Give me a moment or two [open]

Lizardpaw deed al knipperend haar oogjes open. Tranen prikkelde achter haar ogen. Verward trok de poes zichzelf recht, niet wetend waar die plotse droevigheid vandaan kwam. Had ze gedroomd of was er een andere reden? Ze wist het gewoon niet. Wat het ook was, de tranen bleven achter haar ogen zitten en haar houding was niet al te enthousiast ingesteld. Even kneep ze haar oogjes dicht, waarna een traantje over haar wang liep. Ondanks haar verdriet was het een opluchting dat zich zo voelde. Voorzichtig legde de poes zich terug neer in haar nest toen ze iemand hoorde binnen komen, en verstopte ze haar snoetje onder haar staart. Ze had niet de behoefte om te beginnen praten.

"Sparrowfeather?" De apprentice spitste haar oortjes bij het horen van een stem. Op dit moment was haar mentor hier niet. Hij was namelijk even langs Everstar gegaan. Lizard wreef vluchtig met haar voorpoot langs haar snoetje waarna ze langs haar staart naar de poes keek die haar straal voorbij was gelopen. Ze lag dan ook opgerold in haar nest. Ze ademde even diep in en trok zich vervolgens toch maar recht. "Kan ik u helpen?" vroeg ze uiteindelijk toch maar, om te laten zien dat zij hier wel was. "Sparrowfeather is op dit moment bij Everstar."

Voordat de poes zich naar haar had gedraaid had Lizard kort haar blik over haar vacht laten gaan. Het leek alsof haar moeder hier aanwezig was. "Nee, ik wacht wel op hem." De stem van Spottedwish haalde die gedachten echter weg, net als de blik die ze haar gaf. Had ze iets gemist? Ze had toch zeker niets fout gedaan? Of wel? Lizardpaw zette zichzelf terug neer toen de poes haar blik terug naar de uitgang van de den liet gaan en zweeg. Als de poes liever Sparrowfeather had, dan kon ze haar niet tegenspreken. Even trok ze met haar oortje. Een flauwe geur van ziekte hing in de lucht. "Bent u zeker dat ik u nog geen kruiden kan geven?" mauwde ze uiteindelijk. Sparrow was al even weg en ze had het gevoel dat nog wel even zou duren. "Sparrowfeather is namelijk een zeer goede mentor," verzekerde ze de poes en haalde even haar mondhoek op in een glimlach. Katten geruststelen was ook iets dat ze moest doen van Sparrow, maar daar bleek ze blijkbaar nog niet al te goed in te zijn.

"Nee, liever niet. Als het te lang duurt kom ik later wel terug." Lizardpaw wiebelde nerveus, maar ook lichtelijk geïrriteerd met haar oortjes. Hoe kon ze nu een goede apprentice zijn als iedereen haar hulp afsloeg. Of met haar poten speelde, zoals Raptorpaw gedaan had enkele dagen geleden. LIzard draaide haar kopje zijdelings om toen Sparrowfeather in de opening van de den verscheen. "Spottedwish hier, heeft jòùw hulp nodig." mompelde zachtjes tegen de kater. Daarmee wist hij ook direct dat ze haar hulp niet had aangenomen en het enkel hij was die ze nodig had.

Lizard's oortjes waren lichtjes gezakt toen de warrior haar woorden herhaalde. Dat ze die woorden herhaalde was niet echt het probleem, maar de manier waarop. Het puntje van haar staartje zwiepte nu ook geïrriteerd op en af. De apprentice draaide kort haar kopje weg van Sparrowfeather en Spottedwish. "Eh.. waarmee kan ik je helpen, Spottedwish?" Dat de poes maar snel geholpen werd en weg ging. In haar ooghoek zag ze dat de kater kort zijn blik op haar wierp, waarna ze zelf ook maar even opkeek. Haar oren gingen terug wat meer naar voren, maar aan haar staart was duidelijk te zien dat ze nog steeds niet blij was met de aanwezigheid van de poes. Bij het horen van Quietpaw's stem draaide ze haar kopje terug om. Even ging haar blik naar Sparrowfeather, met een blik die vroeg om goed keuring om de andere apprentice te helpen.

Even vernauwde de poes haar oogjes bij die blik die Spottedwish haar toewierp. Nog steeds wist ze niet waarom de poes enkel tegen haar zo lelijk deed. "Je weet het, spinrag. Kijk ook meteen of we nog genoeg hebben, anders moet je straks wat gaan zoeken." Haar aandacht richtte ze snel weer op Sparrow, waarna ze kort knikte en met een zwiep van haar staart het duo snel verliet. Het beetje spinrag dat ze hadden was inderdaad zo goed als op, maar er was nog genoeg voor Quiet's wondje. Ze wond het rond haar ene poot en liep voorzichtig de den uit. "Kom," mompelde ze kort tegen Quiet. Ze wilde licht om in te werken en ze wilde natuurlijk ook even weg zijn van Spottedwish die haar als vuil leek te behandelen. "Wat heb jij zelf in Starclansnaam gedaan?" mompelde ze toen ze vluchtig zijn snee bekeek en voorzichtig met wat spinrag het sneetje bedekte. "Je kan me trouwens inderdaad straks even helpen met het verzamelen van wat spinrag."