Sneaking out the camp (open)

Bubble staarde verveeld door het kamp, bijna iedereen was weg. Hij keek weifelend naar de ingang, zou het katertje stiekem het kamp uit kunnen sluipen zonder dat iemand het merkt? Bij de gedachte van het kamp eindelijk uit te gaan trilde hij van verwachting. Bubble stond op en keek rond, speurend naar een andere kat die hem tegen zou houden. Niemand die op hem lette, hij trippelde zo stil mogelijk naar de ingang en stormde zonder om te kijken naar buiten. Het kleine katertje stopte bij een dikke boom en keek enthousiast rond, wat was het mooi in het bos en toch helemaal niet gevaarlijk! Het katertje wou meer zien van het territorium en huppelde nieuwsgierig door, steeds verder weg van het kamp. Bubble liep van hot naar her snuffelend aan alles wat hij tegenkwam. Toen hij weer bleef staan om aan een hoopje planten te ruiken hoorde hij het kabbelen van de rivier. Bubble vergat de planten meteen en liep richting de rivier. Hij was dol van enthousiasme toen hij de rivier verderop zag stromen. Het katertje spurtte erheen en doopte zijn pootje in het water, het was heerlijk fris. Toen Bubble naar voor boog om ervan te drinken schoot zijn pootje weg en tuimelde hij in de rivier. Een ijzige kou overspoelde hem, hij piepte verwoed spartelend met zijn verkrampte poten. Maar het kleine katertje kon niet op tegen de sterke stroming van de rivier. Hij trappelde met al zijn kracht om boven water te blijven en uiteindelijk dreef hij tegen een tak, hij sloeg zijn nageltjes erin nog steeds piepend en rillend van de vreselijke kou. Zijn kopje ging steeds vaker onder water en zijn nageltjes schoven steeds verder naar het uiteinde van de tak. Bubble probeerde helder na te denken, maar het voelde alsof zijn hersenen doorweekt waren. Het leek wel alsof hij pootstappen hoorde in de verte, maar hij had de kracht niet om zijn kopje op te heffen, het enige wat er nu toe deed was deze tak niet los te laten.

At the end we only regret the chances that we didn't take

Het was een tamelijk rustige middag geweest. De bruine kater was net terug van patrouille en besloot zijn vrije minuten te spenderen door een kleine wandeling te maken. Het hete zonnetje van de beginnende middag scheen op zijn vacht, het voelde heerlijk aan. Alles beter dan kou. Robinwing besloot de ambiance nog wat relaxter te maken door een heerlijke slok uit de ijskoude rivier die hij al hoorde stromen. Zijn pootkussentjes brachten hem langzaam naar zijn bestemming, maar waren gedwongen te versnellen door het plotselinge gepiep. De kreet klonk zo noodlottig, dat het begon te gorgelen toen hij de rivier had bereikt. Een klein mini kopje raakte onderwater, wat hem direct tot actie toe zette. De kater nam grote passen en plonsde met zijn voorpoten in de wat wildere rivier om zo zijn kaken om de kleine kitten te klemmen. Voor hem was de rivier niet extreem gevaarlijk, maar voor zo'n mormeltje van 4 of 5 maanden oud was het levensbedreigend. Robinwing legde het hoopje veilig aan het vaste land en keerde zich tot het hoopje wol. "Leef je nog, kleine?" Mauwde hij terwijl hij zijn neus tegen de kitten aanduwde en een likje over zijn kopje gaf.

Bubble hoorde het geplons van een naderende kat en was zich er vaag van bewust dat hij in zijn nekvel werd opgepakt. Hij rilde even toen hij op de grond kwam, maar had geen kracht om recht te gaan zitten. Het kleine katertje zag de kop van een andere kater die hem bezorgt aankeek, "Leef je nog, kleine?" vroeg de vreemde kater voor hij Bubble een likje over zijn kopje gaf. Bubblekit probeerde recht te gaan zitten, maar dat leidde tot een schokkerige beweging uiteindelijk mauwde hij met een schorre stem zachtjes terug: "J- ja" Hij tilde met zijn laatste kracht zijn kopje op en keek uitgeput de rosse kater in zijn ogen.

At the end we only regret the chances that we didn't take

Rain liep naar de rivier om te vissen, toen hij er bijna was zag hij een klein kopje lichtjes boven water komen en terug onderwater gaan. Net toen hij erheen wou spurten zag hij een bruine gestalte ook in het water, oef! Er was al hulp. Rain rende naar de kater, die ondertussen al op het land was met het slappe lichaam van een kitten, toe. "Leef je nog, kleine?" Rain zag de kater de kit een kopje geven en even likken. Even later kwam er een piepend antwoord;"J- ja" Rain ging naast de kater staan. "Hallo," hij knikte kort naar de kater en toen naar de kitten, het zag er niet zo levend uit. Hij was geen medicine cat, maar hij wist wel dat de kitten een warm lichaam tegen hem moest krijgen. Voorzichtig ging hij tegen het katertje aan liggen, zodat hij niet onderkoeld zou raken. Wat deed die zelfs uit het kamp?

Better to be hated then loved for what I'm not.

Bubbble rolde zich op tot een klein bolletje om zo warm mogelijk te blijven toen hij een andere kat 'Hallo.', hoorde miauwen. Het kleine katertje was even afgeleid en lag stil om te horen of er nog iets werd gezegd. Toen er geen antwoord kwam rilde hij weer even van de kou. Hij wou zich net verleggen om het warmer te krijgen toen er iemand tegen hem kwam liggen. Bubble liet een tevreden piepje horen en rolde zich helemaal tegen de kat aan. Dit was veel beter, nu had hij het weer een beetje warm. Het katertje opende één oog om te kijken naar de kat waar hij tegen gerold lag, het was een grijze kater met felblauwe ogen. Bubble keek even gefascineerd naar zijn ogen, ze leken wel licht te geven. Maar deed toen zijn oogjes weer dicht en dommelde zachtjes inslaap.

At the end we only regret the chances that we didn't take