Red sunspot through the rain

Met een zucht staarde Severlight naar de grauwe lucht, waarna haar blik terugging naar de warriors den. De wolken zagen er grijs en onheilspellend uit, maar ze wilde niet binnen gaan zitten. Ze had zin in avontuur, spanning en van alles en nog wat in plaats van saai binnen zitten waar ze toch alleen maar haar nest comfortabel zou proberen te maken. Het besluit was al snel gemaakt, ze zou lekker naar buiten gaan. Maar waar naartoe? Ze dacht even na en kwam toen tot de conclusie sunningrocks. Wie weet kwam ze nog wel een leuke ThunderClanner tegen. En als daar niemand leuks was, ging ze naar de ShadowClan grens om Hazelpaw op te zoeken, dat kon altijd leuk worden toch? Maar eerst maar is op zoek naar nieuwe katten.
Toen ze aankwam bij de sunningrocks was Sever helemaal doorweekt. Haar blik stond op onweer. Waarom was ze niet binnen gebleven? Nu zag ze eruit alsof ze de rivier ingevallen was en daarna nog is tien keer opnieuw. Geïrriteerd gaf ze een lik over haar borst. Eigenlijk was ze nog nooit bij de sunningrocks geweest toen het is niet zonnig was. De stenen waren verbazingwekkend glad en de nageltjes van Sever waren dan ook voor de zekerheid uitgeslagen, al kreeg ze daar weinig houvast van.
Toen viel haar blik op een rood gedaante. Een glimlach kwam op haar gezicht. Het was haar tante, Vixencry. Haar tante waar ze best wel naar opkeek, aangezien die echt de flirtingskills tot de max had. "Vixen!" riep ze naar de andere poes, haar stem hard genoeg om over het harde geluid van de regen die op de stenen tikte te komen.

- eerste post Vixencry!

God, hoe had ze het weer voor elkaar gekregen. Net nadat ze de den uit was was het feestje losgebroken. Regen viel naar beneden en het hield maar niet op. Al was Vixen er niet meer op aan het letten. De poes was maar gewoon doorgestapt en probeerde het te negeren. Het was dan ook wel ironisch dat haar poten haar naar de Sunning Rocks brachten. Geen zon, maar tja. Ze deed een poging van water uit haar vacht krijgen door zich eens flink door elkaar te schudden. Tevergeefs, aangezien het water gelijk weer werd vervangen. Een boze blik ging naar de lucht. Kon het niet stoppen? Als antwoord kreeg ze alleen maar een flits te zien in de lucht. Kort daarna een klap. "Dankje starclan", zei ze nadat ze even met haar ogen had gerold. Ze was heel lief tegen starclan, maar ze was pissig, dat moest ze toegeven. Net toen ze naast de rots ging zitten klonk een stem. Verbaast keek ze om zich heen. Het was haar hele prefix en een vrouwelijke stem, dus niet Gray of Panther. Haar nichtje kwam voor haar staan en ze knikte met een glimlach naar haar. Ze voelde zich oud naast haar, maar wat kon ze er tegen doen. "Sever", zei ze met een glimlach.

Haar tante zag er eigenlijk helemaal niet heel anders uit door de regen, terwijl Sever er in tegenstelling uitzag als een vloerkleed doordat haar haren zo recht naar beneden hingen. Voorzichtig maar snel liep Severlight naar haar tante toe en hield voorzichtig halt naast de rooie poes. "Sever", begroette Vixencry haar en met een grote grijns op haar gezicht keek de bruine maine coon naar haar. "Lekker weertje, vind je niet?" miauwde ze sarcastisch opgewekt en even gleden haar ogen naar de lucht, waarbij er meteen een druppel in haar oog viel. "Shit," siste ze en knipperde woest tegen het vervelende water. Oef, dat brandde.

Was het lekker weer? Nee, en dat kon je ook bij Sever in haar stem horen. Sarcasme zat in de familie duidelijk. Iedereen in de familie was zo. Nou ja de poezen. Met een grijns keek ze de jonger poes aan. "Jij hebt dit weer bestelt niet? Hoef je niet meer in bad." Het was duidelijk als een grapje bedoelt. Sever had gewoon wat meer haar dan zij dat had. Ze gaf haar ook een plagerig duwtje erna. Toen er een druppel in haar oog ging zuchtte de poes. Net toen ze haar bek weer open wou doen was er een flits met een snelle knal erachteraan. Kort ging haar hele lijf naar de alerte stand, maar die was al snel weer verdwenen. "Dat weer is enger dan Bloodclan", zei ze met een grijns en een draai met haar ogen. Was natuurlijk niet zo.

