Yea, Im looking at you! (XX)

(XX maar ik zal je niet snel doden als ik je dan al dood)

Flashcoat liep door het Rogue gebied. Zij dikke oranje staart zwiepte vrolijk heen en weer. Maar zijn vrolijke humeur verdween snel weer als sneeuw voor de zon. Hij vond een grote eik en klom er in. Hij dacht: Mijn tijd in de Skyclan was leuk, Maar ze waardeerde mij niet genoeg. Hij ging languit liggen op een grote brede tak, Liet zijn hoofd rusten op zijn voorpoten en zei: *Zucht* "Ik ben nu een Rogue, Heb alles wat ik altijd al wilde, Maar er ontbreekt één ding. Liefde." Niemand had hem ooit liefgehad. Zelfs zijn eigen moeder niet. Zijn moeder was een Rogue. Ze had hem achtergelaten in het woud als kit. Tot dat een kat van de Skyclan hem vond. Hij werd daar goed verzorgt en groot gebracht tot een groot krijger. En nu lag hij daar. Alleen en eenzaam op de tak van de grote eik. Hij was moe, Hij sloot zijn ogen na een lange en vermoeide dag. Midden in de nacht schrok hij wakker van het geluid van een kraai. Hij viel bijna uit de boom maar kon zijn nagels nog net in de grote tak zetten. Daardoor kon hij weer omhoog klimmen. hij ging rechtop zitten op de tak en liet zijn staart verdrietig hangen. Onder de tak waar hij op zat was een meertje. Hij had geluk gehad dat hij niet was gevallen. hij ging weer liggen en sloot zijn ogen opnieuw...

Redeye stond te kijken hoe de kater bijna uit zijn boom donderde. Redeye kon het niet laten een glimlach over haar gezicht te krijgen. De kater zag er groot uit en rook licht naar Skyclan maar het grootste gedeelte van dat was vervaagd en was de heerlijke geur van de bomen van het Rogue territorium voor in de plaats gekomen. Deze kat was weggelopen van zijn clan. Redeye schudde haar hoofd. Ze ging zitten en keek omhoog naar de kater die weer sliep na zijn kleine ongeluk. Terwijl ze zich bedacht wat ze hier nog deed wou ze opstaan en weglopen. Maar iets trok haar naar de kat toe. Er was iets dat haar niet bij hem weg wou houden. Ze wist niet wat het gevoel was en ze kon het niet plaatsen. Redeye schudde zich uit en liep voorzichtig naar de boom waar hij in lag. Ze begon zich net een kit te voelen toen ze zo voorzichtig mogelijk en zonder geluid de boom in klom. Ze deed er 5 minuten over om zeker te weten dat ze absoluut geen geluid zou maken. Toen ze op de hoogte van de onbekende kat zijn tak kwam kroop ze zachtjes dichterbij en dichterbij. Ze kwam langzaam omhoog en ze kreeg al een glimlach op haar gezicht om zo dichtbij het voltooien van haar meesterplan was. Ze kreeg een vreemd gevoel van binnen toen ze haar mond opendeed en diep inademde om te doen wat ze wou doen. "WAKKER WORDEN!!" Schreeuwde de zwarte poes lachend in zijn oor.

