Who are you? {Tusk}

Met moeite tilde de rode kater zijn zware lijf de heuvel op. Hij moes even ontspannen wat er de laatste maan is gebeurd. Eindelijk op de punt van de heuvel keek hij om zich heen. Dit was altijd zijn lievelingsplek geweest, zo rustig en vredig. Eindelijk plofte dekater op de grond en zijn blik bevestigde zich op een vogel die hoog bove hem heen vloog. Het as altijd zo'n mooie dag gweest en iets ze hem dat het vandaag niet gng regenen. Hij laakte een zucht, het water was bijna op.

- Tusk only

Venom keek om zich heen en keek emotieloos voor zich uit. Plots nam een zacht piepje zijn aandacht. Venom stond op op zoek naar de bron van het geluid. Plotseling schoten zijn ogen open, wiens muizenbrein laat een pasgeboren kitten in de avond alleen achter, nota bene? Venom kon het niet laten en pakte het klein, grijs ding bij zijn nekvel op. Hij moest het naar Emeraldtail toe brengen, of ze het leuk vond of niet. Venom kon ephet niet tegen een kleintje bij zijn lot achter te laten, geen melk is geen leven. Snel rende de rode kater naar zijn territorium dwars door alles heen, hoe eerder hoe beter.

- Alleen Emerald en Tusk nu

Versuft en nog moe van de bevalling werd Emerald wakker. Haar kleine schatten en haar dierbaarste bezitten lagen daar. Geen van allen had de ogen nog open gedaan maar dat hoorde. Als ze wakker werden deden ze die wel open. Mountain, de enige die op haar leek, Lunar en Solar de haast exact hetzelfde broertjes, Kia de mini Venom een poesje en Cielo het zandkleurige katertje. Allemaal hadden ze hun melk gedronken en sliepen. Met haar staart drukte ze de kittens voorzichtig dichter tegen haar buik. Liefdevol mauwde ze geluidjes tegen ze. Waarom wist ze niet maar, iedere moeder had de neiging tegen haar kittens te mauwen. Wel zo zacht dat ze niet wakker werden. Plotseling kwam er een wind koude lucht binnen en liet de slapende kittens rillen. Emerald keek op. Venom was binnen. "He lieverd, ben je er weer? Ik snap wel dat je er even tussen ui..." Ze stopte midden in haar zin toen ze iets in zijn bek zag bungelen. Geen prooi. Het was een katje! Een zilver donkergrijs tabby kitten met de geur van geboorte nog aan haar vacht. Dichte ogen en zielig piepend. Ze rook geen duidelijke clangeur. "Venom... Wa..." Stamelde ze. Snel keerde haar beheerstheid en kalmte terug. "Waar komt dat vandaan? Waar is de moeder?" Vroeg ze. Ongerust knipperde ze met haar ogen. Venom had de kitten niet gestolen. Maar wat deed de kitten hier? Achtergelaten? Ook een schok van herkenning. De zilveren vacht van haar zusje... En de klauwen van zij en haar vader. Maar deze kitten was niet van haar zus. De kitten was anders.

-W8 ff... Tusk zou toch een poes zijn?! En is het goed als Tusk zich morgen hier niks meer van herinnerd en denkt dat Emerald en Venom haar/zijn ouders zijn?

Terwijl Venom het kleintje suste zigzagde hij door de bomen en rook Emerald en de kits vanaf hier. Eenmaal aangekomen bij het hol zag hij hoe de poes zachtjes tegen de kleintjes miauwde. "He lieverd, ben je er weer? Ik snap wel dat je er even tussen ui..." Plots keek ze het bungelde ding tussen zijn kaken aan. Venom zuchtte "Venom... Wa..." Ze kalmeerde en beheersde zich. 'Ik moest wel Emerald, dit kleintje is in de koude avond achter gelaten, heb je nog plaats om hem te voeden? Anders redt hij het niet,' Hij legde het kleintje neer. En gaf een paar likken tegen de haren in om het warm te houden.

