{Geboortetopic kits Sassy} A beautiful mistake

Een paar eenzame dagen waren inmiddels verstreken sinds het gesprek met haar oude vriend Arrowthrill. De sneeuwwitte poes wierp een blik op haar buik, die op ontploffen stond. Ergens had ze een onderbuik gevoel dat ze vandaag moeder zou gaan worden. Ze twijfelde heel erg of ze er klaar voor was, want moeder worden had een heleboel verantwoordelijkheden. Het was nou niet zo alsof ze alles maar gewoon roekeloos deed, maar superverantwoordelijk was ze nou eenmaal niet, anders zou ze nog geen moeder worden. Een lichte pijnscheut liet Sassyrose rillen. Het zou dus inderdaad vandaag gaan gebeuren, daarin had ze wel gelijk. Om de pijn te kunnen verdragen, ging ze terug in haar droomwereldje en dacht ze aan vroeger. De tijd dat zij nog een kitten was, was het allemaal zo onschuldig in de wereld. Ze was een vrolijke poes die voor niets of niemand bang was. Ze had veel vriendjes en speelde het liefst de hele dag. Tot haar moeder Bluestar overleed. Dat raakte haar diep, want ze herinnert zich het nog altijd als de dag van gister. Dat levenloze lichaam dat ze probeerde te knuffelen, terwijl de tranen over haar wangen rolden. Ze hoopte vurig dat haar kittens dat niet hoefden mee te maken. Maar ze bleef spelen en had het er vaak over met haar siblings, maar ook met de kittens van een ander nestje, Firestar x Icestorm om precies te zijn. De zes kittens hadden hetzelfde meegemaakt, al was hun vader ook kort na hun moeder overleden. Zij leefden bij hun pleegmoeder en kregen zelfs nog een pleegsibling, Vixenkit. Een glimlach gleed even over haar gelaat, ergens had ze een geweldige jeugd gehad, met al die vriendjes die ze had gehad. Maar daarna werd ze ziek en verbleef ze manen in de medicine cat den, eenzaam. Ze hoopte opnieuw dat dit niet voor haar eigen kittens zou gaan gelden, aangezien het een verschrikkelijk eenzame tijd was. Toch had ze daar haar innerlijke rust gevonden en had ze veel over haar moeder nagedacht. In haar droomwereld praatte ze namelijk terug, alsof ze nooit weg was geweest. Dat stelde haar enorm gerust en ze wil nog altijd haar moeder zo trots mogelijk maken. Maar waarschijnlijk was zo jong kittens krijgen niet per se één van die dingen. Een zwaardere pijnscheut voelde ze door haar buik gaan. Het deed enorm veel pijn. Ze was opnieuw benieuwd naar hoeveel kittens ze zou krijgen en vooral, hoe ze eruit zouden gaan zien. Zouden ze op haar gaan lijken? Of zouden ze op hun vader lijken? Zouden ze haar felblauwe ogen hebben, of de gele ogen van hun vader? Misschien zouden ze zelfs wel een beetje op hun opa en/of oma lijken, al leek Sassyrose precies op haar vader.

{ First de kittens, volgorde maakt me niet uit c:
{ Daarna kunnen familie & vrienden van Sassyrose komen bezoeken

De warme kamer waarin Owlkit, en de ander zich bevonden werd steeds krapper, en eigenlijk vond hij het er helemaal niet zo leuk. Het was natuurlijk wel lekker warm, en werd hij vaak heen en weer gewiegd, maar er was bijna geen bewegingsruimte meer. Dat kwam waarschijnlijk, omdat de ander zo groot werd. Hij was nog steeds hetzelfde maar die ander bleef maar groeien. Hij werd er gek van. Opeens trok de hele kamer samen, en werden hij en de ander nog dichter in elkaar gedrukt. Dit was de druppel, nu was hij er helemaal klaar mee. De kamer begon steeds sneller samen te trekken, en Owlkit besloot er niet tegen te vechten toen hij voelde dat hij langzaam naar buiten geduwd werd. Vrijheid! Zacht viel hij op een koud oppervlak. Bij nader inzien wilde hij toch liever terug, maar al snel merkte hij dat dat geen optie meer was. Hij begon om zich heen te zoeken, en instinctief kroop hij in de warme vacht naast hem. Ook vond hij een teel en begon eraan te zuigen. De melk was ook warm, en gaf hem weer wat kracht. Misschien was dit toch wel beter dan de warme kamer.

De druk om te persen werd steeds zwaarder. De sneeuwwitte poes had het er moeilijk mee, om zoveel kracht te moeten zetten. Maar het was voor een goed doel, om het maar zo te zeggen, dus ze bleef dapper doorgaan, al was de pijn in haar ogen te lezen. Na nog een zware pijnscheut, hoorde ze een dof plofje achter haar. Zonder er over na te denken keek ze naar achter en daar lag het kleine schepseltje dan. Het kleine katertje leek qua uiterlijk een mix van zijn vader en zijzelf, wat haar toch wel goed deed. Een glimlach verscheen op haar gelaat en ze gaf de kitten een zorgzame lik over zijn kopje. Zonder hulp kroop de kitten naar één van haar tepels, waar hij gulzig begon te drinken van het warme vocht. Ze kon het hem niet kwalijk nemen. "Welkom zoon, welkom Owlkit," zei ze zachtjes, maar vooral erg trots. Een verse pijnscheut liet haar gezicht opnieuw vertrekken en de glimlach maakte plaats voor een gespannen gezicht. Na nog een aantal keren geperst te hebben, klonk er een zacht plofje. Toen Sassyrose naar achter keek, zag ze daar nog een kitten. Maar deze was niet rustig zoals haar zoon, nee, deze dame piepte luid. Een glimlach verscheen opnieuw. Het poesje deed er ook iets langer over dan haar broertje voordat ze begon te drinken, maar dat maakte niet uit. Ze gaf ook het blauwe poesje, dat precies op haar moeder leek, een lik over haar kopje. Daarna keek ze even naar boven, alsof ze hoopte dat het haar moeder zou zijn. "En jij zal Aspenkit gaan heten," sprak ze rustig. "Dank u, Starclan. Mam, ik hoop dat je trots bent." De sneeuwwitte poes sloot haar ogen en wist dat ze de gelukkigste poes was die je maar kon bedenken. Ook al waren de kittens niet gepland, ze hield zielsveel van ze.

OOC: De leeftijd mag omhoog naar 2 weken, zodat ze in ieder geval iets kunnen c:
Familie en vrienden mogen nu binnenkomen