Met een zwarte merel in haar bek liep Vixen tussen de hoge bomen en struiken. Haar vacht zat vol met kleine takjes die ze steeds weer van haar vacht probeerde te schudden. Zo makkelijk ging het helaas niet en de takjes bleven in haar goedverzorgde rode vacht zitten. Al liep ze met een beest in haar bek ze kreeg het toch voor elkaar om er sierlijk uit te zien terwijl ze liep. Dit ging meer vanzelf dan dat het expres ging. Niet dat er hier iemand in de buurt was om naar haar te kijken namelijk. Haar staart sloeg ze heen en weer om wat grotere takken van zich af te slaan en daarbij kwamen er weer takjes in haar staart zitten. Na een paar stappen legde ze haar vogel voor haar poten, ging zitten en bracht haar staart voor haar gezicht. Ugh. Er zaten pluisjes van paardenbloemen in haar vacht en kleine takjes, zoals verwacht. Met de vogel nog erg dichtbij haar poten begon ze zichzelf schoon te maken. Ver zou ze niet meer moeten lopen om uit dit gebied te komen. Ze hield niet van dit gebied en eigenlijk wou ze zo snel mogelijk weer terug naar het water van de Riverclan. Toch kon ze het niet laten om zichzelf schoon te maken voordat ze verder ging. Terwijl ze met haar tong alle takjes uit haar vacht probeerde te halen drong een andere geur haar neus binnen. Ze stopte gelijk en tilde haar hoofd op. Haar ogen gingen om haar omgeving. Die geur kende ze, Shadowclan.

{ 1ste post Inkswan daarna open

I n k s w a n
I'm permanent, you can't erase me .

Inkswan snoof diep. Verschillende geuren vertelden haar wat er in de omgeving zat. Een paar vogels en... ze snuffelde aan een vers spoor... zo te zien een dikke muis. Haar maag rommelde, maar ze negeerde die. De brede kattin ging bijna altijd met een hongerige maag jagen, zo stonden haar zintuigen scherper. Ondertussen volgde ze het geurspoor al. Niet veel later zag ze een jong, maar dikke muis op een zaadje knabbelen. Ink dook ineen. Door haar brede bouw was ze een betere vechter, maar ze was ook goed in jagen. Redelijk althans. Stapje per stapje sloop ze op de muis af. Hij bleef zitten waar hij was en dat was een goed teken. De wind stond goed dus begon ze zich voor te bereiden op de sprong. Ze spande haar spieren en wiegde zachtjes heen en weer. Bij de laatste hartenklop van het bruine wezentjes sprong ze. Met een stille plof kwam ze op de muis terecht en ze liet het nekje krakken. Nog een laatste trilling en het was weg... niet meer dan prooi. Ze hield de dikke muis tussen haar kaken en ging op weg naar een goede verstop plaats. Haar groene blik gleed naar haar vacht die vol viezigheid hing. Ze snoof afkeurend, straks moest ze eens een grondige wasbeurt ondergaan. Ze was niet voor niets -swan genoemd -gekregen voor haar ijdelheid-. Spijtig genoeg werden haar goede plannen in de war geschopt. Ze rook de kat niet, want de wind stond verkeerd, maar een vuurrode vacht was heel herkenbaar tussen al het groene. Ze snoof arrogant, maar trippelde wel verder naar de kat. Inkswan ging ook zitten en legde de muis tussen haar poten neer. Haar groene kijkers liet ze over de poes gaan en dan gingen ze naar de merel naast haar. "Ik dacht dat jullie alleen maar vis lustte," miauwde ze luchtig, met een spottend ondertoontje. Haar snorharen trilden.

Een groot gebouwde poes kwam tegenover haar zitten. Haar groene ogen gingen over haar heen, Vixen gaf haar een kieskeurige blik en negeerde haar daarna compleet. Ze ging door met schoonmaken, maar de poes voor haar negeerde haar duidelijk niet, aangezien haar stem al snel klonk. "Ik dacht dat jullie alleen maar vis lustte," Ze tilde haar hoofd niet op en probeerde de reactie minimaal te houden. Een zucht ontsnapte uit haar mond toen ze klaar was met het schoonmaken van haar staart en onderrug. Haar hoofd draaide ze naar de poes. De poes had een dik muisje bij haar liggen. "Ik dacht dat jullie alleen maar kikkers aten.", zei ze met hetzelfde spottende toontje in haar stem. Een spottend glimlachje kwam op haar gezicht om te laten zien dat ze niet in een gevecht wou komen. Haar poot tilde ze naar haar gezicht en ze gaf het een lik om het daarna over haar hoofd te halen. Dit deed ze meerdere keren op alles van haar kop te krijgen. "Vixencry, aangenaam.", zei ze met een knik om zichzelf voor te stellen. Haar hazelkleurige ogen bleven haar brutaal recht aankijken.

{{ Blackbird }}