Family time! {Open voor famillie}

Voorzichtig, zoals altijd, wandelde de rosse kitten naar buiten. Haar vacht was netjes gewassen en lag mooi plat, al moest ze veel moeite doen om haar haren niet rechtop te zetten in angst. Het camp was zo druk overdag - enkel 's nachts kon ze zich rustig buiten begeven, omdat er dan niemand was. Ze snel als ze kon liep Redkit verder, naar haar zusje, voordat iemand haar zou opmerken en zou vragen wat ze buiten de nursery deed. dat was natuurlijk niet echt zo, ze was immers al 3 moons - oud genoeg om buiten te lopen zonder haar moeder. "Hi Snow", mompelde ze zachtjes toen ze aankwam bij haar witte zusje, die net zoals zijzelf een wel erg voor de hand liggende naam had.

Rustig lag Snowblossom haar kittens schoon te likken. De een hield er meer van dan de ander maar het moest toch echt gebeuren. Ze zouden allemaal een lange vacht krijgen en als je dat niet schoon hield ging het in de klit zitten en dat zou pijn doen. Daarbij moesten haar kittens gewoon netjes gewassen en verzorgd erbij lopen. Ze waren de kleinkinderen van Firestar, de kinderen van Glowstick en daar mochten ze zich ook naar gedragen. Al moest ze Glow soms ook niet wassen, soms leek hij meer een van de kits dan een volwassen warrior. Maar dat was nou net waarom ze zo gek op hem was. Rustig eindigde ze haar wasbeurt op de vierde kitten. Redkit waarna die naar buiten liep. Rustig keek ze om zich heen, nu Snowkit nog. Ze wist dat die niet van wassen hield. Een zucht gleed uit haar bek, die was weer weggelopen. Misschien moest ze haar vanaf nu maar gewoon als eerste gaan wassen. Ze stapte snel op en liep naar buiten waar Redkit meer opviel dan Snowkit, maar ze had geluk dat de zusjes bij elkaar stonden. Haar gezicht stond neutraal tot ze zag dat Snowkit naar haat opkeek. Toen kwam er een plagende glimlach op. 'Je weet dat het moet gebeuren Snowkit, en je weet dat het gaat gebeuren' daagde ze haar kitten speels uit.

Redkit wou net een gemompeld antwoord geven op de vraag die haar spierwitte zusje stelde, toen ze vanuit haar ooghoekjes zag dat haar moeder afkwam. Onbewust zette de rosse kitten een paar stapjes achteruit om hen alle plaats te geven, waarna ze wat onhandig toekeek hoe Snowblossom haar kit uitdaagde, terwijl Snowkit zich zo onschuldig mogelijk ging gedragen. Tijdens dit soort momenten wist ze nooit zo goed wat ze moest doen, en om eerlijk te zijn vond ze dat helemaal niet fijn. ze had liever dat katten haar vertelden wat ze moest doen, zodat ze geen fouten maakte.

Rustig keek ze naar haar kittens, Redkit kroop weg om ze meer ruimte te geven, en waarschijnlijk had ze geen idee wat ze moest doen. Maar dat maakte niet uit. Het was nu Snowkit die ze moest hebben. En dat wist de kitten zeker want die keek haar toch behoorlijk schuldig aan. Ja, die wist al wat er ging gebeuren. Maar rennen deed ze niet, ook maar beter want als er een sterk punt was van Snow dan was het wel rennen, en zelfs als dat niet zo was kon ze de kitten makkelijk bij houden. Haar poten waren nou eenmaal veel langer. 'Dat weet je best' sprak ze duidelijk en stapte dichterbij waarna ze de kitten snel bij haar nekvel optilde en zelf ging zitten waarna de kitten tussen haar voorpoten zette en rustig begon haar kopje te wassen. 'Je bent vies Snow, was je jezelf nooit' mompelde ze.

Om eerlijk te zijn snapte Redkit niet goed wat haar zusje had tegen het feit dat ze gewassen moest worden. Het was toch doodnormaal? Het voelde ook zo vertrouwd, ze voelde zich zo veilig dan. de rosse kitten keek toe hoe Snowkit nu haar verdiende wasbeurt kreeg, haar lichaampje zoals steeds ineengedoken. Dat was nu eenmaal har normale houding, daar kon ze niets aan doen.

Als één of andere gek schoot de nu al wat grotere, en zeker 'stoere' Hazelkit de nursery uit. Hij had buiten zijn twee zusjes zien zitten en ook zijn moeder was van de partij, dus kon hij natuurlijk niet saai in zijn geboorteplek achter blijven. Een duivelse grijns stond op zijn gezicht toen hij zich recht tegen Snowkit aangooide, zodat ze beiden over de grond heen tuimelde. Hij had bewust gekozen om dit bij Snow te doen en niet bij Red, want die zou het waarschijnlijk niet zo leuk vinden. "Vechten?" Gromde hij waarbij hij zichzelf heel gevaarlijk groot maakte. Natuurlijk was het wel duidelijk dat de onschuldige Hazel alleen maar wilde spelen. "Hoi mam en Red!" Piepte hij zijn familieleden toe, maar richtte zich daarna weer met een grote grijns op Snowkit.

Om eerlijk te zijn was de rosse kitten best tevreden met haar plekje aab de zijkant, aan het decor. Ze zag hoe Hazelkit, haar broertje en de oudste van het nest, Snowkit omver kegelde en vroeg of ze wou vechten. De witte poes was hier echter niet van gediend. Haar ogen keken boos, al was haar stem relatief kalm. Redkit schrok op toen ze haar noemde. "Ikke?", mompelde ze. "Oke.." Al was ze helemaal niet zeker, toch accepteerde ze het aanbod, want dat leek haar het juiste om te doen.

