It's been a long time {Rowanflight}

Met een doffe plof kwamen de lichtroze kussentjes van de kleine poes weer op de grond. Ze had al een tijdje op een muisje liggen loeren en had een krachtige afsprong gemaakt. Het arme beestje was op slag dood, aangezien ze meteen het nekje had gebroken. Ze nam het beest in haar bek en zocht een mooi plekje uit om de buit even neer te leggen. Het was heerlijk weer, Greenleaf deed haar goed. Het zonnetje scheen en een zacht lentebriesje was voelbaar. Ze maakte het besluit even te genieten van het zonnetje en legde haar kleine kop tussen haar twee voorpoten. Het briesje trok door haar lange, sneeuwwitte vacht. Ze had opgelet tijdens haar training, helemaal omdat ze al achter had gelopen, maar haar mentor Silverstar had haar er goed doorheen gesleept. Waarschijnlijk had ze haar jachtvaardigheden te danken aan haar sterke moeder. Haar gedachten gingen meteen naar haar siblings. Sinds ze in de medicine cat den had gelegen, had ze ze weinig gezien. Starlingdash was nog wel eens langsgekomen, aangezien ze zo close waren met z'n tweeën. Maar als ze echt iemand had gemist, was het wel haar broer, Rowanflight. Ze hadden vroeger best veel met elkaar opgetrokken, maar de laatste tijd hadden ze elkaar weinig gezien en gesproken. Haar ijsblauwe ogen schoten even heen en weer tussen de bomen en sloot ze daarna. Haar gedachten dwaalden af naar haar siblings. Zouden zij al wel eens verliefd zijn geweest? Of zouden zij al een partner hebben gevonden? Ze wist eigenlijk maar weinig van hun levens. Zij had nog geen ervaring met dat soort dingen, maar dat kwam vast ooit wel. Dan zou ze misschien ook kittens verwachten .. Dat was een rare gedachte, al zei ze het zelf. Dat zag ze echt nog niet voor zich. Maar misschien, ooit, wilde ze wel kleine pluizebolletjes. Maar dan hoopte ze dat haar kittens ook neefjes en nichtjes zouden hebben. Zou dat dan gebeuren? In haar gedachten zag ze al een heleboel kleine kittens langs elkaar waggelen, de kittens van haar en haar siblings. Wat een grappig idee. Wel jammer dat ze dan geen oma zouden hebben, maar daar moest ze maar vrede mee hebben. Ineens spitsten haar oortjes zich. Ze hoorde iets achter zich ritselen.

+ Rowanflight

Het geluid werd inmiddels steeds harder en haar nieuwsgierigheid werd gewekt. Toch wilde ze nog niet op of om kijken. Dan leek het zo alsof ze verwachtte dat de kat, aangezien het toch echt als pootstappen klonken, haar zou opmerken en haar zou aanspreken. Nee, zo wanhopig naar gesprekken was ze nou ook weer niet. Natuurlijk, ze wilde best wat meer contacten of verwaterde contacten weer terughalen, maar nee, wanhopig wilde ze niet zijn. Ergens hoopte ze dat het één van de verwaterde contacten was, dat zou toch een vorm van herkenning zijn. Daarmee zou ze herinneringen kunnen opdoen, herinneringen die ze een hele lange tijd niet had kunnen delen, domweg omdat ze alleen maar nieuwe katten had ontmoet. Ze had haar broers en zussen echt gemist, al nam ze het ze zeker niet kwalijk dat ze niet langs waren gekomen. Ze was dankbaar dat Starling haar wel eens had opgezocht, ze hield echt van haar zus. Maar toch, het betekende niet dat ze minder van Rowan en Gravel hield. Ineens hoorde ze het geritsel stoppen en een bekende stem sprak haar naam uit. "Sassy," klonk het, bijna beschaamd. Ze opende haar ijsblauwe ogen en zag haar broer staan, Rowan. Haar mondhoeken gingen als vanzelf omhoog, ze had hem echt gemist. "Heb ik je prooi laten schrikken?" vroeg hij toen aan haar. Ze schudde haar kop. "Rowan, wat fijn je weer te zien!" mauwde ze enthousiast. Wat had ze veel van zijn leven gemist! Misschien had hij al een partner, aan zijn aantrekkelijke uiterlijk te zien. Hij leek op hun moeder, je zag haar sterke uitstraling in hem terug. Toen bedacht ze zich dat ze nog geen antwoord had gegeven op zijn vraag. "Nee, je hebt mijn prooi niet laten schrikken. Ik lag hier te genieten van de zonnestralen," legde ze uit. "Maar hoe gaat het met je? Ik heb je lang niet meer gesproken."