Apprentices of the moorlands

Het was rond gegaan door het hele kamp. Ze wist inmiddels niet eens meer wie ermee begonnen was, maar ze vond het een goed idee. Trainen zonder mentor zag ze wel zitten. Ze wist niet hoe dit in hemelsnaam goed zou gaan, maar iemand zou wel de leiding hierover nemen. Als het nodig was zou ze gaan schreeuwen tegen anderen om ze stil te krijgen. Ze was dan wel net apprentice, ze kon zeker haar stem laten horen. Op een vrolijke manier huppelde ze over de velden. Ze zag geen katten tot ze haar broertje zag staan. Het was niet moeilijk om hem te zien op de bijna lege vlaktes. Met een glimlach op haar gezicht rende ze naar hem toe. Haar slanke lijf kon al best snel, dus het duurde niet lang voordat ze voor hem stond. "Hallo broertjelief", zei ze met een pesterig ondertoontje in haar stem. Siblings pesten was het leukst van allemaal, want die konden goed zien wanneer je een grapje maakte en wanneer niet.

Voorzichtig zette Oceanpaw een aantal passen richting de open vlaktes van de Windclan. Achter de ruggen om van vele zo niet alle Mentoren waren de Apprentices van plan te verzamelen en een gezamelijke training te doen. Ondanks dat ze in de verte al zag dat Tigerpaw een van de twee al verzamelde Apprentices was, vond ze het een te goed idee. Dus liep ze naar de andere twee toe en ging ze daar in de buurt zitten. Ze groette ze enkel met een kort knikje waarna ze haar nu al verwilderde lange vacht begon te likken. Dat was het nadeel van langharige katten, al sneed de wind minder snel in haar vacht. Ze zou het vast prettiger hebben in de Leafbare dan vele andere katten. Zeker clans met veel koude wind. Windclan, dus. En voor de toekomst van Windclan zouden de Apprentices sterker moeten worden. Tenminste dat waren ze van plan. Geen enkele kat had er waarschijnlijk iets op tegen. Als ze er al iets van af wisten. Het viel vast wel op dat er veel Apprentices rond dezelfde tijd weg waren. Daar kwamen ze dan later wel achter. Nu waren er nog weinig.

Shit, shit, shit, hij was het helemaal vergeten! Zo snel als Quiet kon, rende hij naar de Moorlands. Hij was totaal vergeten dat alle Apprentices vandaag samen zouden komen om collectief te trainen. Windclan was nou eenmaal de zwakste Clan op dit moment, en daar moest nodig iets aan gedaan worden, vooral door de nieuwe generatie. En sinds hij tot die generatie behoorde, moest hij er natuurlijk ook bijzijn. Oefengevechten, jachtoefeningen en racen, het had hem allemaal heel goed in de oren geklonken, al had hij geen idee meer wie het hem verteld had. Was het Raptor? Tiger? Swan? Geen idee, maar hoe dan ook, hij was het wel vergeten. Eenmaal aangekomen zag hij al een flink aantal katten staan, waarvan hij de meeste meteen herkende. Tiger en Raptor naast elkaar, de perfect witte vacht van Swanpaw. Een kleine glimlach sierde zijn gezicht toen hij Lizard tussen de katten zag staan. Gezellig! Hij zag zijn beste vriendin lang niet genoeg. "Hey iedereen!" zei hij luid genoeg zodat iedereen duidelijk wist dat Quiet aanwezig was. Vervolgens begon hij de wat minder bekende gezichten te checken en ze bij hun respectievelijke namen te voegen.

Haar broer kwam in actie. Altijd fijn als er wat gebeurde. Ze zouden gaan sparren. Oh god, daar was ze niet al te best in. Vooral omdat ze geen training daarvoor had gehad. De poes zuchtte. Tiger maakte koppels. "Lizardpaw kan wel met Swanpaw, Mistpaw met Quietpaw, Oceanpaw met Ravenpaw Raptorpaw en Mousepaw. Yellowpaw met mij." Haar ogen gingen kort naar die van Tiger. "Prima" Zij moest met Quietpaw. Kende ze nog niet goed, maar hij leek wel een aardige gast. Oké dan. Haar blik ging naar de rode kater die een grote entree had gemaakt eerder. De poes deed een paar stappen naar hem toe. De poes seinde kort naar een plek met een vriendelijk glimlach op haar gezicht en liep er daarna zelf heen. Daar ging ze staan. Misschien was hij niet meegelopen, maar het was een duidelijk seintje geweest, dus hopelijk had hij het gezien. Anders zou hij het nog wel kunnen horen. "Ik kan je nu al vertellen dat ik geen idee heb hoe ik dit moet doen" Kort trok ze haar mondhoek omhoog. Ze bracht dat nieuws op een grappige manier, maar eigenlijk vond het niet geweldig grappig. Ze wou trainen. Nou dit was al een begin.