"Lekker weertje, vind je niet?" merkte Severlight op met een grijns op haar gezicht. Ze was sarcastisch en ze wist dat ongeveer heel haar familie - exclusief haar zusje Lucidpaw, die zou niet durven - dat ook wel was. "Jij hebt dit weer bestelt niet? Hoef je niet meer in bad." meteen knikte de jonge warrior zwaar overdreven. "Uhuh, ja, heerlijk. Ik hou van al die geweldige druppels water die helemaal door mijn vacht heen dringen en heel mijn huid koud maken!" vervolgde ze en keek toen met een moordende blik omhoog. Meteen kreeg ze een 'moordend' antwoord terug; een druppel viel recht in haar oog. "Shit," siste ze laag en knipperde hard met haar ogen. Dat brandde héél erg, foxdung. Toen de pijn van de druppel een beetje wegtrok kwam het volgende; een felle flits met daarna een harde knal. Onweer. De lange haren van Sever stonden zo ver mogelijk overeind als dat maar kon met het zware water op haar. "Dat weer is enger dan Bloodclan", merkte haar tante op en meteen knikte ze van ja. "Damn, we moeten echt terug naar het kamp of zo. Aan dit weer hebben we toch niets."

De haren van de jongere poes schoten overeind. Leuk om te zien, aangezien een deel aan haar lijf bleef plakken. Lang haar was mooi, zijzelf was uiteindelijk wel blij met kort. Een zucht kwam uit haar mond toen na nog een klap het nog harder naar beneden begon te komen. Starclan mocht ze echt niet of zoiets? "Damn, we moeten echt terug naar het kamp of zo. Aan dit weer hebben we toch niets." De rode poes keek op en keek naar de ogen van Sever. Ze knikte. "We hadden nooit het kamp moeten verlaten", zei ze. Een grijns was inmiddels niet meer op haar gezicht te vinden. Waarom was ze zo koppig doorgelopen? Eigenlijk wou ze waarschijnlijk met prooi terug. Nou ja. Vixen draaide zich om en seinde met haar staart naar de ander dat ze naast haar moest komen lopen. "Misschien vinden we nog onderweg onderdak", besloot ze voor te stellen. Konden ze even daar schuilen tot het minder was.

Haar tante knikte instemmend. "We hadden nooit het kamp moeten verlaten", miauwde deze en meteen grinnikte ze. "Jep," zei ze op een lacherige toon. Ze vond 't eigenlijk wel grappig, al zat ze nu liever in haar warme den dan hier. De rode poes draaide zich om en Sever volgde haar. "Misschien vinden we nog onderweg onderdak," miauwde Vixencry tegen haar en ze knikte. "Ja, misschien wel," beantwoordde ze instemmend.
"Gewoon maar terug naar het kamp lopen, en kijken of we onderweg iets vinden om te schuilen?" stelde Severlight toen maar voor, want wat konden ze anders doen? Hier blijven en verkleumen was geen optie.

"Gewoon maar terug naar het kamp lopen, en kijken of we onderweg iets vinden om te schuilen?" Vixen knikte en begon met lopen. Water kwam in haar ogen, zo hard regende het. Haar zicht was niet helemaal goed meer. De hoeveelheid regen hielp ook niet echt. Tja niet zeuren. De poes moest bijna schreeuwen om boven de donder en regen uit te komen. "Nou hoe gaat het met jou mevrouw?" Ze probeerde nog een gesprek ervan te maken. Anders zou het een stille tocht terug worden. Dat wou ze niet hebben. Te awkward. Hoe oud was haar nicht? Ze was dat allemaal alweer kwijt. Veel deed ze niet met haar familie. Haar familie bestond vooral uit poezen zoals zijzelf, dus daar wou je ook niet veel mee te maken hebben. In de verte zag ze ineens iets. Een zwarte vlek. Wat was dat? Haar ogen gingen erheen terwijl ze haar ogen samen kneep om te ontdekken wat het was.

De twee begonnen aan hun terugweg naar huis maar het viel nog zwaar tegen om tegen de wind en regen in te lopen met zo'n zware vacht. Eigenlijk kwam Sever nooit buiten met dit weer en ze nam zichzelf voor om het ook nóóit meer te doen. Bah, ze voelde de regendruppels zelfs in haar oren komen. Bovendien gleed ze om de haverklap bijna uit over de gladde stenen. Een beetje chagrijnig keek de jonge warrior om zich heen. Waren er hier geen grotten of zo? StarClan mocht het weten. "Nou hoe gaat het met jou mevrouw?" werd haar toen gevraagd boven het geraas van de regen, wind en donder uit. "Afgezien van het feit dat ik door een storm heen loop?" schreeuwde ze terug, een grijns vormde zich nu op haar gezicht. "Perfect!" riep ze toen en grinnikte zachtjes, waardoor er een paar regendruppels in haar bek kwamen. Toen haar tante Vixencry opeens van richting veranderde zwiepte Severlight vragend met haar staart. Had ze wat gezien? "Wat is er?" schreeuwde ze dan ook naar haar tante, maar of deze het zou horen was maar de vraag.