Just look around || Open

Onderwerp: Just look around || Open wo 4 nov 2015 - 13:49

Met nieuwsgierige blik stak ze kop door de ingang van de Medicine cat's den, de geur van planten drong haar natte neusje in en met een ondeugende blik wurgde ze zich door haar geheime ingangtje. Haar blik gefocust op de ingang trippelde ze veder, geen kat die haar door had! haar poten leidde haar naar een plek waar de aantrekkelijke geur het sterkst was, verschillende planten waren er te vinden. Het meeste die haar bekend voorkwam was de Spinrag, de dikke plakkerige grijze witte spul was goed voor het stoppen van bloeden, had ze gehoord van de andere katten. snel trippelde naar de wand en trok een grote blad er af en legde die op de grond neer in een oude nest, als niemand met haar wou spelen ging ze maar oefenen. en misschien zou andere katten het knap vinden wat ze allemaal wist over die kruidens! met zwiepende staart in de lucht trippelde ze terug waar de planten lagen, haar neusje vlak bij de kruidens snuffelde ze wat. Haar blik veranderen al snel en teleurgesteld ging ze mokkend zitten, welke plant moest ze gebruiken?

-Open C:

De rood-witte kater gooide een dikke rat op de magere prooistapel. Leaf-fall was niet echt gul voor Shadowclan dit jaar, wat niet echt verschilde van voorgaande jaren. Gelukkig had hij zijn poten kunnen leggen op dit beest dat nietsvermoedend door het gebied had gelopen. Vanuit zijn ooghoek zag hij een donkere tabby kitten naar de Medicine Cat's Den lopen, waar een kitten zeker niet hoorde, tenzij deze ziek was. En deze poes zag er allesbehalve ziek uit. Hij liep maar op het diertje af, blijkbaar had deze Clan toch iets meer kittens dan hij aankon. Vooral met het nieuwe kroost van zowel Snowynight, Strugglebug, Fawnstep en wie nog meer wel niet. De queens hadden het in ieder geval druk. Te druk om op deze kitten te letten. Hij zag haar aan de kruiden snuffelen en pakte haar bij haar nekvel, bracht haar weer naar buiten en zette haar op de grond. "Volgens mij ben jij de verkeerde Den ingelopen," zei hij toen tegen de jonge poes. Hij had geen zin om met straf te gaan dreigen, maar wat moest dat moest.

Een grom verliet haar bek toen ze omhoog werd getrokken, een stomme idioot pakte haar nekvel en droeg haar de Den uit. Met een plof liet ze zich zelf op haar buik vallen en wierp een boze blik naar de warrior. Haar oortjes teleurgesteld in haar nek gedrukt, hees ze zich zelf weer omhoog en ging voor de grote kater zitten. "Volgens mij ben jij de verkeerde Den ingelopen" Sprak de kater tegen haar, waardoor ze meteen haar kop van niet schudden. "Nee hoor, ik ging eventjes kijken" mauwde ze zacht, en liet haar blik weer de Den in glijden, totaal niet geintreseerd in de kater. "Weet u waar Acefray is? Ik wou hem graag wat vraagjes stelen"

De kitten gromde, maar eigenlijk kon het hem weinig schelen. Gelukkig voor de rood-witte kater was hij niet bijzonder gesteld op kittens, hij zou ze nou eenmaal ook nooit krijgen. Crookedkit plofte op de grond en keek hem boos aan, maar de kater keek alweer weg. Hij had een duizend andere dingen te doen, dus als de kitten nog bezwaren had, moest ze ze nu aan hem voorleggen. De kitten schudde haar kop op zijn opmerking en Swiftriver zuchtte. "Nee hoor, ik ging eventjes kijken," miauwde de poes toen. Natuurlijk, wanneer zat een kitten niet op een plek waar hij of zij niet hoorde met het 'onschuldige' excuus om gewoon even te gaan kijken. "De Medicine Den is geen plek voor kittens," zei Swiftriver op een toon die geen tegenspraak duldde. Hij had geen zin in een discussie. Waarom luisterden die beesten nooit? "Weet u waar Acefray is? Ik wou hem graag wat vraagjes stelen," vroeg de kitten toen. Swiftriver zuchtte, blijkbaar was het nieuws nog niet tot de jonge poes doorgedrongen. "Acefray is er niet. Niemand weet nog wanneer hij terug komt," vertelde hij maar. Hij had geen zin om de kitten bang te maken met allemaal enge verhalen over Bloodclan die hun katten kidnapten. Daar hoefde de poes zich nu nog niet druk over te maken.

