I will smile and go on

Slechts weinig slaap had hij kunnen vatten, omdat de hele nacht zenuwen door zijn lijf hadden geracet. Niet lang geleden had Butterstar hem een nieuwe mentor gegeven, een pluspunt, maar dat maakte wel meteen een einde aan zijn vrije tijd. Tijd die hij kon besteden met katten die hem veilig deden voelen. Nu werd het weer trainen en als dat trainen goed zou gaan, werd hij een warrior. Dat zou pas het einde zijn met buitenclanse contacten. Wat moest er dan wel niet van hem worden? Als hij nauwelijks vrienden had gemaakt met leeftijdsgenootjes?
Toen de eerste paar zonnestralen duidelijk door de opening van de den kropen, besloot hij maar op te staan. Nadat hij een keertje hevig had gezucht, stak hij de open plek over en rook het geurspoor van zijn nieuwe mentor. Die zat ook al op hem te wachten, hopelijk niet al te lang? "Goedemorgen Creamyfrost." Het enthousiasme zat nog niet in zijn stem en de apprentice koos er ook voor om zijn plek naar de grond te laten glijden.

Zijn grijze voorpootjes begonnen de grond een beetje nerveus te kneden en nog altijd wist hij niet zeker hoe hij zich moest voelen. Opgelucht dat hij eindelijk weer een training kreeg? Of toch nerveus omdat hij zich weer moest bewijzen tegenover een andere mentor? “Hoe gaat het met je Cedarpaw?” Zijn oortjes liet hij een beetje tegen zijn nek vallen en hij aarzelde te lang, want zijn mentor begon weer met spreken, dit keer om te vertellen wat ze zouden gaan doen. Oh oké, maar.. omgooien? Werd dat nu al van hem verwacht?!
“Kom.” Cedarpaw knikte en kwam gelukkig niet op een onhandige manier overeind. Zou Creamyfrost al weten wat hij allemaal had geleerd of ging hij er maar van uit dat hij niets wist en dat hij nog zes moons lang zou moeten trainen onder hem? Slik. "Uh, het gaat goed.." Was nog het extreem late antwoord op Creamyfrost's eerste vraag en hij kon zich wel voor zijn kop slaan, omdat hij zijn mond toch nog had opengetrokken.

In stilte volgde Cedarpaw zijn nieuwe mentor, die hij misschien een keer echt goed had gesproken. Veel over de Warrior wist hij niet, alleen wel dat hij wel ervaring had als mentor, dus ergens moesten zijn trainingen nu wel goed gaan lopen, al was het meer dat hij geen vertrouwen had in zichzelf. Door dit dagdromen had hij niet op tijd door dat Creamyfrosf was gestopt met lopen en botste hij tegen de kater aan. Beschaamd legde hij zijn grijze oortjes in zijn nek en stapte achteruit, waarna hij snel ging zitten. Good job..
"Ik eh.. wil graag wat beter leren vechten." Hij had daarmee ook een hoop dat als hij dat beter kon, hij ook wat beter voor zichzelf zou kunnen opkomen. Jagen ging hem wel goed af, want daarvoor kon hij alleen zijn. Gelukkig voelde hij zich wel wat meer op zijn gemak bij Creamyfrost dan hij had gedaan bij Nightshift.