Stop. Shining.

<sub>Het was best irritant, die oranje kleur die ze zag zodra het dag was. Ze vond het zwarte veel leuker. Die oranje kleur maakte haar bijna gek! Geïrriteerd piepte de kleine kitten naar de zon, welke elke dag weer aan het schijnen was. WANNEER STOPTE HET NOU? Ze kroop richting een plekje waar het donkerder was, zodat ze die stomme, oranje kleur niet hoefde te zien. Zou ze het op kunnen eten? Of aan kunnen vallen? Boos piepte ze weer. Stop. Met. Schijnen!

- Swallowkit first, daarna gewoon open!</sub>

De zon scheen iet wat fel door de opening, maar de zwarte kitten was dat wel gewend. Ze zat te staren naar een jonge kitten, die geïrriteerd zat te piepen. Met een frons kwam Swallowkit dichter bij de piepjonge kitten, die nog steeds haar oogjes dicht had. "Last van de zon?" fluisterde ze voorzichtig en ze zag dat de kitten zich omdraaide, en haar richting op kwam. De kitten stopte pas toen ze vlak voor haar was. Waarschijnlijk omdat zij zwart was, ofzo. Nog één keer piepte de kitten gefrustreerd. "Shh, het is de zon maar. Hoe heet je?" Waarom gedraagde ze zich zo moederlijk? Ze had haar pootje op de kitten haar rug gelegd al kalmering. Nu maar afwachten wat haar reactie was.

_{Ineens rook ze dat waar ze voor stond geen muur was maar een kat. Ook een kit, alleen een stuk oudere. Opgelucht krulde ze zich op in de schaduw van de kat. "Last van de zon?" klonk een stem. Killerkit wist niet wat het betekende, maar het klonk vriendelijk dus ze piepte zachtjes. "Shh, het is de zon maar. Hoe heet je?" sprak dezelfde stem toen. Ze herkende het 'heet je' en ze wist dat ze Killerkit heette, al kon ze het nog niet helemaal uitspreken. Helemaal niet kon je beter zeggen. Het klonk eerder als een misvormde piep, maar het moest maar. "K-K..K-Kil.." kwam er zachtjes uit. Meer kwam er ook niet uit. Eigenlijk vond ze het best knap. Zo heette ze toch?}

"K-K..K-Kil.." klonk er zachtjes van de kitten. Met een frons keek ze de kitten aan. Wat kon ze van Kil maken? Toch niet Killkit? Dat zou vreselijk zijn! Swallowkit keek ze de kitten aan. Ze ging maar niet verder raden, want ze kwam er toch niet uit. "Mooie naam! Ik ben Swallowkit, maar bijna Swallowpaw hoor." miauwde de oude kitten trots. Ja, ze zou binnenkort de rang Apprentice bekleden, en dan zou ze het kamp vaker uit mogen! Daar keek ze echt naar uit. Ze vond de kitten voor haar echt schattig, hoe die daar in haar schaduw lag.

_{Yes, de kit voor haar vond dat haar naam mooi was. Dat was die natuurlijk ook wel, het was een hele eer om Killerkit te heten hoor!! Ze piepte vrolijk en bewoog haar kop omhoog, al kon ze de kit nog altijd niet zien. Ze onthield het woord mooi erg goed. Ze kende het al, maar wilde het ook zelf een kunnen zeggen. Toen stelde de kit zich voor als Swallowkit, bijna Swallowpaw. "N-naam.. Mo-oi," piepte ze vrolijk. Deze kit was lief.}