We're going down

Met een klein, amper zichtbaar glimlachje om zijn lippen wandelde de grote kater de nursery in. Hij kwam zijn kittens opzoeken. Hij hield van kittens. Ze waren zo zacht en naïef, zo onschuldig. Ze hadden nog geen besef van deze wrede wereld, en iedereen zou die naïviteit moeten beschermen. Iedereen zou ze moeten afschermen tegen de wereld.

Hij fronste toen hij niet meteen zijn dochter, Lizardkit, op zich af zag rennen. ze was meestal de eerste om bij hem te zijn, de eerste om hem op te merken. Waarom kwam ze dan nu niet af? En waar waren Tigerkit en Thunderkit? Misschien lagen ze bij hun pleegmoeder. Nu Icyrose er niet meer was, moest een andere queen voor hun zorgen..

Foxkit bolde weer eens over zichzelf heen en nam zijn eigen achterpootjes tussen zijn kaken, zo probeerde hij zichzelf in een bolletje door het kamp te rollen. Niet dat her erg lukte, maar ondertussen was hij toch al wel een voslengte of twee vooruit gerold. Oké hij was al sinds zonsopkomst bezig en nu was het wel zo ongeveer zonhoog maar hij hield koppig vol. En ondertussen had hij trouwnes nog wat met de andere kits gespeeld en een warrior geïrriteerd met zijn irritante vragen. Nu was een witte kater op zijn pad gekomen. Vaag herkende hij de kater, White...? Whitebunny? Whitekitty? Whitefluffy? Wat was het? "Hé Whitefluffy je staat in de weg!" giegelde hij brutaal tegen de grotere kater, terwijl hij zijn oogjes de kost gaf om bewonderend over het postuur van de grote krijger te gaan.

De glimlach vervaagde toen een kleine, rosse kitten hem brutaal aansprak. Hij keek neer op de kitten, en ergens in zijn verschillend gekleurde ogen lag een kille woede verscholen. Hij zou het echter niet de overhand laten krijgen. Niet vandaag. Het was immers pas een kit, misschien 2 manen oud. die moest nog leren hoe die zich moest gedragen. Al was het geen goed teken dat hij nu al zo brutaal was. "Whitefluffy?", zei hij, de woede onmiskenbaar hoorbaar in zijn stem, maar goed in de hand gehouden. "Je hebt zeker geen idee wie je voor je hebt, hé?"

~Sorry van de late reactie :')

De kit kromp al snel ineen, niet zeker of de witte krijgskat hem nu zou gaan opeten of niet. "S-sorry? Whitebunny?" Misschien was het dat wel, het klonk toch goed? Niet? White... bunny.. ja dat was het! "Ga uit de weg Whitebunny!" riep hij nu en maakte zichzelf weer groot, de kater ging opzij gaan en hem doorlaten. Foxkit nam alvast zijn pootjes tussen zijn kaken om verder te rollen. "Konijntjes huppen toch normaal niet in het kamp rond?" merkte hij op, alsof de witte kat een konijn was. Ja dat was hij! "Ik weet wie u bent! U bent een konijn!"