Is Big Brother watching?

Ze dacht na. Salmon begon beetje bij beetje haar zelfbeheersing te verliezen, en het joeg haar de stuipen op het lijf. Maar wat ze zei was waar. Zij verdienden het niet om beschermd te worden door hun code. En als dat wat Salmon zei waar was -Een eervolle warrior hoeft andere katten niet te doden om het gevecht te winnen, behalve als ze buiten de warriorcode staan of als het noodzakelijk is voor zelfverdediging- dan zou ze met plezier één van die rotbeesten vermoorden. Dat zou ze doen. "Je hebt gelijk," gromde ze. Ze had plots ontzettend veel zin om een Bloodclanner vast te grijpen en hem aan stukken te scheuren terwijl die maar zat te schreeuwen en te gillen. Misschien was ze geschift aan het worden, maar dat kon haar niet schelen. Hij of zij zou eraan gaan. Wraak, dacht ze, leek nog nooit zo zoet.

-Je hebt die regel echt opgezocht x'D

Salmons idee was zo slecht nog niet, vond ze. Ze had er nog niet over nagedacht dat ze de Bloodclanner ook naar het roguegebied konden leiden, ver buiten hun eigen territorium. "Dat is goed, en hopelijk starten die rotbeesten dan een oorlog met de rogues, zodat die elkaar beginnen uit te moorden, en als er geen Bloodclanners meer over zijn, dan kunnen ze ons moeilijk blijven behandelen als oud vuil," grijnsde Briarpaw. Ze knikte goedkeurend, alsof Salmon net een vraag had gesteld waar zij mee akkoord was. "Mijn "toneelskills" zijn zo goed dat ik zelfs iemand zou kunnen wijsmaken dat ik dood ben, al sta ik levend voor hem," mauwde ze schouderophalend. "Dus laat mij dat deel maar doen, smeer jij maar wat muizenbloed op je vel en doe net of je crepeert van de pijn." Ze stond op en schudde zich uit, die verdomde sneeuw bleef altijd maar aan haar pels plakken. In het begin had ze het nog iets wonderbaarlijks gevonden, maar daar was ze na een tijdje anders over gaan denken. "Zullen we anders de gepaste plaats gaan zoeken?" Met een kille blik in haar ogen wenkte ze met haar staart in de richting van waar zij zich herinnerde het rogue-gebied lag.

Omdat Salmon niet protesteerde, ging ze ervan uit dat ze het goed vond. Met snelle passen liep ze naar het territorium van de rogues. Eenmaal daar focuste Briarpaw,zich goed op haar reukzin, want ze wilde geen rogue tegenkomen. "Ik vind deze plek wel goed," mauwde ze plots. Ze stonden op een door de bomen beschutte plaats tussen de struiken. Ook was het niet te diep in het rogue-territorium, waardoor de kans dat ze een rogue tegenkwamen verkleinde. Voor zover zij wis was het de perfecte locatie. "Doordat het hier in de donkere schaduw valt zal de Bloodclanner niet zien dat je eigenlijk helemaal niet gewond bent. Bovendien is het voor die Bloodclanner, die niet echt gewend is aan de rijke geuren van een bos, vrijwel onmogelijk om te ruiken dat het bloed, dat jij op je nek of waar dan ook hebt gesmeerd, niet van jou is." legde ze op een emotieloze toon uit. Het was ideaal. Nu moest ze enkel nog wachten op Salmons mening.

Trots op zichzelf keek ze naar de olgeving van de plek. Er was echt niets op aan te merken. "O, ja. Natuurlijk," mauwde ze. Ze was Salmons plan volledig vergeten. "Je hebt gelijk, dat is een veel beter idee." Ze zuchtte opgelucht en draaide zich om naar Salmon. Wat nu? vroeg ze met haar blik. Ze hadden de plek gevonden, een plan gemaakt en nu hadden ze nog een Bloodclanner nodig. En nog andere eventuele voorbereidingen. Niet dat ze nog echt veel moesten doen.

Kort sorry c: