It's a pleasure.

Zwarte vacht en donker oranje, bijna rode ogen, keken naar het Bloodclan kamp voordat ze haar poten er buiten zetten. Het was alweer een tijdje geleden sinds ze zich bij de clan had gevoegd. Haar Twoleg was dood, daar had ze zelf wel voor gezorgd. Mensen waren waardeloos, je kon niet op ze vertrouwen. Als ze niet eens zo iets simpels konden als haar eten geven dan vond ze het wel goed geweest. Dan hoefde het voor haar ook niet. Toch, sinds haar toelating bij Bloodclan had Howl nog niet het genoegen gehad om de leider te spreken of goed te bekijken, afgezien van het feit dat ze hem soms door het kamp zag lopen. Misschien dat ze hem hierbuiten wel een keertje tegen het lijf liep, je wist maar nooit.

[& Claw]

Geuren drongen haar neus in. Zowel van de omgeving als van katten. Een bekende geur van de leider nog wel. Ze zou dan eigenlijk het genoegen krijgen. “Goedendag Howl.” klonk er, toen ze opzij keek was daar Claw, waar ze naar knikte. Een beetje respect voor haar leider was er wel, die had hard gewerkt om op zijn huidige positie te komen. "Hallo Claw," “Op pad?” Een grijnsje sierde haar bek en ze knikte. "Zo kan je het stellen ja. Ik ben er nog niet precies over uit waar de reis vandaag naar toe gaat." Ze zei het alsof ze jaren weg ging, maar Claw wist hopelijk zelf ook wel dat ze reis had gebruikt als uitdrukking. Haar oranje ogen keken naar zijn geelgroenige. "En wat doe jij vandaag? Druk met grote leiderzaken of eindelijk even wat rust?" Ze kon snappen dat het soms erg vermoeiend moest zijn om een hele groep te sturen.

Dat was waar. Soms kon je met een stukje wandelen al heel veel leuke dingen tegen komen. Soms in de vorm van prooi, soms in de vorm van een gevecht. Claw begon over de young one ceremonie die er aan zat te komen en dat hij daarover na moest denken. Howl knikte weer begrijpelijk en ging ook maar zitten. "Ja, ik kan snappen dat daar veel tijd en nadenkwerk in gestoken wordt," leider zijn was alles behalve op je kont zitten en niksen. "Het is toch nog wel een hele taak lijkt mij, een clan leiden." Al waren zij meer een clan in het verbond van dat ze met elkaar als groep leefde. Howl geloofde niet zo erg in die dooie katten die in de lucht waren en advies kwamen geven als ze er zin aan hadden. "Als je wilt kunnen we samen op jacht gaan? Misschien dat het helpt om je plannen voor de ceremonie door te nemen met een andere kat in plaats van alleen in je hoofd." Dat leek haar wel wat. Ontspannen jagen in de zon, een beetje praten. Voelde bijna als de rustige tijden die ze met haar twoleg had gehad. Voordat die zich bruut tegen haar had gekeerd.

Claw had het over hoe er katten waren die hem liever dood dan levend zagen. Zelfs in de Elite zelf. Het was toch wat, je eigen leider dood willen. "Sommige katten doen de raarste dingen voor een machtspositie." Merkte ze op. Het was alleen nog maar de vraag hoe ver ze zouden gaan, maar dat zouden ze wel merken. Iedereen die vreemd gedrag vertoonde werd sowieso in de gaten gehouden. Howl's ogen keken naar Claw terwijl hij vroeg naar een gebied om op jacht te gaan. "Ik denk dat we maar moeten kijken waar onze neus ons brengt." Een kleine glimlach kon er vanaf. Ze had gehoord dat de jacht bij Shadowclan gebeid succesvol was, maar zo was het ook wel aan de rand van Thunderclan. Ze liep met de zwarte kater mee en opende haar bek om de geuren te proeven. Het was zo veel. Geuren van mensen, geuren van bomen en planten. Maar ergens heel vaag ook de geur van eten. Prooidieren. "Dus Claw, ik ben eigenlijk wel benieuwd naar jouw succesverhaal. Hoe ben je zo hoog in de Elite gekomen?" Ze zat al in de clan toen hij leider was, dus veel wist ze niet van ervoor. Toen kwam ook de gore geur van hond in haar neus. Ze draaide zich om en zag verder op een mens met een hond loslopen. "Ik denk dat we ons maar beter uit de voeten kunnen maken. Dat is niet bepaald een kat-vriendelijke hond." Die kende ze, die hond had 3 hekken verder dan haar gewoond en ze wist maar al te goed dat er toen een verhaal rondging dat een kat uit de buurt doodgebeten was door hem.