De eerste week was makkelijker gegaan dan hij gedacht had. Hij was zijn pas gestorven ouders haast vergeten en wou er nooit meer over denken. Ze waren als lafaarden gestorven, hij was niet zo. Hij had terug gevochten zo hard als hij kon. Maar de kater was te sterk geweest, hij was weggegegaan van daar. Hij sprong over een boomstronk heen en keek naar de maan die hoog aan de lucht scheen. Hij zuchtte. Was er maar een plek waar hij veilig kon slapen, een plek die voor hem veilig zou voelen. Netzoals een plek die veel lijkt op de grot bij zijn ouders. Ook zo warm en gezellig. Hij sprong in een boom. Hij klapte zijn klauwen uit en reageerde al zijn frustratie op de boom af. Met zijn nagels maakte hij diepe krassen aan de boom. Hij zuchtte en schudde weer zijn hoofd. Plots zag hij de schim van een andere kat, die vaagjes naar clankat ruikte. Hij snoof. Het was geen clankat..meer. Hij slikte en trok even met zijn oren. "Hoi" Zei hij zo kalm mogelijk. Hij ging op de tak zitten waar hij ondertussen op was gesprongen en keek de kater aan. Hopelijk viel deze hem niet aan, hij was nog te jong om een gevecht tegen een volwassene te winnen. Dat wist hij zelf ook wel. Hij keek terug naar de lucht, het was een heldere avond en de zilverpels was prachtig zichtbaar. Hij was dan misschien een rogue, toch wist hij van de sterrenclan. De clan waar iedere clankat later heen ging. Hij zuchtte. Hij zou daar later ook heen gaan, okal was hij geen clankat. Hij geloofde daar in. Hij keek terug naar de kater in de hoop dat deze terug zou antwoorden inplaats van aanvallen. Natuurlijk zou hij terug vechten, maar dat zou niet zo slim zijn. Hij zou altijd kunnen verliezen. Maarja, vechten was handig om te trainen. En daarom deed hij het ook graag. Maar nu niet, nu had hij zijn rust nodig. Hij ging op de tak liggen en sloot zijn ogen, om te laten zien dat hij de kater niet bedreigde ofzo. Hij opende zijn ogen weer en keek de kater aan. "Euh..dit is toch niet jouw gebied..of wel?" Vroeg hij vriendelijk. Hij schrok zich kapot toen een zwarte poes iets schreeuwde. Hij legde zijn oren even in zijn nek en keek de poes aan. Maar zijn oren gingen weer overeind staan bij het zien van de poes.

Flashcoat lag nog lekker in dromenland. Maar toen hoorde hij een schreeuw in zijn oor. "WAKKER WORDEN" Klonk het. "AARRGGH!" Schreeuwde Flashcoat en viel uit de boom. PLONS! In het water. Hij zag een glimlach op het gezicht van de zwarte poes. Hij sprong uit het meer en schudde zich goed uit en klom de boom weer in. Hij liet een kleine glimlacht zien aan de zwarte poes en zei:" Oke, Je had me echt goed te pakken!" Maar gek genoeg zag hij nog een kleine kitten zitten op de tak en zei"Hallo kleintje, Hoe heet jij?" Hij schudde zijn kop en richtte zich even weer op Redeye."O, Geloof me, Die krijg je zeker weten terug!" En hij glimlachte naar haar. Om haar terug te pakken sprong hij boven op haar om een grote stoeipartij te begginnen...

" Oke, Je had me echt goed te pakken! O, Geloof me, Die krijg je zeker weten terug!" De kater sprong boven op haar om te stoeien en hij begon te lachen. Redeye lachte terug en lette niet op de kleine kat die op een andere tak naar hun keek. Ze had moeite met haar ballans houden op de dikke tak die nu veelste klein leek en glipte een paar keer weg. " Wacht even, even uitrusten. " Hijgde Redeye, en ze ging weer goed staan op de tak. Terwijl ze op adem kwam bedacht ze weer en geniaal plan en toen de kater even niet oplette greep Redeye haar kans en duwde hem via zijn buik weer terug in de plas water waar hij net uit was gekropen. " Zei je wat meneer ik ga je terugpakken? Volgens mij heb ik je namelijk alweer te pakken. " Riep ze glimlachend naar beneden. Ze richtte zich op de kleine kater en glimlachte naar hem. " Volgens mij heb ik nog niet het genoegen gehad me voor te stellen aan jullie twee. Mijn naam is Redeye, fijn jullie twee te ontmoeten. Riep ze half om zich verstaanbaar te maken voor de kater die beneden zat. Ze rekte zich uit op de grote tak en gooide haar hoofd hoog en stak haar staart helemaal op. Ze stond in de licht opkomende zon waardoor haar hele huid een diepzwarte gloed kreeg. Ze voelde het niet vaak, maar op zulke momenten als dit voelde ze zich echt mooi. Haar rode ogen glommen twinkelend van het plezier en aan haar vlijmscherpe nagels zat nog wat bloed van eerdere prooien waardoor het leek alsof haar nagels diep rood waren.

