Run away from heaven

De grote kater was alles eventjes helemaal zat geweest. Het feit dat men hem blijkbaar nog niet waardig genoeg vond om warrior te worden, het feit dat hij zijn mentor nu ook nog eens moest delen en het feit dat zijn familie niet bepaald geliefd was binnen de clan. Tenminste, zijn opa had hun goede naam wel wat naar beneden gehaald. Galepaw leek ook nog eens aardig op hen, net zoals de meeste van zijn ooms en andere bloedverwanten. In elk geval lag het allemaal heel ingewikkeld en dat vond hij alles behalve leuk. Nog nooit had hij het territorium verlaten, maar voor alles was een eerste keer en misschien zou het hem wel helpen om meer over het woud te leren. Ondanks alles was hij toch nog jong en wist hij nog lang niet alles. Zo had hij verhalen gehoord over de clan die manen geleden vergaan was. SkyClan. De katten die in bomen leefden en uit hun territorium waren verjaagd tijdens een enorme bosbrand. Het rook inderdaad naar verbrand hout hier op de Wastelands. Al leek het bij dit enorme meer, genaamd Starlake, wel wat minder te zijn. De sterren stonden hoog aan de hemel, wat betekende dat het al aardig laat was. Haast om terug te gaan had hij niet, niemand zou hem waarschijnlijk missen. Het verhaal dat StarClan dichtbij je zou zijn hier was ook zijn oren niet ontgaan. Dat was de reden dat hij hier was. Zijn vader was in StarClan, en misschien kon hij op de een of andere manier wel.. hem laten zien wat er was geworden van hem. De kater zuchtte en keek in het water, waar zo hier en daar kleine rimpeltjes in te zien waren. Pap.. waarom moest je gaan?

{ Eerste post voor Mistpaw }

Een aparte geur kwam zijn neusje binnen en iet wat verbaasd wilde hij opkijken, maar toen er in het water naast hem een gestalte verscheen van een kleiner iemand wist hij dat het al wel goed zat. Het was een iets jongere kattin die de sterke geur van ThunderClan in haar vacht had zitten, gemengd met een welbekende geur van kruiden. Haar stem klonk zacht en de kater knikte een keer als bevestiging op haar gis. "Eigenlijk wel, ja. Al denk ik niet dat mij dat ooit zal lukken." Een schaapachtige grijns kwam rond zijn snuit te liggen en hij keek kort opzij naar zijn nieuwe gezelschap. De eerste keer dat hij echt met een ThunderClan kat praatte, tho. "Je ruikt naar kruiden.. Medicine cat apprentice?" vroeg hij toen op zijn beurt en keek haar vragend aan. Ze zag er best bijzonder uit met het ruitvormige, witte vlekje op haar voorhoofd.

Volgens haar zou StarClan met iedereen spreken als ze dat wilde. Misschien wilde ze daarboven wel helemaal niet met hem spreken, iets wat hem ergens wel teleurstelde. Zijn blik gleed terug naar de kattin naast hem toen ze reageerde op zijn opmerking. In elk geval was er met zijn neus niks mis, want ze was dus inderdaad de medicine cat apprentice van ThunderClan. Het zag ernaar uit dat ze iets jonger was dan Galepaw zelf, een paar manen waarschijnlijk. Een kleine grijns kwam rond zijn lippen te liggen bij de rest van haar woorden en schudde kort grinnikend hij zijn hoofd. "Is er nog een bepaalde reden dat je medicine cat to-be bent?" vroeg hij toen licht nieuwsgierig en gaf een korte lik over zijn witte borstkas. "Mijn naam is trouwens Galepaw," stelde hij zich toen met een knikje voor.