Claw vertelde over hoe hij Lítil weg had gejaagd. Als je je zo makkelijk liet verjagen dan verdiende je het gewoon ook niet om leider van een clan te zijn. Dat was zwak. Het was één kat gelukt om Lítils positie in te nemen en dat zei dan wel genoeg vond zij. Er werd opgemerkt dat ze met z'n tweeën waren, dat klopte ook wel. "Klopt, het is ook niet dat we ons niet zouden kunnen verdedigen, maar het was niet mijn intentie om vandaag ruzie te zoeken met honden." Ze liepen door en volgde een ander geurspoor. De omgeving veranderde langzaam, van stenen in meer bosgrond en gras. Claw vroeg naar haar voorkeur voor eten. "Ik heb altijd een zwak gehad voor konijn. En bepaalde vogels." Merels vooral, maar die waren lastig te vangen. Daar zou ze nog een trucje voor moeten verzinnen. Claw stopte en draaide zich naar haar om, zijn houding leek uiterst relaxed en kalm. Iets waar ze best blij mee was. Hij hoefde niet bang te zijn dat zij degene zou zijn die zijn strot door wou snijden. In tegendeel, zij keek tegen hem op, zag hem als een waardig leider voor clan. Misschien dat ze iets meer tegen hem opkeek dan goed was voor haar.

"Ik weet niet of je het verhaal gehoord hebt, maar ik heb bij mensen gewoond voordat ik me aansloot. Ik was een kittypet," Ze moest denken aan de vele roddels die over haar rond gingen. Ze hoorde nog wel is fluisteren dat sommige katten dachten dat ze altijd terug ging om daar te eten en dat ze helemaal niet loyaal zou zijn. Er waren menig gevechten geweest tussen haar en andere katten in de clan. "Ik was erg blij met mijn mensen, ik zal niet liegen. Niet is simpeler dan je eten in een bakje voor je krijgen en lekker slapen op zachte kussens. Maar ik verlangde naar meer, buiten vocht ik graag en beet ik van me af, maar binnen was een de liefste poes die mijn baas zich maar kon wensen. Maar op een dag stopte hij me te voeren en bleef maar op de grond liggen. Ik snapte het eerst niet, maar de geur van dood kwam snel rond hem. Ik was boos dat hij zomaar dood was gegaan en me niet meer voerde," Ze stopte eventjes om te ademen. Ze zag het nog zo voor zich. "Ik besloot hem te eten. En ik kan je vertellen dat mensen en konijnen niet heel verschillend smaken." eindigde ze koel. Ze keek de kater aan. "Mensen zijn waardeloos besloot ik. Toen ik buiten op straat werd gegooid zag ik een aantal kansen. Mijn oren achterna volgen en bekijken wat voor ruige woeste groep katten er in de buurt zou wonen of rondzwerven als lone wolf. Ik koos voor het eerste natuurlijk, vooral toen ik eenmaal doorhad dat Bloodclan een prima bestaan voor me zou zijn." Ze zou nooit moeite hebben om een kat te doden. Als het maar uit commando kwam of die kat haar te ver pushte. Dan werd het vanzelf makkelijker.

[Oeps, hij werd best lang :"D]

Eekhoorn, niet haar favoriet, maar zeker ook een lekker hapje. "Alle prooi is beter dan het eten uit de vuilnisbakken." Want dat gebeurde ook vaak genoeg met katten die hun eigen prooi niet goed konden vangen, of als er weinig was. Toen Claw een grapje maakte trok er toch een grijns rond haar bek en grinnikte ze kort mee met hem. De geur werd duidelijk er en het zou niet lang voor duren voordat ze konden eten. Howl stond te trappelen. "Mijn verleden is verder niet heel spannend. De katten die het lef hebben om daarover nog de spot te drijven met mij geef ik wat wonden om te likken." grijnsde ze. "Maar ja, konijnen en mensen, echt bijna hetzelfde." De was nu heel erg aanwezig en Howl begon haar zintuigen iets beter te laten functioneren nu. Claw gaf haar de eer om het beest te doden. Ze knikte eerbiedig naar hem. Haar ogen knepen zich tot spleetjes en ze verlaagde zichzelf tegen het gras aan zodat ze langzaam de afstand wat korter kon maken. Na een paar stappen schoot ze uit haar verstopplekje en rende ze achter het konijn aan. Het beest versteef maar enkele seconden van schrik en schoot er toen vandoor. Howl kon de afstand snel korter maken en greep het konijn van de grond af. Z'n pootjes wild spartelend om vrij te komen terwijl ze snel en handig het nekje brak. Klaar ermee. Ze tilde het beest naar Claw en legde hem bij hem neem. "Aan jou de eer om dit stand-in mensenvlees te testen."

