Contrary

De geur van de Shadowclangrens was totaal aan haar voorbij gegaan. Alles wat ze wist was dat ze nu ergens in vijandig gebied rondwandelde zonder ook maar enig idee te hebben waar heen te moeten. Ze zag zichzelf nog wel per ongeluk het Shadowclan kamp binnen wandelen. Zuchtend keek Dawnpaw nog eens om zich heen, zoekend naar een herkenningspunt. Er was niets te zien, nou ja niets, een zwarte met witte kat stond een stukje verderop. Met een drafje liep de zwart witte apprentice op de kattin af. "Hey zou jij..." Haar zin maakte ze niet af, de kattin, die kwam haar vreselijk bekend voor. Ze had haar eerder ontmoet, daar was ze zeker van. Al snel kwam er een naam boven drijven. "Aurorapaw?" Vroeg ze terwijl ze haar cyaan blauwe ogen wat versmalde.

{Eerste post voor Aurorapaw}

Snel draaide Aurora haar kop om toen ze gekraak hoorde, gepaard met de geur van thunderclan. HEt was te vroeg voor dit soort dingen. Ze zou nog gaan trainen, maar besloot daarvoor nog even de prooistapel aan te vullen. Maar natuurlijk had het lot andere plannen met haar. Ze snoof. Wat dacht die hier te doen? "Hey zou jij..." De poes had zich verdedigend opgesteld, klaar om de kattin aan te vliegen als het mis ging. Wacht eens even, kende ze deze kattin? Vast niet. "Aurorapaw?" Haar naam... Een paar lange tellen kon ze de kat tegenover zich alleen maar aanstaren. "....Dawnpaw?" Ze had haar ontmoet toen ze een keer rondzwierf over thunderclan territorium, en ze mocht haar wel. "H-Hey!" Stamelde ze, een tikje verbaast. De tux poes wist niet goed hoe ze moest reageren op zo'n situatie. het enige wat ze kon doen was haar heldere ogen verwijdden in ongeloof. "Wat doe je hier in vredesnaam?"

De kattin die zonet nog in de vechthouding had gestaan versoepelde wat bij het horen van haar naam. Even staarde Aurorapaw haar in de ogen voor de apprentice door leek te hebben wie er tegenover haar stond. "....Dawnpaw?" Vroeg ze waarop de zwart witte kattin bevestigend knikte. "H-Hey!" Zei de Shadowclanner lichtelijk stamelend. Dawnpaw glimlachte vriendelijk. Het was toch leuk om iemand tegen te komen van een hele tijd geleden, nou ja als je die kat mocht tenminste. Wat het geval was bij Aurorapaw. "Wat doe je hier in vredesnaam?" Vroeg de apprentice met een verbaasde blik in haar ogen. Een onhandig lachje verscheen op Dawnpaw's kop. "Door te verdwalen in mijn gedachtes, verdwalen in dit gebied omdat ik de grens was over gestoken zonder het door te hebben omdat ik verdwaald was in mijn gedachtes." Vertelde de kattin op een rustige toon. Haar woorden waren echter niet bijzonder duidelijk maar de boodschap moest overkomen.

"Door te verdwalen in mijn gedachtes, verdwalen in dit gebied omdat ik de grens was over gestoken zonder het door te hebben omdat ik verdwaald was in mijn gedachtes." De poes lachte een beetje spottend. "Dat klinkt... Diep." Een tikje ongemakkelijk keek de tux om zich heen. Als ze een patrol tegen kwam was ze de sjaak. "Eh, gezellig dat je even langs komt, maar zullen we niet zo in het zich staan? Het laatste waar ik zin in heb is om bij Shrewstar op het matje te komen." Ze wenkte de kattin naar de zijkant, zodat ze wat meer in een beschaduwd stuk zaten. "Dus, wat heb jij allemaal beleefd?" Echt goed kende ze Dawnpaw niet, maar ze zou haar wel willen leren kennen. Normaal zou ze was, ehm, afstotender gereageerd hebben. Ze was nou eenmaal niet zo dol op buitenstaanders, maar voor Dawnpaw wilde ze wel een uitzondering maken.

Er kwam een kort, lichtelijk spottend lachje van Aurorapaw. "Dat klinkt... Diep." Zei de zwart witte kattin vervolgens. Dawnpaw glimlachte even wat onhandig, het viel niet echt uit te leggen wat ze nou eigenlijk aan het doen was. "Eh, gezellig dat je even langs komt, maar zullen we niet zo in het zich staan? Het laatste waar ik zin in heb is om bij Shrewstar op het matje te komen." Zei de Shadowclanner vervolgens waarop de kattin knikte. Rustig volgde ze Aurorapaw naar een beschut stukje waar ze niet zo snel gezien zouden worden. "Dus, wat heb jij allemaal beleefd?" Vroeg de kattin haar vervolgens. Niet veel, behalve dat. En ze wist niet of ze dat eigenlijk wel moest vertellen. "Niet veel, op een ding na maar ik... ehm." Begon de zwart witte kattin waarna ze weer begon te aarzelen. "Weet je zeker dat je het wil weten?"

"Niet veel, op een ding na maar ik... ehm." Aurora hield haar kop schuin. Ze had duidelijk iets te vertellen. Hoewel ze Dawn niet enorm goed kende, voelde ze zich wel op haar gemak bij haar. "Weet je zeker dat je het wil weten?" Ze overwoog even. Het had hoogstwaarschijnlijk niets met haar te maken, dus zij zou er geen last van hebben. Maar een luisterend oor kon ze altijd bijdragen. Ze maakte oogcontact, en knikte toen verzekerd. "Kom maar op." Ze ging zitten, en rolde haar lange staart om haar poten. Het zou comfortabeler zijn zo. Ze klopte uitnodigend naast haar, en voelde zich voor het eerst echt een vriend van iemand. Het was een goed gevoel.

Kort leek de zwart witte kattin na te denken voor ze weer oogcontact maakte. "Kom maar op." Zei ze na zelfverzekerd geknikt te hebben. "Nou wa-" Voor Dawnpaw goed kon beginnen met vertellen zag ze dat Aurorapaw was gaan zitten en uitnodigend naast zich klopte. Met een dankbare glimlach op haar kop ging de apprentice naast de kattin zitten. Aurorapaw voelde als een van haar, inmiddels weinige, vrienden. "Het is allemaal mijn schuld," mompelde ze zacht met haar kop naar de grond gericht. Al snel hief ze haar kop weer en liet haar cyaan blauwe ogen voor zich uit staren. "Als kitten had ik twee beste vrienden, Forest en Bone. Toen we rond de acht moons waren ging het echter helemaal mis, door mij. Bone vertelde dat hij gevoelens voor mij had. Ik begreep er alleen niets van, omdat ik van liefde op zich al niets begreep. Daardoor heb ik Bone heel erg gekwetst en ook een andere vriendin van hem, Scar, hoorde dat. Die reageerde er ook niet vrolijk om omdat zij gevoelens voor Bone had." Vertelde ze waarna ze haar tanden hard op elkaar beet. Even sloot ze haar ogen en haalde diep adem. "Ready for the worst part?" Vroeg Dawnpaw vervolgens terwijl ze Aurorapaw aankeek.