Flashcoat werd weer in het meer geduwd door Redeye."O, Dus we gaan het zo spelen." Zei hij op een plagerege manier."Nou dan weet ik wat beters!" Hij schudde zich opnieuw uit en Klom weer in de boom. Hij sprong ditkeer weer op Redeye. Zijn gedachten waren zo druk bezig met het terugpakken van Redeye dat hij helemaal vergat om zelf zijn evenwicht te bewaren, dus vielen ze allebei in het water
. Redeye viel boven op Flashcoat. "Oei!" Hij keek Redeye lief aan en duwde haar plagerig van zich af. Hij sprong weer boven op haar en ze stoeiden heel wat uit in het meertje. Hij lette helemaal niet meer op de kitten en had alleenmaar oog op Redeye...

Ditmaal vielen ze samen in het water. Redeye viel bovenop de kater en keek hem aan. Hij keek haar lief terug en Redeye glimlachte terwijl hij haar plagerig van haar af duwde. Hij sprong weer op haar en Redeye sprong terug in zijn buik waardoor hij omver rolde. Redeye lachte zacht en sprong weer naar hem toe. Hij zou er voor boeten dat hij haar zomaar nat had gemaakt dacht Redeye lachend. Ineens sprong ze op en huppelde lachend weg met haar staart hoog in de lucht geheven. Ze stond even stil en wachtte op de reactie van de kater. Na een minuut stil te staan draaide ze zich vliegensvlug om en sprong bovenop de kater. Ze beet licht in zijn nekvel en trok hem mee. Ze rolde over de grond en Redeye sprong op. Ze ging voor de kater staan en keek hem aan. "Ik weet niet hoor maar volgens mij word je nu heel erg verslagen door een poes." Redeye lachte en Sprong over hem heen. Ze keek even naar de kitten en toen naar de kater. Ze duwde met haar kop in zijn buik en glimlachte weer. Ze voelde zich gelukkig om hier te zijn. Ze kon deze kater nog maar een paar minuten en al meteen had ze een band met hem. Al wist ze niet wat voor band. Of het vriendschap was of meer. Ze wist het niet, waarschijnlijk nog niet. Ze rekte zich uit en maakte zich klaar voor nog een stoeipartij.

Flashcoat hoorde wat ze zei: "Ik weet niet hoor maar volgens mij word je nu heel erg verslagen door een poes." Ze zei het wel op een plagerige manier. Flashcoat lachte"O ja? Nou, Dat zullen we wel eens zien!" Zei hij half verlamt van het lachen. De dag was aan het eindigen. Zelf aan de leukste dagen kwam een eind. Hij zei:"Kom mee naar de tak, Dan zal ik je wat laten zien." Hij klauterde tegen de boom op, Ging zitten op de tak, En wachtte op Redeye. "Kijk, Kijk nou is, Wat een prachtige zons ondergang. Langzaam liet Flashcoat zijn poot schuifen naar die van Redeye. Hij voelde echt iets voor haar. Maar hij wist nog niet zeker of het de ware was. Zou het waar zijn dat katten ooit de waren zouden vinden? Maar ja, Het kon ook gewoon een goede vriendin zijn...

