer over die rivier heen, het duurt een eeuwigheid voordat zijn lange vacht droog werd en daar werd hij verkouden van. Dan maar betrapt worden door de WindClan. Hij had van een andere rogue gehoord dat de WindClan je niet kan ruiken als je in de paddenstoelen en/of modder rolt en heel diep onder het lange gras liep. Maar als het moet dan zou Flame gewoon doodleuk op hun territorium stappen, vele malen.
Eenmaal aangekomen op het territorium van Emerald plofte hij neer op het natte gras, het hand sinds kort geregend en Flame voelde zich met iedere bries zich kouder worden.

-Eerste post Emeraldtail

Weet ik niet

Flame voelde een tong tussen zijn oren en dat gaf hem nieuwe kracht. 'Kom, nog even, we zijn er bijna.' miauwde de bruine poes. Flame knikte en hees zich op, achter Emerald aan. Het was een lange dag geweest, voor Emerald en hijzelf. Zijn vacht was al middels gestopt met lekken, maar doorweekt was het nogsteeds. Hij stopte en ging even bij een struik staan om zich uit te schudden, spetters vlogen overal rond en Flame kreeg nieuwe warmte. Hij begon te gapen, leuke dag, hij was voor eeuwig bij Emerald maar verkouden en moe. Hij voelde zijn neus weer prikken en nieste weer, hoe eerder hij zich naast Emerald kan nestelen om tot morgen te wachten hoe beter.

"Venom is inderdaad een mooe naam." zei Emerald. Venom kon alleen maar zuchten en zwijgen, de nacht was zo mooi. Na een lange stilte miauwde de poes weer. "Denk je aan de StarClan?" Venom wist dat hj geen nee kon zeggen. "Ja," mauwde hij. "Ik vraag me af of de StarClan me dit kan vergeven. Ik bedoel... Ik heb de Warrior Code gebroken, maar daar heb ik geen spijt van." Hij stond op en ging naast haar liggen. "Ik ben gelukkig, en daar gaat het om."

-My gawd klef gedoe xD

Venom luisterde naar de bruine poes en glimlachtte vermoeid. "Zullen we maar gaan slapen voordat het ochtend wordt?" grapte hij. Het was nog maar net pas Moonhigh. Met lange passen liep hij haar hol binnen, het was warm, klein maar knus. Het rook naar Emerald en Venom hielp met het nest. "Ik ben blij bij jou te zijn." miauwde hij verlegen.

Venom keek naar de bruine poes, haar smaragdgroene ogen straalden door het maanlicht. De kater merkte aan haar blik op de sterren dat ze aan iets dacht. Hij was wel nieuwsgierig aan wat, maar zelf wist hij niet of dat wel zeker zo was. Hij liet zich zakken op het mos en zuchtte vermoeid. "Laten we maar gaan slapen, beauty." gaapte hij. En rolde zich in het mos. Zijn pels was al eenmaal verzorgd en uit de ergste klitten gehaald. Maar ondanks zijn vermoeidheid wou hij nog wat met Emerald praten. Over de toekomst, Venom gaapte en wikkelde zijn staart om de hare heen. Maakt niet uit wat, maar Venom wilt een toekomst, een toekomst met Emerald.

- Topic gesloten (?)