One last time

Onderwerp: One last time di 7 jul 2015 - 22:54

Stilletjes zat de grote zwarte poes buiten het kamp na te denken. Er was in de laatste manen een hoop gebeurd dat haar zorgen baarde, al was daar een uitzondering bij. Het witte poesje dat echt alles tegen had gehad leek echt op te knappen, al zou ze nooit echt de oude worden. Maar daar had Whisper al haar kop bij neergelegd, het belangrijkste was dat ze leefde en dat het een waardig was. Langzaam kwam ze overeind en rekte zich uit. Al haar zorgen zou ze later wel weer kunnen overpeinzen, nu stond haar een andere taak te wachten. Ze kon het niet uitstellen omdat het jonge poesje niet verder leek te verbeteren dan dat ze nu had gedaan. Terwijl ze het kamp betrad zochten haar gele ogen naar de witte vacht van haar apprentice. Het was rustig in het kamp en dat deed de oudere poes glimlachen. ''Honeypaw!'' Riep ze, maar niet al te hard. Het was niet nodig om meteen het gehele kamp te wekken, of in ieder geval degene die lagen te slapen. Dat zouden ze haar niet in dank afnemen, Medicine Cat of niet. Ze zwaaide even met haar staart voor ze haar den in verdween, de schaduw alweer opzoekend. Te lang in de zon zitten was geen goed idee met haar lange en bovendien donkere vacht, het hield veel teveel warmte vast. Geduldig bleef ze zitten wachten op haar apprentice, hopend dat ze de hint wel had begrepen.

-Eerste post voor Honeypaw

Onderwerp: Re: One last time zo 12 jul 2015 - 15:35

Ondanks dat ze af en toe nog last had van hoestbuien, ging het echt al een stuk beter met het witte poesje. Ze voelde zich weer wat levendiger en mocht weer rondlopen in het kamp, alleen mocht ze nog niet zonder begeleiding naar buiten toe. Nu lag ze vredig te slapen in de Medicine Den, haar vacht was wat vuil en er lag een half aangegeten muis naast d'r. Haar oortjes schoten overeind toen ze haar naam hoorde en iets wat slaperig hief ze haar kopje op. Ze geeuwde en rekte zich uit, voordat ze op haar pootjes ging staan en haar kop uit de Den stak. Daar zag ze haar mentor zitten, de zwarte kattin die haar de afgelopen paar manen had verzorgd toen zij ziek in de Medicine Den had gelegen. Ze glimlachte eventjes en stapte naar buiten toe, naar haar mentor toe. Ze haalde wat moeizaam adem en hoestte een keer diep, voordat ze bij de kattin ging zitten en haar kop wat lager hielt als teken van respect. "Je riep, Whisperwind?" vroeg ze met een zachte stem, terwijl haar blauwe ogen bijna weer hun natuurlijke glinstering terug hadden gekregen.

I'm breakable, unbreakable. I'm shakeable, unshakeable. Unraveling since I found you

Onderwerp: Re: One last time ma 13 jul 2015 - 22:50

Genietend van het kleine beetje koelte dat de schaduw bracht bleef ze zitten wachten, niet dat de jonge witte apprentice haar lang liet wachten. Ze hoorde al snel een reactie op haar stem en tilde haar kop op. Ze bekeek het poesje nog een keer goed en knikte langzaam. Nee, ze kon haar niet langer hier binnen vasthouden het werd tijd dat de ook weer de buiten wereld zag. Gezonder zou ze niet worden, daar was de zwarte poes nu echt zeker van. Ze kon het niet eens geloven dat zij eens op het punt had gestaan de hoop op te geven, maar Honeypaw was er doorheen gekomen. ''Klopt,'' Antwoordde ze zacht zodra haar apprentice naast haar zat en e glimlachte warm. Ze was blij voor haar apprentice, ookal kon ze niet alles meer hebben. ''Ik wil je nog een keer goed onder de loep nemen voor ik je weer vrij laat. Wellicht word je nog beter dan dat je nu bent, maar ik ga je niet langer hier houden als dat niet hoeft.'' Legde ze uit terwijl haar gele ogen de blauwe van Honeypaw opzochten. ''Of blijf je liever hier binnen liggen, ver weg van de zon en de frisse lucht?'' Grapte ze er achteraan maar krulde haar staart iets op.

Onderwerp: Re: One last time wo 15 jul 2015 - 18:23

Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen Whisperwind naar haar glimlachte. Ze had nu al twee keer van mentor moeten wisselen, een keer omdat ze Medicine Cat Apprentice werd en een keer omdat de oude Medicine Cat, Nightstream, afgezet werd door Dawnstar. Ze had zich toen wat vervelend gevoeld omdat zij de taken van Nightstream had overgenomen, maar Whisperwind werd herkozen als nieuwe Medicine Cat. Maar voor nu was ze best tevreden met haar mentor, ze had haar immers de hele tijd verzorgd terwijl zij bewusteloos en ziek in de Den had gelegen.
"Ik voel me ... beter, tenminste beter dan voorheen. Al voel ik me af en toe nog wat benauwd en heb ik nog wat last van het hoesten." Ze keek eventjes weg en vroeg toen zachtjes: "Ik zal nooit meer helemaal beter worden, hè? Mijn kans om ooit nog een warrior te worden is verdwenen, toch?" haar stem was zachtjes en ze beet op d'r lip, waar een van haar scherpe tandjes door haar lip heen ging en er bloed opwelde.

