New Home

Roughpaw was geen therapeut of iets dergelijks, maar ze had het heus wel gezien. Haar zus de laatste tijd altijd in een slechte bui. Eigenlijk kende ze Hailpaw alleen maar als een poes met een slechte bui. Ze wist dat Hailpaw het sowieso al niet op haar zusje Slatepaw had, maar dan nog. Nu was het toch wel dat Roughpaw nieuwsgierig begon te worden naar haar zus, wat was er nou eigenlijk met haar. De cypers bruine poes gaf om haar familie en wou dat het goed met ze ging, dus misschien kon het haar nu wel een keer schelen. Normaal liet ze het maar wat en had ze geen zin in dat therapeutische, zorgende gebeuren. Want dat was gewoon niks voor haar. Nu was het ook meer nieuwsgierigheid en misschien kon ze haar helpen op een typische Roughpaw manier. Ze volgde haar geurspoor, wat een eitje was voor Roughpaw, naar Carrionplace en al snel zag ze de lichte poes daar. "Hé, Hailpaw!" Aan de geur van Hailpaw zelf was te reuken dat ze hier vaker rond hing. Dit keer liet ze haar totaal niet tactische opmerkingen maar eens achter.

Nu ze zo bij Hailpaw stond merkte ze pas op hoe erg deze poes veranderd was. In het positieve kon ze zeker niet zeggen. Ze stonk naar de carrionplace, had een verduisterde houding én blik, wat Roughpaw zien kon ondanks haar slechte ogen. Daarnaast kon ze het ook voelen. Die hele sfeer om deze poes heen. Ze werd er zelf bijna helemaal naar van. Enkel liet zij zich er niet door mee slepen. Roughpaw liet zich nooit mee slepen in de negativiteit van een ander en dat was ze dus ook niet van plan. "Wat?" Roughpaw vernauwde haar ogen en vouwde haar oren wat naar achteren. "Precies dat," miauwde ze. "Wat is er met je aan de hand?" Vroeg ze recht voor z'n raap.

Als er iets was wat Roughpaw moeilijk vond, was dat ze niet geliefd werd door iedereen, het was al helemaal moeilijk wanneer het ging om haar bloedeigen zus. Maar Roughpaw gaf niet toe aan haar zwakheden en zou er ook alles aan doen om deze weg te stoppen. "Jij bent er," bitste Hailpaw terug en Roughpaw vernauwde haar ogen. "Wa.." ze kon haar zin niet afmaken want ze werd onderbroken. "Dat is wat er is," vulde Hailpaw haar eigen zin aan. "Waar slaat dat op?" Vroeg ze misschien wat gekwetst. "Ik ben je zusje. Heb ik je iets misdaan?" Vroeg ze vervolgens met vernauwde ogen. Ze wou weten wat er was en ze wou iets kunnen doen, al was ze geen top therapeut. Misschien kon ze iets doen wat ze wel kon.

Wat voor duivel hadden haar ouders nou op aarde gezet? Ze wist dat haar zusje niet de liefste was, maar dat ze zo monsterlijk was wist ze ook weer niet. Het verbaasde haar nogal. "Je praat, bent hier, leeft," zei haar zus terwijl ze naar haar poten keek, of beter gezegd, haar nagels. "Best irritant om eerlijk te zijn," vervolgde Hailpaw. Roughpaw weerhield zich ervan om ook maar enige gekwetstheid te laten zien, dus stapte ze naar achteren en keek ze weg. "Prima, dan niet," bromde ze. Ze was gekwetst. Ze had alleen maar willen hebben. "Jaag diegene maar weg die van je houden," vervolgde ze, waarna ze zich weg draaide van haar zus en weg begon te lopen. Ze zou haar dag niet door haar laten verpesten. Roughpaw was het blije, gelukkige, grappige, avontuurlijke en ondeugende typetje van de clan. Niet de serieuze, super zorgzame, duistere, en verdrietige type. Natuurlijk bestond het wel, maar het kwam weinig tot niet naar voren.

Roughpaw kon het niet geloven. Deed Hailpaw nou echt zo tegen haar? Een lieve zus was ze niet gewend als het om Hailpaw ging, maar dat ze zo ver gezonken was? Dat had ze niet geweten. Natuurlijk zag ze Hailpaw wel dagelijks in de apprentices den, maar ze sprak weinig tot nooit tegen haar zus. Nu liep ze van haar weg, omdat Hailpaw naar haar idee te ver was gegaan. Als haar zus nog iets van haar wou, kon ze komen. "Pas maar op met je rug naar me toekeren Rough," hoorde ze Hailpaw nog zeggen. Roughpaw vouwde haar oren wat naar achteren en vernauwde haar ogen. Waar sloeg dit op? Ze moest met iemand hier over praten, voor het haar wél dwars ging zitten. Ze ging opzoek naar Ashdrizzle.

OOC: Topic uit.