Het ene moment was ze haar kitten rustig aan het schoonlikken, met al het klagen en piepen dat erbij kwam. Het was haar eigen schuld dat dit midden in het kamp moest gebeuren, had ze maar tussen haar broertje en zusjes moeten blijven zitten terwijl ze ze een voor een een wasbeurt gaf in de Nursery. Het andere moment kwam haar oudste kit, haar zoon voorbij vliegen en werd het poesje omver gegooid waarna die boos begon te mopperen. Een zucht gleed uit haar bek. Ze had het gevoel dat Snow niet met Hazel kon opschieten maar ze wou wel dat ze dat konden. Ze waren broer en zus. Hazel moest gewoon leren dat zeker Snow en Red niet altijd zin hadden in die drukke spelletjes. Kort gaf ze Snow een likje op haar kop. 'Rustig aan hij bedoeld het alleen maar goed' mompelde ze en keek naar Red die meteen voorgesteld werd. Was dat wel zo'n goed idee. Ietwat bezorgd trok ze met haar oren. 'Hazel, doe voorzichtig met je zusje ja' sprak ze rustig. Red moest toch echt leren wat meer om te gaan met de andere, om wat meer open te worden en actiever. Maar nog voor ze kon zien hoe dat ging kwam er een vierde kit bij gerend. Nog een van haar dochters. Ze luisterde naar haar verhaal terwijl ze grinnikte toen ze zichzelf groter probeerde te maken. 'Waar had je die muis vandaan dan lieverd?' vroeg ze zacht en keek Sand rustig aan. 'Ik weet zeker dat je er klaar voor bent, maar jij hebt een veel belangrijkere taak dan daarbuiten. Jij hebt de taak om hier op je broertje en zusjes te letten en ze te beschermen tegen de gevaren hierbinnen'

Gelukkig kwam haar moeder al snel tussenbeide en hoefde ze neit te vechten met Hazelkit. Dat had vast niet goedgekomen, aangezien ze niet zo sterk was en hij nogal.. Wild. Ja, laten we het daarop houden. Wild. Snowkit bood haar excuses aan en stelde voor om verstoppertje te gaan doen. Dat was beter, al vond Redkit dat nu ook niet zo leuk. Wat als ze niet gevonden werd en een hele tijd op haar verstopplaats zou moeten blijven zitten? Dan zou iedereen vast bezorgd over haar zijn, zodra ze merkten dat ze weg was.. En dat kon nog wel even duren, want zo opvallend was ze niet. Soms was het een vloek, soms een gift. Ook Sandkit kwam erbij en begon enthousiast te vertellen over een muis die ze naar de elders gebracht had. "Dat was aardig van je..", zei Redkit zachtjes met haar hoge stemmetje, maar haar witte zusje riep eroverheen zodat waarschijnlijk niemand doorhad dat ze ook maar iets gezegd had. En zo ging het dus elke keer..

Zijn enthousiaste blik verdween echter als sneeuw voor de zon toen zijn zusje hem zomaar begon uit te foeteren. Boos keek hij haar aan en trok zelfs zijn bovenlip op, zodat zijn tanden zichtbaar waren en om te laten zien dat hij niet bang was voor haar. "Misschien wil Redkit wel met je spelen", miauwde Snowkit toen tegen hem en zijn blik schoof over naar Redkit. Die was toch heel bang de hele tijd? Die wilde vast niet met hem spelen, of tenminste, niet ruig spelen. 'Rustig aan hij bedoeld het alleen maar goed' Klonk toen de stem van Snowblossom, zijn mama, en Hazel knikte boos naar Snowkit alsof hij daarmee wilde zeggen dat hij gelijk had. 'Hazel, doe voorzichtig met je zusje ja?' Miauwde zijn moeder toen tegen hem, toen hij zich omgedraaid had naar Redkit die instemde met het voorstel om te spelen. "Ja mama," miauwde hij en keek haar met een grote grijns aan. Hazelkit zou tenminste proberen om rustig aan te doen, maar of dat zou lukken..? Voordat hij echter kon beginnen met spelen kwam Sandkit en had wel iets heel cools te vertellen. "Wow!" Miauwde Hazel dus ook met grote ogen en schonk haar een heel grote grijns. Nieuwsgierig spitste hij zijn oortjes om te horen hoe Sand aan de muis gekomen was. "Ben je gaan jagen?" Vroeg Hazel toen op geheimzinnige toon aan haar. "Sorry, ik had niet zo gemeen moeten doen.. Verstoppertje?" Klonk het toen achter hem en met verbaasde blik - die hij snel veranderde in een stoere blik - keek hij zijn zusje aan. "Hmmm..." Miauwde hij en hield zijn kopje scheef. Verstoppertje, dan moest je elkaar tikken, toch? "Oké!" Miauwde hij en tikte hard met zijn poot tegen de schouder van zijn zusje. "Haha, jij bent hem!" grinnikte hij met een grote grijns op zijn gezicht.

De drukte ging allemaal maar een beetje aan haar voorbij, tot ze ietwat verloren aan de kant stond en niets meer begreep van wie nu wat tegen wie zei en wie wat met wie deed.Zelfs de vraag denken was te ingewikkeld. Een klein glimlachje plooide zich echter om haar lippen toen haar zusje Sandkit haar wel gehoord leek te hebben. Niet echt weten wat te antwoordden, haalde Redkit haar schouders lichtjes op, waarna ze weer naar haar pootjes keek. zo hoefde ze niemand aan te kijken, dat was altijd.. Makkelijker.