Don't forget bloodclan {Lizardkit en open voor wc}

Holy... ik heb twee posten gemist -.-

“Wat denk je zelf?” Foxfangs ogen werden groot. Wat had hij nu mis gedaan? “Je kunt jezelf beter nuttig gaan maken.” Alsof zij zich zo nuttig had gemaakt. Hij hinkte wat achteruit. "Hola tijgerin. Bijt mijn neus er niet af." Met een vertrokken gezicht liep hij weg, maar voordat hij eenmaal uit de Med. Cat den was rende er een hoopje kittens naar buiten. "Lizard! Alles goed!" Hij wende zich naar de kittens. "Blijf hier en kom niet in het kamp." Het was belangrijk dat de kittens veilig waren en Brindleleaf zou ze wel beschermen. Hij ontmoette haar boze ogen nog voordat hij de den uit hinkte. Zo snel als zijn 3 poten lopen konden, zo snel liep hij naar de Bloodclanner, die blijkbaar toch gebleven was. Hij duwde wat katten opzij en ging naast Sparrowfeather staan. Ze hadden nu allebei iets aan hun poot, dus konden ze misschien beter samenwerken. Hij was nu niet echt indrukwekkend. Hij moest een kleine rilling onderdrukken. Die kater was ook bang, hij had zoveel opstand niet verwacht. "Als je langs Sparrowfeather wilt, moet je ook langs mij," gromde hij boos.

Thornpaw kon niet slapen. Het weer was verschrikkelijk en de wind loeide, waarbij om de vijf seconde een flits was te zien die de hemel oplichtte. De donder maakte het alleen nog maar erger en bij iedere flits kroop Thorn zich dichter op in een bolletje, waarbij ze haar oren in haar nek duwde. Ze hield niet van onweer, en ze kon er niet van slapen ook. Echter was de volgende schrik die ze kreeg niet van het onweer maar van een stem, die van Lizardkit af leek te komen. Met een ruk kwam ze overeind en rende de apprentice den uit, haar witte vacht stak af tegen alle donkere kleuren. Ze zag dat al een aantal katten zich verzameld hadden, dat Foxfang een zwart met witte kater aanviel. Helaas ging dit niet zoals gepland en eindigde hij met een gebroken poot, of iets in die richting. De witte haren van de apprentice stonden angstig omhoog. Wat moest ze doen? Ze was wel goed in vechten, maar tegen deze rogue kon ze niks beginnen. Foxfang hinkte op Brindleleaf, een queen, af en ze zag dat daar Lizardkit verstopt zat. Meteen rende Thornpaw op Brindleleaf af en keek met bezorgde ogen naar Lizard, waarna ze haar neusje snel tegen die van de kitten duwde. "Het komt goed," murmelde ze zachtjes tegen de dochter van Whitelion en keek vervolgens woest naar de BloodClanner. Hoe durfde hij, hoe durfde hij haar te kitnappen en hoe durfde hij hier terug te komen. Echter was ze niet dapper genoeg om hem aan te vallen, en daar haatte ze zichzelf voor. Ze keek om zich heen, kijkend wie de BloodClanner zou aanvallen. Niemand?

Cybers ogen flitsten van Sparrowfeather naar Teddy, oh oh. Al kon Teddy niet zo veel meer uitrichten met zijn rare poot, hij was nog steeds een bedreiging. Hij besloot zijn grote mond op te zetten. "Ho ho, en dit zijn de twee beste krijgers van Windclan? Een teddybeer met een rare poot en een miserabel katje dat naar kruiden ruikt?" Cyber lachte zich te pletter. Hij wierp zich op de Teddybeer. Hij haalde uit naar diens ogen om hem blind te krijgen. Een volgdende kat verscheen in zijn ooghoeken, maar deze besloot hem wijselijk niet aan te vallen.