Redeye sprong naast naast de kater de boom in en ging naast hem zitten. Ze keek hem even schuin aan en toen hij met zijn poot bij de hare in de buurt kwam voelde ze een steek door haar lichaam trekken. Ze voelde hoe haar hard sneller ging kloppen en ze probeerde zich zo kalm mogelijk te houden. "Kijk, Kijk nou is, Wat een prachtige zons ondergang." Redeye knikte. "Hij is inderdaad schitterend. Net zoals meer dingen hier. " Redeye glimlachte naar de kater. Ze zou eigenlijk op een moment zoals deze zich willen uitrekken maar dat was het laatste wat ze nu wou doen. Ze wist niet of de kleine kater er nog was, de gehele Zilverpels kon nu wel op haar neervallen en ze zou het niet merken. Ze voelde alleen nog de aanwezigheid van Flashcoat, ze hoorde alleen maar zijn ritmishe hartslag en zijn zachte ademhaling. Ze wou niets anders dan hier de hele nacht zitten met de kater. Deze dag was veelste snel voorbij gegaan en dat vond Redeye meer dan jammer. Ze begon zacht te spinnen, iets wat ze in jaren niet had gedaan. Het gebeurde zonder dat ze er erg in had. " Heb je ooit zoiets moois gezien als deze nacht? Het is gewoon perfect." Ze ging half op Flashcoat leunen en spinde zacht verder. Ze sloot haar ogen en snoof de geur op van zijn vacht. Dit was gewoon perfect.

Flashcoat voelde de zachte vacht van Redeyes kop op zijn schouder. Hij dacht dat hij begon te blozen. O nee niet nu! Dacht hij. "Ja hij is inderdaad schitterent, Net als meer dingen hier '' Die woorden waren genoeg voor hem. Hij wist het nu zeker. Redeye was de ware. De zon was nu voledig onder geggaan. Hij likte lief Redeye's snuit. Hij had de ware gevonden.
Hij had eindelijk waar hij zolang al naar verlangden.
Liefde, De liefde van een heel byzonder iemand.
De liefde van Redeye. Hij keek diep in haar mooie rode ogen die schitterde in het maanlicht. Hun hoofden kwamen steeds dichter bij elkaar...

De nieuwe zon leek veelste vroeg te beginnen en Redeye voelde zich langzaam wakker worden in de dikke vacht van Flashcoat. Na gisteravond wist ze zeker dat ze van hem hielt. En hij van haar. Ze streelde haar kop door zijn zachte vacht en genoot. Hij bleek nog te slapen. Ze bleef nog een halfuurtje zo liggen en daarna overmande de honger haar toch. Met pijn en moeite stond ze voorzichtig op en sprong naar een andere tak van de boom. Ze hadden die hele nacht dicht tegen elkaar aan gelegen op de boomstam waar ze de avond daarvoor nog naar de zonsondergang hadden gekeken. Hij had haar over haar snuit gelikt en zij had hem terug gelikt. Daarna was ze nog dichter tegen hem aan gekropen en was uiteindelijk in slaap gevallen. Ze keek naar de slapende kater en sprong snel op de grond. Als ze snel was, zou ze voor dat hij wakker zou worden terug zijn met een ontbijt. Ze fixeerde haar oren op grote prooi en ze hoorde verderop een haas zijn zware poten over de grond springen. Redeye was uitgeslapen en vol nieuwe energie zette ze de achtervolging in. Toen ze de haas in het oog kreeg wist ze dat het al te laat was voor het dier. Ze sloop op hem af terwijl het dier nietsvermoedend aan een graspol zat te eten sprong ze in een keer bovenop het grote dier. Voor het kon reageren haalde ze uit met haar tanden naar de keel van de haas. Ze proefde het zoette bloed toen het beest zijn laatste adem uitblies en ze stond op uit haar jachthouding. Ze draaide even met haar oren om te horen of ze door iets of iemand werd achtervolgd of in de gaten gehouden, maar ze hoorde niets. Ze pakte de twee oren van het dier beet en trok hem langzaam met zich mee. Op naar de boom waar haar Flashcoat hopelijk nog aan het slapen was. Ze wou hem niets liever als verassen.