Er waren vele andere Apprentices bijgekomen. Veel waarvan Tigerpaw familie was en een paar die ze een klein beetje kende. Lizardpaw was de enige familie van haar die ook aanwezig was. Met de stem van Tigerpaw schrok ze op. 'Anyway, we kunnen alvast beginnen, misschien komen er straks nog wel anderen.' Begon hij, waardoor de jonge Apprentice even rondkeek. Ze hadden al een aardige hoeveelheid Apprentices hier. En ze wist niet zeker of er nog Mentoren waren die op dezelfde tijd een afspraak hadden gemaakt met hun Apprentices. Ze konden immers niet in zeven sloten tegelijk lopen. 'We beginnen met sparren, leer elkaar nieuwe technieken of werk samen om een nieuwe te vormen,' ging de gestreepte kater verder. 'Lizardpaw kan wel met Swanpaw, Mistpaw met Quietpaw, Oceanpaw met Ravenpaw,' begon de opsomming. Meteen zocht de bruin-witte langharige kattin de andere Apprentice met haar ogen. 'Raptorpaw en...' Even stopte de stem van de andere gestreepte kat. '..Mousepaw. Yellowpaw met mij.' Sloot de kater het riedeltje af. Ravenpaw was inmiddels al op haar afgelopen waardoor ze even vriendelijk glimlachte. 'Hey.' Klonk er verlegen. 'Hoi,' mompelde de kattin vriendelijk terug. Zich afvragende of Ravenpaw net zoals zijn broer was, al leek hij op het eerste gezicht vriendelijker. 'Ken jij al een paar technieken? Ik heb namelijk nog geen enkele training gehad.' Ging Ravenpaw nerveus schuifelend verder. 'Nee nog niet, maar we kunnen gewoon wat proberen?' Stelde de kattin voor. Ze kwamen er vanzelf wel achter hoe ze het beste konden vechten. Daarbij had ze ooit als kitten een Rogue gebeten.

Het was niet lang nadat hij gearriveerd was, dat Mousepaw zich aan zijn zijde voegde. Hij begroette haar met een vriendelijke knik, blij dat zijn zusje toch nog op was komen dagen. Hij wist dat ze niet dol was op vechten. Hij en zijn zusje werden door zowel Mistpaw als Yellowpaw begroet. Het duurde niet lang of Tigerpaw nam het initiatief om iedereen te gaan vertellen wat het plan was. "We beginnen met wat sparren, leer elkaar nieuwe technieken of werk samen om een nieuwe te vormen," sprak de Bengaalse kater. Qua vechten had Quiet geen ervaring, en het zou dus vooral aankomen op nieuwe technieken vormen voor hem. Tenzij zijn partner misschien al wat ouder was en meer ervaring had. Quiet luisterde aandachtig naar met wie hij zou moeten, al was er niet echt een kat bij waarmee hij absoluut niet wilde. Hij mocht iedereen eigenlijk wel. "Lizardpaw kan wel met Swanpaw, Mistpaw met Quietpaw, Oceanpaw met Ravenpaw," hoorde hij Tigerpaw vertellen. Mistpaw dus, geen probleem. De grijze Apprentice kwam al op hem af, en liet hem meteen weten dat ze niet wist hoe dit moest. Hij haalde nonchalant zijn schouders op. "Ik ook niet, maar dat maakt niet uit. We gaan het gewoon proberen," hield de jonge kater standvastig vol. Er moest vast wel iets zijn dat ze elkaar konden leren. Hij ging in een gevechtshouding staan en keek naar zijn tegenstander. "Klaar?" vroeg hij met een grijnsje. Niet dat hij wist wat hij moest gaan doen.

"Ik ook niet, maar dat maakt niet uit. We gaan het gewoon proberen", zei Quiet. "Prima" De poes deed een paar stappen achteruit en ging met haar poten wat uit elkaar staan. De kater vroeg of ze klaar was en ook Mist kreeg een speelse grijns op haar gezicht. Toen knikte ze. Een korte stilte viel, maar toen kwam de snelle poes in actie. Ze hoopte vooral dat de snelheid hem zou afleiden. De baan die ze naar hem toe ging was niet recht maar met wat slingers daarna haalde ze uit naar zijn borst. Zonder nagels natuurlijk. Het was nog altijd een oefening. Eigenlijk had ze geen idee waar ze op moest richten, maar de borstkas had ze een prima plekje gevonden.