Lizardkit had niet opgekeken toen ze Sparrowfeather's staart langs zich voelde gaan en vervolgens in de richting liep van de indringer. Haar blik was gericht op haar, inmiddels rode, borst en haar staartje die een paar centimeter korter was dan eerder. Kort trok de poes met haar oortjes. Ondanks dat ze behoorlijk toegetakeld was was er geen sprankje pijn te voelen. Dat kwam sowieso door de adrenaline die ze had aangemaakt op het moment van de actie. Ze stond een beetje ongemakkelijk op haar pootjes en liet zich vervolgens door haar pootjes zakken, wetend dat ze straks toch omver zou gaan vallen. Haar zicht werd namelijk waziger met de minuut. Toch weigerde ze om haar ogen te sluiten. Ze vernauwde lichtjes haar ogen toen Foxkit en Yellowkit de den in liepen. Ze had nu echt geen zin in lange conversaties. Ze kroop dan ook lictjes weg toen Yellowkit haar tong over haar snee haalde. Dat had ze ook niet nodig. Toch wist ze wat afwezig te knikken op hun eerdere vraag of het goed ging met haar. Even keek ze op toen Brindleleaf Spinrag tegen haar nek hield en daarmee het bloeden probeerde te stelpen. Lizard haalde kort haar lip op in een geluidloze grauw en draaide haar kopje zijdelings weg van Brindleleaf. Nu de adrenaline weg was begon de stekende pijn van haar wonde door te komen. Ze richtte haar, nog steeds duizelingwekkende, blik op Sparrowfeather die nog steeds bij die rogue -Bloodclanner- stond, waarna ze even haar oogjes sloot. Ze had geen fut om te praten of recht te staan dus zei ze maar verder niets.

Tag: Brindle, Fox, Yellow,...
Note: @Yellow: Brindleleaf is niet Lizards moeder ;D

Cyber voelde tanden in zijn nekvel en werd met effect van Teddy afgetrokken, hierbij liet hij een protesterende grom horen. Die je lichtjes aan een protesterende kitten liet denken, maar dan gevaarlijker ofcourse. Hij draaide zich grommend en met dikke vacht om naar Sparrowfeather. "Zeg niet dat je even zwak bent als een vogelveertje hé." gromde hij waarna hij zich op de kater stortte. "Dat zou geen fun zijn!" hij haalde uit naar diens schouder met zijn tanden.

Foxfang grauwde naar de kater. Hij had zijn poot opgetrokken, maar was daarom niet minder gevaarlijk. Alleen wat onhandiger. Toen de kater op hem vloog en hem overeind duwde zorgde hij dat zijn achterpoten een paar seconden de witte buik schade aanrichtte. Het moment was al snel over toen Sparrowfeather hem eraf trok. Hij zou later wel bedankt zeggen. Fox rolde om en probeerde recht te krabbelen. Hij zocht uiteindelijk toch steun op zijn poot, slecht idee. Hij gromde van de pijn en zakte weer door. Op dat moment vloog een rosse vonk voorbij. Hij herkende de stem van zijn leider. De Medicine kat was verdwenen. Fox waagde nog een poging om op te staan en dat lukte. Hij hinkte naar Everstar en de kater. Grommend bleef hij bij de twee worstelende bollen vacht staan. Elke keer als hij een zwart-wit onbeschermd plekje zag liet hij zijn nagels daarover gaan. Meer kon hij niet doen, je kon moeilijk met twee katten op die Bloodclanner gaan zitten.
Tag: Everstar & Cyber

Nadat ze haar oogjes had gesloten had ze verder niet meer gereageerd op eender wie die iets zei. Ze had wel Thornpaw's geur geroken en haar neusje in haar vacht gevoeld maar voor de rest was haar aandacht wat afgezwakt, totdat ze Brindleleaf's stem hoorde. “Wakker blijven Lizard.” Haar oortjes waren de eerste die wat naar voren schoven en vervolgens opende met een beetje moeite haar oogjes. Ze zag nu ook dat Sparrowfeather terug was en automatisch ging haar blik naar de opening van de den, zoekend naar de indringer. Haar oortjes schoven automatisch terug in haar nek toen ze zag dat Everstar de Elite-kater in de haren was gevlogen. Haar ogen flitste van de ene naar de andere kant toen alles weer wat begon te draaien en ze kneep weer even haar oogjes dicht. Op dat moment voelde ze hoe Brindleleaf recht stond en de andere kittens met zich meer nam. Ook Thorn werd weg gestuurd. Haar oogjes schoten weer open en even ging haar blik naar Sparrowfeather waarna ze haar oogjes naar de grond sloeg. Er was vandaag iemand voor haar gestorven. Dat was het gene wat haar dwars zat. Het feit dat ze een behoorlijk diepe kras bij haar hals had, dat ze een stukje van haar staart miste en ze een stevige klop op haar kopje had gekregen waren iets waar ze minder mee zat.