De bekende geur van de dood vulde haar neus, maar die was nog lang niet zo sterk als de geur van vers vlees en bloed. Ze genoot ervan om te zien dat Claw genoot. Haar vangst was niet voor niks geweest, gelukkig. Toen werd het konijn naar haar toe geschoven en ook zij trok een stuk vlees van het dode beestje af. "Het is zeker erg lekker." merkte ze op nadat ze uitgegeten was. Na nog een paar happen zat ze wel vol genoeg, Claw kon de rest nog wel eten als hij dat wou. "En? Al na kunnen denken over de aankomende ceremonie?" vroeg ze toen. Al die katten die gematcht moesten worden met een young one, zodat die getraind konden worden. Ze moest nog iets vertellen, maar ze wist niet zeker of het verstandig was om te doen. "Ik weet niet zeker of ik dit wel moet vertellen, maar het achterhouden vind ik ook niet goed. Er gaat een roddel door het kamp, nou ja ik weet niet of het een roddel is, maar het komt er op neer dat veel katten denken dat Zira zwanger is." Oeps. Toch verteld.

Howl was blij dat hij een beetje grapjes kon maken rond haar. Ze had het idee dat het niet vaak gebeurde dat Claw zich zo liet ontspannen en dat voelde toch wel een beetje speciaal voor haar. Een grijns kwam rond haar bek. "Ik ben erg blij dat het toch heeft gesmaakt." Nadenken over dingen was niet moeilijk in deze mooie omgeving. Het was rustig, en dat was mooi. Het kalmeerde haar kop even en zorgde ervoor dat ze een keer rustig en helder na kon denken in plaats van gehaast en snel. Toch merkte ze dat ze met het Zira-onderwerp een verkeerde keuze had gemaakt. Ze zag hoe de nagels van de kater tegenover haar zich in de grond boorde. "Verkeerde onderwerpskeuze? Als je er niet over wilt praten dan hoeft het niet." Merkte ze kalm op. "Ik dacht alleen dat je het misschien nog niet meegekregen had." De kattin begaf zich op glad ijs als de zwangerschap waar bleek te zijn. Claw leek ook zeker niet gecharmeerd van de roddel. Of waarheid. "Zou je weten van wie ze zouden zijn?" Er waren vele namen genoemd door katten, ze wist zelf niet eens meer welke.

Het was niet haar schuld, dat voelde als een opluchting. Ze wou het niet zo laten zijn dat ze nu het hele moment verpest had door over Zira te beginnen. Dat zou zonde zijn. Claw legde uit over de kater die Zira had gebracht in de clan. Die ook een kittypet was vroeger. Jinx had ze wel voor bij horen komen, maar alleen bij naam. "Die kater ken ik echt alleen bij naam." Ze kon er geen beeld bij vormen. "Ik denk dat we dan beter kunnen beginnen met het rekruteren van bomen. Zijn ook prima vechters, als ze de goede kant op vallen." Als je onder een boom kwam was je dood, dat was gewoon zo simpel als wat. Daarna verzachtte ze weer wat. "Iedereen maakt fouten. Ik denk dat Zira van haar fouten snel genoeg leert. Moeten bevallen is eigenlijk al straf genoeg." Ze moest een beetje grinniken om het laatste. Ze had gehoord hoe pijnlijk het kon zijn. Zelf had ze geen nestjes gehad. Haar staart raakte even de schouder van Claw aan uit een soort van.. medeleven, dacht ze. Eigenlijk wou ze hem gewoon aanraken om te kijken of het kon. "Ik weet zeker dat hoe dan ook die kittens een goede aanwinst zullen zijn."

Ze kreeg een harde duw van Claw mee en daar kon ze wel om lachen. "Ik zal zo snel mogelijk je laten weten wat de bomen gaan doen." Ze vond haar eigen grapje erg leuk, maar toen draaide het gesprek weer naar serieus toe. Zira maakte ook een fout, een slecht geplande fout. "Klopt, ze zal zeker een lange tijd uit de running zijn om die kittens te voeden. Het zal wel lastig worden denk ik.." Nu zag ze wel wat beter in wat hij bedoelde. Hij had zijn commander hard nodig, en nu was ze zwanger met kittens. Claw vertelde dat het niet handig gepland was. En toen haar kop een beetje wrikte kon ze uitvogelen dat Claw misschien plannen had. "Heb je plannen dan?" vroeg ze toen. Als hij Zira zo hard nodig had, dan moest er ook iets op de planning staan, anders zou hij het zonder haar ook wel op kunnen lossen. Ze merkte ook dat haar aanraking vreemd opgenomen werd. Misschien was dat niet het goeie ding geweest om te doen. "Ik zie dat het je zwaar ligt. Mocht je het willen, zou je ook nog tegen mij aan kunnen praten. Ik garandeer je dat ik luister."