I'm breakable, unbreakable. I'm shakeable, unshakeable. Unraveling since I found you

Onderwerp: Re: One last time do 23 jul 2015 - 0:24

De zwarte poes wist niet helemaal wat ze nog met de jongere poes aan moest. De poes die nog heel wat seizoenen mocht meemaken maar nu al zoveel had moeten doorstaan. Vergelijken met haar leven kon ze het niet maar ze had wel begrepen dat het een duidelijke worsteling was geweest. Ze keek even op zodra Honeypaw begon te praten en knikte even voor ze haar kop liet zakken en haar oor tegen de borstkas van de witte poes legde, luisterend of ze er nog wat vreemds hoorde. ''Ik kan kijken of ik wat bij elkaar kan halen om het nog minder te maken, al zou je dat op lange termijn moeten blijven nemen.'' Sprak ze zacht voor haar kop omhoog schoot. Het was niet de eerste vraag die haar reactie teweeg had gebracht, maar eerder de tweede vraag. Even wist de zwarte poes niet wat ze moest zeggen, Honeypaw wilde liever haar leven als een warrior leiden?
''Je wilt een warrior worden?'' Vroeg ze ten slotte zacht, na de stilte die ze zelf had laten vallen. Ze begreep het niet, maar dat zou waarschijnlijk komen omdat ze zelf nog liever zou sterven dan opnieuw het pad van een warrior te betreden. ''Ik heb alles gedaan wat ik kon.'' Was haar simpele antwoord nog, maar zelfs zij wist dat het geen echt antwoord zou kunnen zijn voor haar apprentice. Maar de hersens van de zwarte poes probeerde zich nog altijd om die paar woorden heen te wikkelen.

Onderwerp: Re: One last time wo 29 jul 2015 - 15:08

Honeypaw dook een beetje in elkaar toen ze de blik van haar mentor zag. Kwam het er zo verkeerd uit? Starclan, ze had het weer eens goed verpest. Een kleine zucht was te horen. "Nee, sorry, het spijt me Whisperwind. Ik dacht alleen ... als Starclan toch nog besluit dat ik niet geschikt ben als Medicine Cat ..." ze viel stil en hielt haar kopje laag. "Ik had het niet mogen zeggen," mompelde ze daarna. Waarom wist ze altijd alles te verpesten met haar woorden? Ze zuchtte zachtjes en draaide haar kop weg.
Het kalme antwoord van haar mentor deed d'r pijn. Ze had het nu echt weten te verpesten hè? Het vertrouwen dat ze de huidige Medicine Cat had gegeven was verdwenen waarschijnlijk. En natuurlijk was het weer haar schuld. Ze beet op d'r lip, terwijl ze tranen terugdwong. "Het spijt me," haar zachte stem brak, terwijl ze moeizaam haar tranen binnen hielt.

I'm breakable, unbreakable. I'm shakeable, unshakeable. Unraveling since I found you

Onderwerp: Re: One last time vr 7 aug 2015 - 22:41

De jongere witte poes leek te schrikken van haar, wat Whisper ergens wel kon begrijpen omdat ze het wel heel drastisch liet klinken op het moment. Ze luisterde naar de woorden die Honeypaw gebruikte om haar woorden te herstellen maar schudde langzaam haar kop. ''Als Starclan dat besluit had genomen dan was je hier niet meer geweest.'' Antwoordde ze zacht en keek haar aan. ''Bovendien had ik het allang te horen gehad van ze als ze dat dachten. Zo simpel is het. Wellicht vatte ik het verkeerd op, maar ik kan persoonlijk niet inzien wat het warriorschap nu zo geweldig maakt.'' Mompelde ze er achteraan, hopend dat het haar reactie iets minder erg maakte.
De zwarte poes tilde haar staart op en streek langs de schouder van de witte poes. ''Het maakt niet uit, als het is wat je wilt kan ik zelfs dat nog voor je regelen.'' Antwoordde ze, zonder haar kop af te wenden. Het was haar gewoon overvallen, iets wat ze niet had zien aankomen. Maar als ze dat wilde dan accepteerde de gitzwarte poes dat zonder tegenspraak. Wie was zij om andermans wensen tegen te gaan? ''Het is jouw keus, en je mag het altijd zeggen. Ik heb liever dat je eerlijk bent dan dat ik er via een ander achter kom.'' Sprak ze geruststellend voor ze haar staart weer om haar poten krulde.