Holy ground [ Open ]

Stilaan was het leafbare geworden en lieten de bomen al de bladeren die ze hadden verkleuren in goudtinten. Haar bladgroene ogen waren gericht op de bladeren totdat een zacht geritsel haar aandacht trok. Ze draaide zich om en zette haar nekharen overeind. Dit vertrouwde ze niet. Net toen ze luid wilde grommen sprong er een merel tevoorschijn die, toen hij haar had gezien luid kwetterend wegvloog. Fronsend keek ze naar waar de vogel had gezeten. Misschien had hij dingen verzameld net als een eekhoorn? Poot voor poot stapte ze er voorzichtig op af maar er lag niets waar de vogel had gezeten. Teleurgesteld draaide ze zich om en sloop ze behoedzaam verder. Hier in de Wastelands was ze nog niet eerder geweest wat het des te spannender maakte. Ze had enkele Elite katten erover horen vertellen en wilde het nu zelf uitzoeken. Terwijl ze een helling opliep bleef ze alles om haar heen in de gaten houden. Je kon nooit voorzichtig genoeg zijn op vreemd grondgebied.

Het bleef stil. De vogels waren gestopt met zingen terwijl ze zich dieper het gebied in begaf totdat ze op een vreemde geur stuitte. Haar oren daaiden zenuwachtig heen en weer totdat ze de geur herkende. Het was de geur van een mede BloodClan kat. Haar spieren ontspanden zich en ze glimlachte lichtjes. "Come out come out wherever you are kitty" miauwde ze waarna haar ogen zich in een braambos boorden. Ze wist zeker dat de kat zich daar bevond. Vastbesloten erachter te komen wie er zat snoof ze de geur nog eens op. Nog altijd kon ze de geur niet plaatsen. Was het een nieuwe BloodClanner? Claw zou het ongetwijfeld wel weten wie het was maar dat was dan ook zijn taak als Leader.

Antwoord kreeg ze vrijwel direct. Wat statig bleef ze staan waar ze stond en zag hoe een grijze poes tevoorschijn kwam uit de struiken waar ze naar had gekeken. Nu ze de poes zag ging er langzaam een belletje rinkelen. Iets met een S.. Sem? Nee, Semniel? Dat was het ook niet. Plots wist ze het weer, het was Semnil. "Waarom ..." begon ze maar ze kon haar zin niet afmaken. De grijze poes sprong naar haar toe en begon haar plots te kietelen. Grommend sloeg ze haar nagels uit en duwde de poes weg. Híer was ze niet van gediend. "Doe dat nog een keer en je hebt er nog een prachtig litteken bij" gromde ze waarna ze kort haar blik op de wond fixeerde. "Die is vers... Hoe kom je daar aan?" miauwde ze nieuwsgierig. Ze kende de poes van gezicht en van naam maar het deel 'persoonlijk' wist ze niet. De wond had haar interesse gewekt en ze besloot voor zichzelf dat ze niet zou rusten voor ze het hele verhaal wist. "Vertel op" miauwde ze waarna ze ging zitten.