Flashcoat werd wakker in de voole zon. Hij zei "goeiemorgen" tegen Redeye maar ze was weg! "ach die komt vast wel weer terug. Weet je wat! Ik zou haar is gaan verrassen als ze terugkwam. Hij sprong de boom uit, En ging vrolijk met zijn staart in de lucht op pad. Gisteren was de mooiste dag van zijn hele leven. Hij had nu echt een vriendin! Niet een gewone vriendin, Nee, Een echte vriendin! Hij hield zielsveel haar en zou haar ten alle tijden beschermen. Hij zou voor haar vechten. Hij zal haar verzorgen. Hij zal voor haar sterfen. Redeye was allen in zijn leven na gister avond. Plots hield hij op met denken en rook een geur van een waterrat. Wat toevallig hij zat bij het meertje waar ze boven sliepen! Hij sloop in zijn stilste sluiphouding naar hem toe. Toen hij niet meer dan twee staartlengten van hem af was besprong hij zijn prooi. Hij zette zijn nagels in het vlees van de otter. En beet hem in één hap dood. Hij liep terug naar de boom en wachtte op Redeye..

Redeye trok het dode dier met zich mee tot ze bij de boom kwam ze keek omhoog maar zag Flashcoat niet. Redeye schrok even maar gromde daarna omdat haar verassing verpest was. Ze keek zoekend rond naar de kater en vond hem in de buurt van een meertje. Toen ze zag wat hij aan zijn voeten had liggen begon ze te lachen. Ze sleepte het de haas mee naar de kater. Ze liet het dier vallen voor zijn neus en keek hem lief aan. Ze gaf hem een lik over zijn neus en duwde de haas naar hem toe. "Volgens mij hadden we allebij het zelfde idee." Zei ze zacht en lachend. Ze rekte zich uit en ging met haar kop langs zijn zachte nek. Ze voelde zich met de minuut blijer worden als ze bij hem was. Ze gaapte en keek hem glimlachend aan. De zon begon nu echt goed door te breken en zette een ongelovelijke schijn op haar inktzwarte vacht en haar ogen begonnen nog meer te glimmen dankzij de invallende zon. Ze keek glimlachend naar Flashcoat. En gaf hem nog een keer een lik. " Ik hou van je." Fluisterde ze zacht en keek hem aan.

Flashcoat lachte omdat ze elkaar allebei wilden verassen. Hij hield van Redeye maar hij had het haar nooit durven zeggen. Redeye gaf hem een lik over zijn snuit. Hij hoorde de zachte en heldere stem van Redeye die zei: "Ik hou van je." "Ik ook van jou Redeye. Ik beloof je dat ik voor je zal zorgen, voor je zal vechten, en voor je zal sterven." En hij gaf Redeye een lieve lik over haar snoet.
De zon ging onder. Ze zaten nog steeds bij het meer. De roze oranje lucht gaf een erg romantische sfeer. Flashcoat's staart krulde zich om die van redeye.
Hij dacht: Ooit, ooit zal ik misschien vader woeden van mooie kits. Dat was zijn droom die hij altijd al had gehad. Hij zat te twijvelen om Redeye's mening daarover te vragen. Hij draaide zijn hoofd naar haar om. Haar mooie heldere ogen schitterde in door de zonsondergang. Haar zwarte vacht kreeg een prachtige glans. R,Redeye, Heb jij ooit gedacht aan, jeweetwel. Kits?

De avondzon streelde het schitterende gezicht van Flashcoat en Redeye voelde een innige warmte in haar hart. Hij sprak zacht en onzeker tegen haar. "R..Redeye, Heb jij ooit gedacht aan, jeweetwel. Kits?" Redeye keek even schuin naar de kater. Ze had er eerlijk gezegd lang geleden al over na gekeken, maar ze had nooit de ware gevonden. De ware waar ze kits mee wou. Ze wist zeker dat Flashcoat die ware voor haar was. "Ik heb er wel over na gedacht ja, ik heb altijd gewacht op de ware. En die heb ik nu gevonden." Ze gaf een lik over zijn voorhoofd en rekte zich uit. Ze keek over het meer en zuchtte diep gelukkig. Dit was haar droom. Zij was nu samen met Flashcoat en niets kon haar weerhouden bij hem in de buurt te zijn. Een zachte wind blies door haar diepzwarte vacht en ze sloot haar ogen. Vandaag liet ze haar verleden achter zich en begon ze haar nieuwe leven samen met Flashcoat. Ze ging weer liggen en kroop tegen hem aan. Veiliger als dit had ze zich nooit gevoeld. Het leek alsof de tijd stilstond en alleen van haar en hem was. Perfectie, dat was een woord waar ze vroeger naar had gezocht. En vandaag had ze het gevonden. Flashcoat was haar wederhelft.