Gevonden?! Wat nou gevonden? Oh kijk wat hier ligt een net geboren kitten! Juist ja... Maar haar blik toonde alleen medelijden. Arm ding. Bij haar nemen... Als zesde kitten. Een pleegkitten. Maar ze had meer dan genoeg melk. Wat kon ze anders doen? Het buiten laten sterven? "Natuurlijk neem ik haar bij me." Mauwde ze. Na een korte stilte. "Geef haar maar." Miauwde ze weer. "We vertellen niemand wat. Ze lijkt op mijn vader dat zal ik iedereen vertellen. Ik vertel het haar als de tijd rijp is. Dan kan ze zelf kiezen of de rest het ook mag weten." Murmelde ze. Emerald zweeg en er viel een ongemakkelijke stilte. Wie was deze kitten? Wie waren de ouders? En ze was iets belangrijks vergeten. "Jij heet Tusk." Mauwde ze teder. Zo, dat was klaar. Met haar neus duwde ze Cielo een beetje opzij. Voorzichtig legde ze de zesde kitten erbij. Ze moest wel honger hebben. Weer duwde ze Cielo een stukje opzij tegen zijn sibling Kia aan zodat Tusk kon drinken. Sonar was haar zoon, Lunar was haar zoon, Cielo was haar zoon, Mountain was haar dochter, Kia ook en Tusk was haar dochter. Ook al wist ze dat Tusk niet haar echte moeder was, ze hield even veel van haar als de Van haar nestje.

-#Graypool En by the way deze post en die hiervoor heb ik van te voren geschreven xD

De kitten dronk wat. "Ma...Mama?" piepte de kitten. Ja. Ik ben mama." mauwde ze teder en gaf de kitten een lik. Toen viel het poesje in slaap. Voorzichtig verplaatste ze haar. Een voor een gaf ze de kittens een likje maar wel zacht zodat ze niet wakker werden. De vijf kittens waren zacht en warm in tegenstelling tot Tusk. Buiten was het warm, maar kittens koelden snel af. "Tja, het is nou eenmaal zo dat kittens eerder mama zeggen." Plaagde ze Venom. Dit waren hun kittens. Het zou wel een hele verantwoordelijkheid worden maar dat konden ze samen aan. Nog steeds dacht ze na over wie deze kitten was. Ergens was ze ontzettend kwaad. Wat dachten die ouders wel?! Zomaar een kitten achterlaten? Wat was er van de andere kittens geworden? Het liefst dacht ze daar niet over na. Waarschijnlijk had de moeders geen kittens gewild maar wou ze gewoon de kater versieren. Uiteindelijk moesten de kittens ervoor boeten wat de ouders hadden gedaan. Zij zou voor haar kittens blijven zorgen. Vragend keek ze Venom aan. Had hij nog iets te zeggen?

Emerald was net ingedommeld toen ze wakker gemaakt werd. Tusk bewoog in haar slaap en haar klauwtjes prikten in haar staart. Het waren natuurljk waren het wel kittenklauwen dus voelde ze het nauwelijks. Voorzichtig wikkelde ze haar staart los. Daarna kreeg ze een likje over haar snuit. "Mama?" piepte de kitten. Emerald deed haar grote groene ogen open maar de kitten was al weg. Ze voelde hoe er vier kleine pootjes over haar rug liepen. Daarna gleedt Tusk van haar rug. "Sssh... Ik ben wakker." mauwde ze zachtjes.

De kitten vroeg haar een verhaal te vertellen. Een verhaaltje? Ze was een gevreesde Rogue geen clanelder... Maar toch deed ze het graag. "Tuurlijk." mauwde ze en raspte met haar tong over het kopje van de kitten. Wat je in het begin ook deed? Wat bedoelde ze? Oh ja... Haar echte moeder. Waar kon ze het nou weer over hebben? Het liefst geen clanverhaal... Plotseling kwam er een idee in haar op. Natuurlijk! Er vielen duizenden verhalen over te vertellen. Starclan. Even nadenken. Een naam verzinnen... Ravenpelt. "Er was eens een kat genaamd Ravenpelt. Ravenpelt was een jonge poes. Haar naam had ze te danken aan haar ravenzwarte vacht. Zij had veel vrienden en leefde in een grote groep katten. Een clan. Die clan heette Waterclan en hun leider was Brightstar." mauwde ze. Even hield ze haar kop schuin. Dit was best leuk. Ze vergat niet te kijken of haar kleine publiek luisterde. Voor hetzelfde geld was ze in slaap gevallen.

