Wide awake

Een beetje geërgerd deed Owlkit zijn oogjes open. Hij had nog eens geprobeerd om een dutje te doen, maar slaap kwam nu al steeds moeilijker. Ergens was het wel leuk om langer wakker te zijn, maar het was ook moeilijk, omdat hij nog niet veel kon. Met een beetje moeite draaide de kit op zijn rug en staarde naar het plafond van de nursery. Zijn zicht was nog niet erg scherp, maar ergens wist hij dat het dak nooit de top van de wereld kon zijn net zoals alle katten die hij ooit had gezien allemaal in de nursery woonde. Er was meer daarbuiten en hij wilde het verkennen, maar Owlkit was zich ervan bewust dat hij simpelweg nog niet sterk genoeg was om naar buiten te gaan. Verveeld keek de kit het nest rond. Aspenkit sliep dus stootte hij zijn moeder aan. "Mwama?" Vroeg hij.

Sassyrose

Het was nog vroeg in de ochtend toen de jonge, sneeuwwitte poes haar ogen opende. Het was tegenwoordig niet meer gewoon opstaan, nee het was nu bijna een gevecht. Haar twee kleintjes werden al vaak 's ochtends vroeg wakker, en dat lieten ze merken ook. Als hun sibling nog niet wakker was, werd Sassyrose het slachtoffer. Niet dat ze dat heel erg vond, maar toch, soms verlangde ze naar de tijd in dromenland die haar niet meer werd gegund. Haar ijsblauwe ogen zagen al snel dat haar zoontje, Owlkit, wakker was. Dat was eens iets anders, aangezien meestal Aspenkit haar wekte. Nou ja, een verandering kon geen kwaad, right? "Mwama?" vroeg de tabby kitten aan haar. Ze toverde een glimlach op haar gezicht en knikte naar hem. "Goedemorgen Owlkit, heb je lekker geslapen?" vroeg ze toen vriendelijk aan hem. Ze hoopte dat hij beter had geslapen dan zij..

Owlkit was blij om te zien dat zijn moeder al wakker was, want dan hoefde hij haar niet meer wakker te maken. Sassyrose glimlachte. "Goedemorgen Owlkit, heb je lekker geslapen?" Op zijn gemak kroop de gestreepte kit nog wat dieper in zijn moeders vacht en snorde tevreden. Er mocht dan wel een hele wereld daarbuiten zijn, maar hij was er vast van overtuigd dat dit toch het beste plekje was. De kitten knikte als antwoord op zijn moeders vraag. "Jij oowk?" Vroeg hij toch wel een beetje gestresseerd.

De sneeuwwitte poes keek tevreden naar haar twee kleine pluizebolletjes. Er zat een groot verschil tussen de twee, de één had een dikke, lange vacht terwilj de ander een korte vacht had. Aspenkit leek het evenbeeld van haar moeder, alleen had ze niet haar blauwe ogen. Toch had Sassyrose het idee dat de kitten wel op haar moeder zou gaan lijken, ook qua karakter, iets wat ze toch wel heel erg fijn vindt. Alsof ze haar moeder altijd een beetje bij zich had. Owlkit was een mixje van zijn ouders. Hij had haar witte vacht en blauwe ogen, maar ook de tabby vacht van zijn vader. Even dacht ze weer aan hun vader, die ze amper kende, helaas. Ergens had ze toch wel gehoopt dat ze deze langer had gekend en dat hij er nog zou zijn. Maar ze had genoeg geliefden om zich heen. "Jij ook?" klonk het stemmetje van Owlkit toen, een beetje gestresst. Waarschijnlijk had hij geknikt, maar had ze dat niet opgemerkt doordat ze weg was gedroomd. Sassyrose knikte. "Ja, ik ben ook wakker, dankzij jou druktemakertje," zei ze glimlachend. Ze zag dat ook Aspenkit wakker was geworden. "Huh?" brabbelde ze, terwijl ze verbaasd knipperde. De glimlach verscheen opnieuw op haar gelaat. "Goedemorgen prinsesje," sprak ze rustig.