Flashcoat had haar onzeker gevraagt hoe zij dacht over kits. Het antwoord was duidelijk want met haar heldere zachte stem sprak ze: "Ik heb er wel over na gedacht ja, ik heb altijd gewacht op de ware. En die heb ik nu gevonden." Flashcoat's' ogen schitterde. Hij was blij. Hij had nu de ware gevonden. Eerdags zou hij vader zijn van prachtige kits. De tweede helft van zijn hart waar hij altijd naar had gezocht, Had hij nu gevonden. Ze zaten nog steeds bij het meer. De lucht had een romsntishe oranje roze gloed. Ze zaten daar nog. Een hele tijd. Alleen, Met z'n tweeén. De avond viel en de zon verdween in het heldere meer. Ze wachtte tot dat de zon helemaal onder was. Toen gingen ze naar hun vertrouwde boom. Daar hadden ze elkaar ontmoet, Daar hadden ze elkaar gevonden. Sinds die dag waren ze gelukkig als nooit tevoren. Flashcoat ging dicht tegen redeye aan liggen. Dichter dan normaal. Hij drukte zijn kop lief tegen die van Redeye aan. En na een mooie dag viel hij vredig in slaap....

Redeye keek even naar de slapende kater en voelde zich gelukkig. Ze zouden altijd bij elkaar blijven. Redeye wist het zeker. Zij en hij, en binnenkort meer. Redeye dacht lachend aan haar jeugd. Ze had vroeger haar ouders altijd gek gemaakt met haar irritante gedrag en haar kijk op het leven. Het was geen moment veranderd. Haar kijk was nogsteeds het zelfde. Voor haar was het altijd vermoord of word vermoord geweest. Dat realiseerde ze zich al van jongs af aan. Toen ze drie manen oud was had ze dat al eens gezegd tegen haar moeder die haar geschrokken aan had gekeken. Maar het was zo, daar was Redeye wel achter gekomen toen ze haar ouders voor het laatst zag. Ze staarde verdrietig naar het meertje onder haar. Ze had zichzelf er al lang geleden overheen gezet. Al wat ze nu hoopte was dat ze een betere jeugd zou kunnen verzorgen voor haar kits. Ze zuchtte verdrietig en legde haar kop zacht neer in de warme schoot van Flashcoat. Ze zou absoluut haar kits een beter leven geven dan dat zij had gekregen. Ook al was het niet haar ouders hun schuld, voelde ze toch verdriet. Zacht zuchtte ze nog een keer en sloot haar ogen voor een onrustige slaap tegen de liefde van haar leven.

