Everything alright, dear? [+Creamyfrost]

Eindelijk had ze eventjes rust. Ze had zichzelf wat te eten van de stapel af gehaald en was nu op zoek naar een goed plekje om te genieten van dr maaltijd. De drukte was de laatste tijd nogal afgenomen, nu ze iedereen van het badger gevecht onder de loep had genomen en verzorgd had. Whisperwind lag nog steeds gewond in de Medicine Den, dus had ze alle gewonden in d'r eentje moeten opvangen, verzorgen en controleren. Gelukkig kon ze nu eventjes rust nemen en van wat te eten genieten. Ze keek eventjes om zich heen, alles was rustig hier en er was niemand in zicht, gelukkig. Rustig boog ze zich naar voren toe om een hap te nemen, toen haar snorharen trilde en ze met haar oortjes trok. Ze keek op om te zien dat Creamyfrost in de buurt was. Eventjes dacht ze na, zou ze? "Hey Creamy!" riep ze in de richting van de flamepoint kater, misschien konden ze een muisje delen.

Haar blauwe ogen vernauwde zich toen ze hem beter in beeld kreeg. Meteen begon haar Medicine Cat sense Hahaha, spider sense >D rinkelen. Haar vriend zag er opvallend slecht uit. Nu wist ze dat hij herstellende was van zijn schouder, waarvoor had ze hem vaak genoeg weer terug in haar den gehad, maar nu leek het alsof er meer aan de hand was. Er stond een klein glimlach op haar gezicht toen de flamepoint kater bij haar kwam zitten. Direct stopte ze, zacht spinnend, haar kopje onder zijn kin. Gewoon om hem even het gevoel te geven dat ze blij was hem weer te zien. Daarna ging ze weer zitten en keek hem wat serieuzer aan. "Is alles goed, Creamy? Je ziet er slecht uit," Yep, dat was Honeypaw, zodra ze wist dat iemand er slecht uit zag, zou ze er ook niet echt omheen gaan draaien. Iedereen verdiende een zelfde behandeling volgens haar, dus zou ze iemand nooit verkeerde kruiden toeschrijven of ergens omheen draaien, maakte niet uit hoe pijnlijk het was voor diegene.

Haar ogen vernauwde zich, terwijl ze de kater eens goed bekeek. Hij zag er helemaal niet zo goed uit als dat die had gezegd en dat baarde haar zorgen. Ze wist wel dat ze vertrouwen moest hebben in haar vriend, maar dat betekende niet dat ze hem zo zou laten leiden. Ze kuchtte zachtjes, ging recht zitten en keek de flamepoint kater streng aan. ”Nee,” zei ze alleen maar. ”Het gaat niet goed met je. Ik zie het aan je, Creamy. Denk maar niet dat je onder het wakend oog van een Medicine Cat uit komt,” miauwde ze streng naar hem, terwijl ze haar pootje optilde en hem een tik tegen zijn kopje aan gaf. Maar ze keek verbaast toen ze zijn vraag hoorde. Eventjes was ze uit het veld geslagen en keek hem aan. ”N-nee, ik moet nog nieuwe gaan halen. Na de badgeraanval ben ik er opvallend snel doorheen gegaan,” zei ze zachtjes, iets wat beschaamd dat ze haar taken nog niet helemaal voltooid had.

De witte kattin kneep haar blauwe ogen dicht, terwijl ze hem bleef aankijken. Voor nu zou ze het laten rusten, maar een deze dagen zou ze de flame point kater wel eens goed onder de loep nemen. Ze vertrouwde zijn gedrag niet helemaal, maar kon voor nu haar pootje niet op de zere plek leggen. Wel deed het haar pijn dat ze het idee had dat haar vriend hier voor haar neus stond te liegen. Ze liet haar witte oortjes in d'r nek zakken en legde zich erbij neet. "Ik zal zodadelijk je schouder nog wel een keer nakijken," miauwde ze op een koele toon. Het viel haar wel op dat Creamyfrost nogal opgevrolijkt zei dat hij goed sliep. "Last van slapeloosheid gehad dan?" vroeg ze daarom kalm, in de hoop hem zo om de tuin te kunnen leiden dat hij wat opener tegen haar zou doen.
Al snel stelde hij voor om met haar mee te gaan zoeken naar poppy seed. Ze twijfelde eventjes, ergens wilde ze alleen gaan, maar een beetje gezelschap kon natuurlijk geen kwaad. "Ach, waarom ook niet," mompelde ze daarna. Toch maakte ze een mentale notitie dat ze Creamyfrost in de gate moest houden.

Ze vernauwde haar ogen een beetje, maar liet het gaan. Als ze zo niet tot hem kon doordringen, moest ze het maar op een andere manier doen en dat zou nu niet goed uitkomen. Toch vond ze het interessant om te horen dat hij last had van nachtmerries. "Waarom ben je dan niet eerder naar me toe gekomen? Ik had je wat kunnen geven er voor," miauwde ze, met een lichte toon van teleurstelling in haar stem. Deed ze het zo slecht als Medicine Cat Apprentice dat zelfs haar eigen vriend niet meer naar d'r toe kwam? Ze zuchtte eventjes, maar vermande zich. Ze had een taak te verrichten.
Haar blauwe ogen volgde de crèmekleurige kater die vrolijk in de richting van de uitgang trippelde. Ze zuchtte zachtjes en vroeg zich af wat er toch met 'm aan de hand was. Hij veranderde op slag van karakter en leek niet zichzelf te zijn. Misschien moest ze maar eens wat gaan navragen bij Butterstar.. Ze kwam overeind en volgde de kater. "Kom, dan gaan we," miauwde ze kalm, terwijl ze langs hem wandelde, het territorium in.