De kitten spoorde haar aan verder te gaan. Emerald dacht weer na over het verhaal. "Ravenpelt was dus een jonge poes in Waterclan. In Waterclan hadden katten nooit honger en was het altijd lekker weer. Iedereen was er gezond. Daar was Cloudclan, een andere clan jaloers op. De leider van Cloudclan, Denstar wou meer territorium. Ravenpelt ging samen met haar vriendin Sunshine een wandeling maken. Opeens rook ze een vreemde kat. 'Ik ben bang! Laten we terug gaan!' Fluisterde Sunshine. Maar Ravenpelt schudde haar kop. Zij was niet bang..." mauwde ze. Bij dit stuk maakte ze haar stem zwaar. "Sunshine ging de oudere katten waarschuwen terwijl Ravenpelt nieuwsgierig doorsloop. Takken gleden geruisloos langs haar vacht. Met haar poot duwde ze een tak opzij. Daar, bij een grote wilg zaten onbekende katten. Een heel grote bruine kater zat daar op een rots naast een grijze kater. Dat waren Denstar en zijn commandant Rookwolk. Later als Denstar te oud was zou Rookwolk leider van Cloudclan worden. Ravenpelt keek haar ogen uit. Behalve de leader en commandant zaten er nog veel andere katten. Bruine, grijze, witte, zwarte en rode katten zaten daar. Allemaal klaar voor de aanval op Waterclan. Maar daar kwam Sunshine al gevolgd door Lightstar en vele dappere katten. De clan dreef Cloudclan weer naar hun eigen territorium. Iedereen bedankte Ravenpelt dat ze hen optijd had gewaarschuwd. mauwde ze. Het verhaal was afgelopen en het werd tijd dat de kitten ging slapen.

Cielo lag naast zijn siblings te slapen toen hij wakker werd van gepiep. Hij had veel gedronken en zat nog vol. Slaperig deed hij zijn hemelsblauwe oogjes voor het eerst open. Hij keek rond. Een mooie, slanke poes had haar staart om hem heen geslagen. Dat moest zijn moeder zijn! Even kijken en ruiken. Het was zijn kitten-instinct dat hij móést weten wie zijn moeder was en hem beschermde. Witte onderkant, gestreept enne... Wow! Die groene ogen! Welke kleur hadden zijn ogen? Ook groen. Verbaasd bekeek hij zijn pootjes. Hij leek niet op mama! De kleur van het zand vond hij. Naast hem lagn drie roodachtige katjes te slapen. Twee donkerrode en een oranje. Waar kwam dat zielige gepiep vandaan? Daar in de uitgang van het hol lag een zilver grijs poesje. Dat moest zijn zusje zijn! "Mama! Zus!" riep hij. Zijn moeder draaide haar kop naar hem toe. "Hallo Cielo, ben je wakker?" mauwde ze teder. Hij schudde hevig met zijn kop. Daarna klom hij uit het bakje wat de staart vormde. Half lopend, half struikelden ging hij naar zijn gevallen zusje. Naast haar plofte hij naar. Het katertje duwde zijn kopje tegen de schouder van zijn sibling en gaf haar een lik. "Stil maar zus!" piepte hij.

-Cielo is ook zo schattig :3

Cielo dacht na. Nee, dat kende hij niet. Ehm... "Ik ben Skystar, leader van de dappere Sunclan! En jij bent mijn dappere commandant en beste vriendin! Hoe heet jij? Ik bedoel als krijger. Ik heet Cielo. Jij bent... Tu... Tu... Nee ik weet het niet meer... En jij bent. Emeraldtail een heel lieve moeder!" mauwde Cielo tegen zijn moeder en zusje. Eigenlijk was hij best trots op zijn spel. Maar Sunclan was een lieve clan. Er hoefde toch geen ruzie te zijn met andere clans? Morgen kon de rest misschien wel meedoen! Dan werd die bruine een leider met als commandant de oranje. En de twee donkerrode waren ook een clan. Papa en mama werden de vierde! Zijn staartje zwiepte enthousiast. Dit zou leuk worden!