Tag: Brindle, Sparrow

Het gevecht was verbazingwekkend moeilijk, zeker omdat ze nu met twee tegen één vochten. Wat hij heel onsportief vond, haha. De kruidenkittypet leek een beperking te hebben, althans hij had een reden gehad om medicine cat te worden blijkbaar. Maar omdat Teddy hem hielp om telkens de onbeschermde kat aan te vallen kon Cyber steeds moeilijker zijn mannetje staan. Het gevecht voor hem was echter pas over toen hij plots een zwaar gewicht op zich voelde drukken, samen met het gewicht van kruidenkatje. Cyber zonk door zijn benen en viel op de grond, maar al snel werd het gewicht minder toen Sparrowfeather van hem af ging. "Ben je te zwak voor me kittypet?" snauwde Cyber kruidenkatje toe. De rosse poes viel hem venijnig aan, Cyber begon nu zowel boos als bang te worden. Waarom had hij niet met meer binnengedrongen? Gewoon.. je weet wel zoals hij van plan was. Geen weerstand verwachtend, een kitten pakken. Dreigen, waarschuwen en weglopen. Done. Echter had hij veel meer katten op zich gehad die blijkbaar niet bang genoeg waren van Bloodclan, en hem zomaar aanvielen. Cyber zou het Claw moeten melden, er moest meer angst zijn. Cyber voelde klauwen over zijn lijf gaan en besloot de kat een kopstoot te geven.

'Kom Foxkit, Yellowkit' Foxkit keek met gerichte oortjes naar de poes. "Ja Brindle!" Hij liep op kittentredje de poes achterna, zo de nursery uit. Ze kregen te horen dat ze een verhaaltje zou vertellen. "Ja verhaaltjeeeeeeeuh!" joelde hij blij met enkele sprongetjes in de lucht. Hij stormde zo voorbij Brindleleaf de Nursery in. Hoe eerder ze de nursery in waren, hoe eerder het verhaaltje kon beginnen.

Geluid van woeste katten en een onheilspellende geur maakten hem wakker. Ugh, wat was er in StarClansnaam aan de hand? Nog versuft van de slaap kroop de jonge kater naar buiten. Zijn blik kreeg meteen een wakkere, geschrokken uitstraling toen hij katten rondom een grote zwartwitte kat zaten te sissen en sloegen soms naar hem uit. De kitten aprong dieper de nursery binnen maar hield moed in. Poot voor poot kwam hij de nursery uit. Ogen groot van bewondering kee hij naar de BloodClankat. Fox ging dichterbij staan om beter te kijken wat er aan de hand was. Hij keek naar de ingang van de nursery in de hoop niet terug geroepen te moeten worden. Maar geen één queen mocht hem. En dus wouden ze hem vast allesbehalve levend.

Geïrriteerd keek Thornpaw op toen ze weg moest van Brindleleaf voor een verhááltje. Hoe oud zag ze eruit, als twee manen? En Sparrowfeather was niet genoeg bescherming voor Lizardkit met zijn manke achterpoot. Ze ging echt niet luisteren naar een verhaal, nee, ze zou goed op Lizardkit passen. Ze had een beschermend gevoel over de zwart-witte kitten die ze nooit eerder voor iemand had gehad, behalve voor Brokenpaw, haar zusje. Ze konden haar toch niet zomaar achter laten daar, onbeschermd in de den, waar de BloodClan kater haar zomaar kon grijpen? Want als ze eerlijk was, had ze nou niet het gevoel dat Sparrowfeather goed kon vechten. Daarom werden katten Medicine Cats. Dus schudde ze koppig haar hoofd, en miauwde een "nee." tegen Brindleleaf, waarna ze koppig voor de ingang ging zitten. Wat ze buiten zag, daar schrok ze van; Everstar in gevecht met de BloodClanner. Thornpaw maakte zichzelf groot zodat mocht de kater deze kant op komen, hij niet zomaar langs haar heen kon. Vechten was toch haar beste kwaliteit.
Tag: Lizardkit&Sparrowfeather