My big sweet brother!

Nightkit voelde hoe haar oogleedjes wat strakker werden en ze kreeg het gevoel als of ze elk moment van elkaar los konden komen. Maar het was nog niet zo ver, nog niet. Hooguit zou er binnenkort een streepje te zien zijn van haar oog en zou ze alles in een waas kunnen bekijken, net als Bitterkit had gedaan. Bitterkit was echt snel geweest met haar oogjes. Nightkit moest nog even wachten, ze zou snel een half moon zijn en haar was verteld dat haar oogjes dan ongeveer open zouden gaan. Nightkit kroop naar de rand van de nest en tuimelde naar beneden, op haar kopje. "A-auw," piepte ze zielig, waarna ze wat begon te snikken. Dat deed pijn en was niet leuk.

OOC: Ashie bro first post c:

Nightkit snikte zachtjes, wat als een zielig piepend geluid klonk. Ze was uit het nest gevallen en dat deed pijn. Haar kopje deed pijn. Ze lag daar op de grond als een zielig hoopje kitten, ze wou niet overeind komen want ze had pijn. Nightkit hoorde geritsel van het nest, er was nog iemand wakker. Gelukkig, dan kon ze getroost worden en zou de pijn wel minder worden, want dat was altijd als haar mama dat deed. Dit geluid klonk echter zachter. Plots voelde ze wat klunzige likken over haar gezichtje heen gaan, maar het maakte haar wel rustiger en ze stopte dus met snikken. "Awshkit?" gokte ze, want daar rook de gene naar die dit voor haar deed.

Dat Ashkit haar troostte door middel van haar gezichtje likken, maakte haar rustig. Het snikken was wat gestopt en af en toe verliet enkel een zacht, zielig piepje haar bekje. Ze had auw en dat was niet leuk. Toen Nightkit de naam van Ashkit zei maakte hij een instemmend geluidje dat hij inderdaad Ashkit was. Aan de stilte van zijn broertje kon ze dat ook wel merken. "Jij lief bwoewtje," snorde ze stilletjes met nog een zacht zielig piepje in haar stemmetje. Ashkit was gestopt met haar gezichtje likken en dat vond ze minder leuk, dus kroop ze zacht en blind weer naar hem toe en drukte zachtjes haar zere kopje tegen hem aan.

Ashkit was echt geen kletser, dat terwijl Nightkit het super vond om nieuwe woordjes te leren en ze dan ook uit te spreken. Toen Nightkit haar kopje tegen Ashkit aandrukte begon hij te snorren, maar haar niet verder te troosten. Haar kopje deed nog steeds pijn en het gaf haar een raar en wat misselijk gevoel. "Kopwje auw," piepte ze wat klachelijk terwijl ze haar oortjes liet hangen. Het maakte haar wat suffer en ze wilde gewoon dat dat gebonk van haar kopje weg ging.

Moe zijn en pijn hebben was een nare combinatie, want de pijn hield haar wakker. Ze wou wel samen met Ashkit weg doezelen, maar dat werd 'm niet, want ze had nog steeds pijn. "Nightkit mama toe," was wat Ashkit toen zei. Nightkit piepte zachtjes instemmend. "Mama swaapt!" Piepte ze toen. Ze vouwde haar oortjes naar achteren toen ze nog steeds het pijn voelde en zich wat duizelig voelde en misselijk. "Ma-am!" Klaagde ze.

Snowynight reageerde niet en lag waarschijnlijk diep te slapen. Gelukkig was Ashkit er wel. Ze was hem dankbaar voor zijn hulp. Hij was tenminste wel lief. Bitterkit was ook wel lief, maar ze was zo bot. Reedkit was gewoon gemeen. Haar andere siblings had ze nog niet zo mee opgetrokken. Maar nu had ze pijn. Haar kopje deed pijn en haar mama werd maar niet wakker. "Mama slapen," zei Ashkit. Nightkit snikte en drukte haar kleine lichaampje tegen die van hem. Toch begon ze wel zachtjes te snorren toen hij haar verder troostte en nu werd zijzelf toch ook wel slaperig.