"De medicine Den is geen plek voor kittens," Haar pluizige oortjes plekte weer in haar nek toen de rode kater dat zij, "Ik geen 'kitten' meer" mompelde ze tegen haar zelf, zodat de kater het niet kon horen. "Acefray is er niet. Niemand weet nog wameer hij terug komt' Haar oortjes schiten omhoog bij de antwoord van Swiftriver, hoe moest ze nou zegen dat ze geintreseed was in de dingen dat Acefray deed dan een leven als een warrior wat ze niet leuk vond? Waarom zou Starclan haar een stomme leven gunnen? Ze liet haar kopje zakken en liet haar blik op haar poten gericht. "O-oh.. Dan houd het op.." Mauwde ze met een zachte stem.

Blijkbaar was de kitten niet eens met het feit dat ze een kitten was en protesteerde, maar het zou Swiftriver allemaal een zorg zijn. Kittens waren niet zijn zorg, maar die van de Queens. Strugglebug mocht wel eens wat beter opletten, nu Acefray er niet was, was het al helemaal gevaarlijk om kittens hier rond te laten lopen. Wie zou er op de kruiden en bessen letten? Eén domme kitten kon zo een verkeerd iets inslikken en weg zou hij zijn. De poes leek behoorlijk teleurgesteld met de afwezigheid van Acefray. Waarschijnlijk weer een zoveelste jonge kat die geïnteresseerd was in het worden van Medicine Cat Apprentice. Die zou er toch nog niet komen zolang Acefray afwezig was. "O-oh.. Dan houd het op..." miauwde de poes, oprecht verdrietig. Swiftriver zuchtte. "Medicine Cat zijn is lang zo leuk niet als het lijkt," vertelde hij de jonge kitten toen, in de hoop de pijn wat te verzachten.

Greykit zat al een tijdje naar de katten te kijken, deze waren binnen gedrongen. Hij zat hier met een dodelijke ziekte, maar kon hier ook niet blijven wachten. Hij voelde hoe zijn lichaam het bijna begaf, steeds kreeg hij zweet aanvallen. Zijn lichaam rilden, zijn hart klopten. Waar was Acefray als hij hem nodig had, "De Medicine Den is geen plek voor kittens," zei de krijger die hij herkende als Swiftriver. Zijn grijze ogen tuurde naar de ogen van de krijger, vreemd. Hij zelf was namelijk een kitten maar was er wel, "Acefray is er niet. Niemand weet nog wanneer hij terug komt," Vervolgde de krijger tegen de andere kitten. Uiteindelijk kwam Grey moeilijk naar voren gestapt, half wakker half slapend. Hij was dood op, zonder Acefray zou hij dood zijn en zou hij al zijn zussen en broer verliezen. Hij keek de twee aan, moe en bezweten. Even hoesten hij een paar keer en probeerde zich er gezond uit te laten zien, hij had zijn staart tegen de grond aan liggen. Hij staarde de twee katten aan, "sorry dat ik jullie lastig val, maar.." Zei hij vermoeid op een serieuze toon. Hij kon flauwvallen maar bleef even staan, "zouden jullie iets rustiger willen zijn en het langzaam willen vertrekken? Het heeft geen nut als er meer zieken zijn." Miauwde hij daarna en probeerde te gaan zitten. Hij probeerde wazig naar de katten te kijken, hij probeerde ze gewoon rustig te observeren maar dat ging niet. Zijn beeld werd nog wat waziger, hij was een zieke kitten maar probeerde sterkt te blijven tegen over de andere.

Niet zo leuk als het lijkt? Nee een warrior zijn was lekker leuk, treurend keek ze naar de grond. Hun wisten niet wat in haar kop rond spookte, beter gezegd waarom ze geen warrior wou zijn. Haar staart zwiepte lichtjes op zoek naar een tegen antwoord. "Het is beter dan een warrior zijn" mauwde de wat kleunere poes, en richtte haar helder groene ogen op die van kater. De poes wou net er weer vandoor gaan en dan weer later weer stiekem hier heen te glippen. Een nieuwe stem hield haar tegen en keek Greykit aan, een zucht verliet haar bek toen hij een speech hield over dat het wel iets rustiger mag. "Maak je geen zorgen, ik was net van plan om er weer vandoor te gaan" mauwde ze tegen Greykit en wierp een bijdehanten blik op de warrior, stomme haarballen waren die warriors.