Why is life so unfair? {Open}

Ze kon niet slapen. Al dagen niet. Sinds dat Coalkit ontvoerd werd, was Swallowkit niet meer hetzelfde. Ze had huilbuien, woede-uitbarstingen, en had echt geen zin om te spelen, eten en slapen. Ookal was hij zó bloedirritant, ze wou hem terug. En nu zat ze hier, in elkaar gedoken, zachtjes snikkend en naar een muis te staren. Ze had écht geen honger, waarom snapte de katten dat nou niet. Ze wou pas weer gaan eten als Coalkit terug kwam. De zwarte kitten miste haar broertje met heel haar hart. Ze schouder schokte. "Why is life so unfair?" snikte ze zachtjes.
{{Open c:

Een andere kitten zei dat ze het ook niet wist. Met een geïrriteerde grom wendde Swallowkit zich van de kitten af. Zo'n antwoord had ze echt totaal niet nodig. En gezelschap ook niet. "Wil je er over praten?" vroeg deze lief. Urgh. Ze wauw er helemaal niet over praten, maar toch, ze gooide alles eruit. "Mijn broertje is heel irritant enzo, maar hij was gister meegenomen door BloodClan, en ik mis hem vreselijk, en nu heb alleen mijn irritante zus nog die te snel praat voor iedereen en ik heb een blind oog en dat irriteerd en urgh.. Het leven is gewoon niet een paradijs", Pas nadat ze het eruit gegooid had, merkte ze dat ze geschreeuwd had, alweer. Ze wendde zich tot de kitten om sorry te zeggen, maar het kwam er niet uit. Het kleine katje was helemaal kaal! Ze sperde haar goede oog wijd open. "Uh", stamelde ze. Wat moest ze nou zeggen? "Wil je anders spelen, ofzo?" Ze dacht dat die kitten een nog harder leven had dan zij had. Waarschijnlijk had ze niet eens vrienden, maar daar zou snel verandering in komen, hoopte ze.

"Ik wil wel spelen." zei de andere kitten. "Wat fijn dat je het vraagt.. De meeste kits vinden me gewoon eng.. Zullen we kijken of we de Nursery uit kunnen sneaken?" Met een grijns keek Swallowkit de andere kitten aan. "Ja, goed idee. Hoe heet je trouwens? Ik ben Swallowkit", miauwde ze opgewekt. Ze merkte aan de houding van de kale kitten dat ze echt weinig vrienden had. Wat zielig, dacht Swallowkit. "Weet je, wij hebben allebei iets unieks. Jij hebt geen haren en ik heb een blind oog. Zelfs Jayfeather en Fisheye hebben iets, want Jayfeather is blind en Fisheye heeft een opgezwollen oog." Eigenlijk was de zwarte kitten best wel nieuwschierig of de tabby poes, die eerst Elder was en nu Apprentice, echt zo eng was als de meeste zeggen. Ze keek even naar haar nog nauwelijks gevoelloze poot, die ze opgelopen had door Claw, die stomme rot Leader van BloodClan. Wanneer zij Warrior zou zijn, zou zij wraak nemen. Even siste ze even bij die gedachte, en wende zich weer naar de kitten."Sorry, ik dacht even aan iemand die ik totaal niet mag." zei ze op een onschuldige toon.

{{Haha, idd (:

"Ik ben Shykit, maar je mag me ook gewoon Shy noemen. Wat zullen we spelen?" Aah, Shykit. Daar had zij wel eens over gehoord. Sommigen vonden haar eng, en negeerden haar. Wat sneu. Maar goed, welk spelletje? Misschien dat ze konden vragen of ze een paar klusjes konden doen, alsof ze al Apprentice waren. Of, naar de Elders! Die hadden vast spannende verhalen. Maar.. Ze konden ook naar de Apprentices gaan, en vragen of het leuk was wat ze deden, en wat ze deden. Eigenlijk wist ze het gewoon niet. "Uhm.. Kies jij maar." zei ze tenslotte. Misschien wist Shykit wel wat leuke dingen, of ze konden andere kittens zoeken zodat ze meer mogelijkheden hadden. Swallow zelf was niet al te sociaal. De enige kitten die ze naast Shykit en Coal en Blur had aangesproken was Hazelkit, een tabby kitten. Hij was toen ontdeugend geweest, en blijkbaar was hij toen hun nest ingerend. Coal kende het kereltje al. Ze haalde haar schouders op. Wat moest ze met vrienden? Spelen, ja. Maar verder? Oké, Shykit was aardig, maar de meeste kitten waren mateloos irritant. De enige die irritant mocht zijn, was zij, en Coalkit. Verder niemand.