Flashcoat werd de volgemnde ochtend al vroeg wakker. Heel stil zodat Redeye niet wakker werd, Gaf hij een klein kopje tegen Redeye's buik. Hij dacht: Eerdags, Ben ik vader. Van prachtige kits. Ik zou ze nooit in de steek laten. Ik zou niet zo zijn als mijn moeder. Ik zou ze beschermen. Voor altijd. Hij rook iets. Iets vreemds. Hij zag dat er een wilde hond onder de boom stond te balffen! Hij legde Redeye voorzichtig op zijn rug en sprong op een andere tak. Hij miste. Hij viel naar beneden en kon Redeye nog net op een iets lagere tak gooien. Hij zette zijn nagels in de oude eik en klom ook naar boven. Toen begon de hond keihard tegen de boom aan te beuken. De boom was stevig, Maar de tak waar Redeye op lag niet. Hij brak! Flashcoat sprong naar beneden en ging beschermend voor Redeye staan. Zijn hartslag was buitengewoon snel. En hij stond te trillen als een rietje. Maar hij gaf niet op! Hij nam een sprong en zette zijn nagels in de kop van de hond. Flashcoat zag dat de hond van een tweebeen was, Want hij had een halsband om. "Dat is zijn zwakke plek!" Zei hij zacht. Hij stak zijn klauwen uit naar de halsband. Maar de hond gooide hem van zich af! "Redeye rennen!" Schreeuwde hij. En hij dook opnieuw op de halsband af. De hond pakte hem met zijn tanden en beet hard in zijn vel. Flashcoat zette zijn klauw in het oog van de hond. De hond gooide hem opnieuw van zich af en rende piepend weg. Flashcoat kwam keihard tegen de grote eik aan...

Redeye's slaap werd ruw verstoord door een klap. Ze werd ergens heen gegooid. Gelijk was ze klaar wakker. Alleen net te laat, voor ze weg kon springen brak de tak waar ze op lag af en viel ze naar beneden. Ze kwam hard op haar rug terecht en kroop snel overeind. meteen zag ze wat de tak had laten breken. Een grote hond keek grommend naar haar en Flashcoat. Redeye zette haar haren op en gromde woest terug. "Redeye rennen!" Schreeuwde Flashcoat terwijl hij door de lucht werd gegooid door de monsterlijk grote hond. Inplaats van rennen ging Redeye in aanvalshouding zitten en gromde diep naar het mormel. Nog voor ze wat kon doen sprong Flashcoat weer op de hond af. Redeye sloot haar ogen. Ze kon dit niet aanzien. Ze hoorde een doffe klap en een zacht gepiep. Grote poten rende weg het bos in. Ze opende haar ogen om te zien waar Flashcoat was en vond hem liggend tegen de eik. Ze rende naar hem toe en duwde tegen zijn hoofd. "Flashcoat gaat het, blijf hier liggen, niet bewegen." "ze zocht brandnetel blaadjes en papaver zaadjes bij elkaar. Ze had ooit ven aan kater een beetje geleerd hoe ze wonden moest verzorgen. Ze kwam terug bij haar kater en begon te kouwen op de brandnetel blaadjes. Ze spuugde ze uit op de open wonden van de kater en likte het er een beetje in. "Het kan prikken maar het is tegen zwellingen en ontstekingen, je weet nooit wat voor ziektes die hond allemaal bij zich draagt. " daarna smeerde ze de papaver zaadjes ook op zijn huid. "Dat is tegen de pijn." Legde ze uit aan de kater. Daarna ging ze voorzichtig tegen hem aan liggen en keek hem lief aan. en legde haar kop op haar poten. Ze bleef naar hem kijken maar met haar oren luisterde ze nauwkeurig naar wat er gebeurde.

"Dankje Redeye." Zei hij zacht. En hij gaf een likje over haar gezicht. Hij dacht: Nu vind ze me vast zwak! Dus hij probeerde op te staan en rende achter de hond aan.
Alle blaadjes vielen van zijn huid en hij spuugde de zaadjes uit. Hij keek even achterom en zag Redeye met een vragent gezicht zitten. Even later zakte hij door zijn poten van de pijn. En hij schreeuwde om hulp. Maar hij sloeg snel een poot voor zijn mond.
De hond had hem gehoord! De hond kwam met een vaard op hem af. Hij zte zijn scherpe tanden in Flashcoat. Er dropen druppeltjes bloed van de tanden van de hond. Met al zijn kracht gooide hij de hond van zich af. Druppels bloed vielen van alle ledematen van Flashcoat. één oog zat dicht. Er was in gebeten. Hij dacht: Nu vind Redeye me al helemaal een zwakkeling. Hij ging liggen van de pijn en huilde zachjes.