I'm burning like a fire gone wild |Miss Astoria|

Deathbite wandelde vermoeid door het bos. Stap voor stap, zijn voeten slepend over de grond. Het was veel zwaarder dan hij ooit had gedacht, vader zijn. Traag slenterde hij verder, en liet zich toen zakken tot op de grond. Hij proefde de lucht met zijn mond en ruik verse en oude kattengeuren, allemaal van verschillende clans en niet-clans. Maar hij rook ook prooi, muizen, konijnen, lijsters, zo veel verschillende geuren. Hij ademde nog een keer diep in, deze keer geconcentreerd op prooigeuren, om te weten of er eentje vers genoeg was. Helaas, de geuren waren zeker al van een korte tijd, maar niet kort genoeg, geleden. Hij stond weer op, nog steeds uitgeput en met zijn mond hangend open, te moe om die zelfs dicht te doen. Hij slenterde weer verder, en geeuwde kort, de kater dreef na een tijdje zijn tempo ietsje op, tot hij een takje hoorde knappen onder zijn poot. Geeuwend keek hij ernaar. Een klein twijgje was gebroken onder zijn gewicht, het zag er uit zoals hij zich voelde, kapot, geradbraakt. Plots dreef een verse geur naar hem toe, kattengeur, eentje van Bloodclan. In een normale situatie zou hij grijnzen en zich verstoppen, om het dier eens goed te laten schrikken, of snel op de geur afsluipen en eens de kat in beeld was, eropaf stormen, maar dit was niet een normale situatie. Hij zuchte hopeloos en ging zitten, zijn ogen starend naar waar de geur vandaan kwam, als de kat zijn richting op zou komen, zou het niet bij hem als een verrassingsaanval overkomen, geduldig wachtte de kater de vreemdeling op, met een gespeeld verveelde blik, maar wel met zijn ogen strak gericht op de struik. De kat kwam in elk geval naar hem toe, want de geur werd steeds sterker.

+ Miss Astoria

♞ De heerlijke geur van prooi dreef in haar neus. Dode prooi, want die had ze net gevangen. Het was een grote haas. Héél erg groot. De helft van haar onvolgroeide lichaam. Verlekkerd keek ze ernaar en klauwde toen met één haal de buik open. De inhoud kwam tevoorschijn met een hele hoop bloed. Miss Astoria grijnsde haar onaangename glimlach en legde zich op het konijn dat bleef bloeden. Ze rolde en zag haar vacht rood kleuren. Toen haar pels helemaal rood zag stond ze op om de prooi te begraven. De wind zat verkeerd dus kon ze niet ruiken wat voor haar bevond. Ze hield haar kop scheef, nog steeds met die glimlach en stapte door een braamstruik wat een paar schrammetjes maakte. Haar grijns werd nog onaangenamer toen ze Deathbite zag zitten. Ze zwaaide met haar staart als begroeting. Er vlogen spontaan wat bloeddruppeltjes af.