Rare is this love, keep it covered

Zijn pootstappen weergalmden relatief luid in de stille den. het was avond, en de kittens sliepen zo goed als allemaal. Ondanks dat de grote kater uitgeput was, wou hij toch zijn baby zusje nog eens komen bezoeken. Nog niet zo lang geleden had hij haar teruggevonden, gewond maar levend. Ze had veel bloed verloren en was verzwakt, maar de kitten was blijven vechten. Nu ging het al ietsje beter, kon ze weer bij haar -hun- moeder slapen. Met een klein glimlachje om zijn lippen zette hij zich neer naast het nest van zijn moeder, om de wacht te houden bij haar en haar kittens.

Eerste post Oceankit.

Hoewel het nog steeds meer een droom dan werkelijkheid was voor de kitten dat ze weer veilig in het kamp was, was ze nog steeds herstellende. Ze kwam zo nu en dan wel eens de Nursery uit, maar kwam nooit verder dan het midden van het kamp. Ze was angstvallig kalm en vastbesloten zichzelf niet nog eens zo ver in de problemen te werken. Haar bijna genezen wonden deden zo nu en dan nog pijn, maar dat weerhield haar er niet van te bewegen. Zware voetstappen zorgden er echter voor dat de kitten haar kopje hief en zachtjes snoof. De geur was bekend, waardoor ze een zachte verraste piep uitslaakte in plaats van een angstige. Haar grote halfbroer kwam er aan! Zodra hij bij hun nest stoptte en wacht hield bij hun nest, en het een poosje stil was geweest, sprong de kitten naar voren toe en kroop ze tevreden spinnend in zijn vacht. Haar ogen keken hem blij aan.'Blijf je vannacht bij ons slapen? Alsjeblieeft!' Vroeg de kitten een beetje smekend.

Zonder het te merken dommelde de grote kater ietwat in. Het was gewoon dat hij amper slaap kreeg 's nachts, en overdag het werk hem uitputte. Whitelion sprong op toen opeens een kleine kit zich in zijn vacht kroop. Een kleine glimlach verspreidde zich echter al snel over zijn gezicht, zodra hij zag wie het was. Oceankit, zijn kleine halfzusje - maar hij had haar zoveel leiver dan zijn volbloed zusje, een blind kreng waar hij al een hele tijd niets meer van gehoord had. Vast te beschaamd om zich nog te vertonen, hmpf. Bij haar vraag fronste Whitelion lichtjes, en keek hij naar hun slapende moeder. Het was heel lang geleden dat hij nog bij haar, in de nursery, geslapen had. Van zijn kittentijd, bijna 5 jaar geleden.. Zijn verschillend gekleurde blik verzachtte echter weer toen hij weer neerkeek op het kleine poesje. "Als jij dat zo graag wilt, Ocean..", murmelde hij zachtjes met zijn zware stem, waarna hij voorzichtig ging liggen, oppassend om haar niet te verpletteren.

Oceankit had haar blauwe ogen op de kater gericht, in de hoop dat hij inderdaad zou blijven. Ze had de warmte in zijn vacht opgezocht, omdat ze wist dat ze alleen dan kon ontspannen. Ze was misschien vele malen jonger dan haar broer was, maar dat maakte hun band niet slechter. Hij was soms meer een broer voor haar dan Pantherkit was, en hij was haar nestgenootje. De kater bewoog een beetje zodra ze tegen hem aan was gekropen, waarschijnlijk was hij weg gedommeld, of in zijn gedachten verzonken. Toch was haar broer niet zo snel boos op haar, dus maakte ze zich er ook geen zorgen over. Een kleine glimlach stond op haar broers gezicht, waardoor ze hoopte dat hij een positief antwoord zou geven. Heel liefjes en onschuldig keek de kitten de kater dan ook aan, een blik die andere katten kon laten smelten. Bij haar vraag had hij ook even gefronst maar hij leek al snel tot ontdekking te komen, dat ze een serieuze vraag had gesteld, en hem er echt wou hebben. Met een zachte blik keek de kater op haar neer, waardoor ze haar oortjes even wiebelde. 'Als jij dat zo graag wilt Ocean..,' murmelde de kater zachtjes met zijn zware stem, voordat hij naast haar ging liggen. De kitten drukte opgewekt snorrend haar kopje in zijn vacht voordat ze haar ogen sloot en iets ontspande. Ze was veilig bij haar grote broer. Het liefst zou ze s'nachts stiekem de warrior den in lopen om zo bij haar broer te zijn. Degene die haar had gevonden naar het vreselijke avontuur.