Windy{OPEN}

Oke, ze gaf het toe, haar eerste excursie naar de clan was niet geweldig gegaan. Maar ze kon het nog een keer proberen, niet? Ze wist ook dat er werd geadviseerd om met meerdere katten te gaan, of helemaal niet, maar haar nieuwgierigheid won het van haar gehoorzaamheid. Yu Besloot eens een bezoekje te brengen aan de clan op de hoge landen. Hopelijk hadden die minder humeurige katten. Grinnikend dacht de poes terug aan de rode apprentice, die helemaal van haar stuk was gebracht. Vosje. Misschien vond ze ook wel zo'n leuke apprentice hier, die ze een beetje kon plagen. Ze koos een zonnig plekje uit, en ging zitten. De kattin deed geen moeite om zich te verbergen. Onschuldig begon ze haar poten te likken. Zolang ze niet jaagde, vocht, of te dicht bij het kamp kwam konden ze haar niet aanvallen, hm?

Het was alweer een tijdje geleden dat Walnut de herkenbare geur van Bloodclan op haar pad had geroken. Het verbaasde haar dus ook enigszins dat zich er nu wel een Bloodclanner hier durfte wagen. Walnut was slechts aan het jagen en had nog niet eens een goede prooi gevangen, slechts een mager muisje die ze te snel af was geweest. Terwijl het muisje veilig onder de grond zat trippelde poes richting het beest dat hier rondliep. Na een tijdje was de poes in zicht en draaide de jonge warrior haar ogen, het was nog maar een apprentice waarschijnlijk ongeveer 8/9 maanden oud. De vervelendste. "Geniet je van ons landschap? miauwde ze zonder enige glimlach of emotie. Het was gewoon een saaie vraag, en ze wilde er zeker niet echt een gesprek mee beginnen. De poes moest gewoon oprotten.

Een tabby poes liep op haar af. Net warrior, gokte ze. Deze was echter niet wat losser, maar had een emotieloos gezicht. "Geniet je van ons landschap?" De vraag was even monotoon. He nou, ze wilde alleen maar gezellig doen! "'Tis prachtig, hun." Sprak ze luchtig. Ze wou niet nu al weg gestuurd worden. Laat haar nog even genieten! Ze hield haar kopje schuin, zo zou een gesprek beginnen. "Je bent nog niet lang warrior, right? Zeg eens, geniet jij niet ook van ronddwalen? Als apprentice heb je het vast gedaan." En dit allemaal in een onschuldige stem. Windclan was wel leuk, maar vooral ook omdat ze zelf van rennen hield. Met geluk ging deze poes mee in zee en konden ze 'kletsen'.

"'Tis prachtig, hun." Walnut draaide haar ogen, iedere Bloodclanner was ook hetzelfde. "Je bent nog niet lang warrior, right? Zeg eens, geniet jij niet ook van ronddwalen? Als apprentice heb je het vast gedaan." Wauw, probeerde ze nu op haar gevoelens in te spelen? De poes snoof en negeerde de onschuldige stem van het jongere poesje. 'Dat betekent niet dat ik minder goed ben, hun,' Spatte ze terug. Normaal had Walnut wel vrede met andere katten, maar als je uit de Bloodclan kwam was er een natuurlijke haat. Iedere kat daar had iets fouts gedaan. Even flitste haar gedachten naar Draco. Ook een kat van de Bloodclan, maar hem mocht ze wel. 'Natuurlijk heb ik rondgedwaald, maar nooit op jullie terrein.' Haar staart trilde en haar oortjes lagen iets platter dan normaal op haar kop. De jonge warrior zou geen medelijden tonen, of ook maar iets als sympathie. Weg moesten ze allemaal!

'Dat betekent niet dat ik minder goed ben, hun,' Yu grinnikte. "Heb nooit gezegd," Ze schudde haar kop langzaam. 'Natuurlijk heb ik rondgedwaald, maar nooit op jullie terrein.' Ze trok haar wenkbrauwen op, en liet haar blik over de kattin heen glijden. Ze trilde een beetje. "Vanwaar deze haat? Ik heb je niks aangedaan." Sprak ze zangerig. Iedereen scheen een vooroordeel te hebben tegen bloodclanners. Zonde was dat. Een kleine grijns verscheen op haar snoet. "Wat is je naam, m'lady?"

De woorden van de poes lieten Walnut twijfelen, ze had wel gelijk. En Walnut was van nature vriendelijk, alleen niet tegen Bloodclanners. En de poes kende genoeg gevallen waar katten vermoord waren omdat ze zich in de val lieten lokken door deze beesten. 'Er is een reden waarom je bij Bloodclan zit of niet? Kan nooit veel goeds zijn'. miauwde ze stug terug. Het was nog niet de tijd voor sympathie, misschien wat later in het gesprek maar nu was de jonge warrior daar nog te eigenwijs voor. 'Walnutdrop, maar noem me maar Walnut voor het gemak.' Ze was trots op haar warrior naam en had er geen moeite mee die dan ook te vertellen. Het kon geen kwaad. 'Wat is de jouwe?'

'Er is een reden waarom je bij Bloodclan zit of niet? Kan nooit veel goeds zijn'. Ze werd wat losser, als was de poes nog ietwat star. Als antwoord haalde Yu veelbetekenend haar schouders op. "Trainen, want ik gokte zo dat de windclan mij niet wilde hebben." Ze knipoogde. 'Walnutdrop, maar noem me maar Walnut voor het gemak.' Walnut? Apart, maar het paste goed bij haar. 'Wat is de jouwe?' "Jade, maar jij, Walnut, mag me Yu noemen." Charmant maakte ze een buiginkje. Ze hield haar kop schuin, en staarde een tijdje naar haar. Wie wás deze poes? Wat had ze meegemaakt? "Vertel me eens een verhaal."

"Jade, maar jij, Walnut, mag me Yu noemen." De kattin trok haar wenkbrauwen op en ontspande uiteindelijk wat. Zo veel kwaads kon dit poessie ook niet doen. En deed ze dan wel, dan was er heel snel versterking, of legde Walnut haar zelf op de grond. "Vertel me eens een verhaal.'' Ze grinnikte en draaide speels met haar gele ogen. 'Wat voor verhaal? Zielig? Leuk? Horror?' nu begon de speelsheid omhoog te kruipen en besloot ze dan ook gewoon wat lol te hebben. Vooroordelen hebben was ook niet altijd goed, al hield de kattin haar nog wel in de gaten.